Blues Peer blaast dit jaar veertig kaarsjes uit! Wat in 1985 begon als geesteskind van Misjel Daniëls is uitgegroeid tot een legendarisch festival dat generaties bluesliefhebbers samenbrengt. Al vier decennia lang zorgt Blues Peer voor onvergetelijke optredens en een warme, gezellige sfeer (zoals men in de blueswereld vaak zegt: ‘Blues is the roots, everything else is the fruits’). Door de jaren heen stonden indrukwekkende namen op het podium: grootheden als B.B. King, John Lee Hooker, Ray Charles, Solomon Burke en Van Morrison brachten hier hun magie tot leven. Voor deze veertigste editie wordt die traditie voortgezet en zakten opnieuw tal van grote nationale en internationale namen af naar de velden rond de Deusterkapel. Voor wie bij deze gelegenheid graag even in de achteruitkijkspiegel kijkt en benieuwd is naar de rijke geschiedenis van het festival kunnen we alvast deze podcast aanraden.
Deman Rogue @ Club Mississippi
De aftrap werd vandaag gegeven door Deman Rogue. Het kwartet uit Alken brengt indierock met een snuifje blues. Hoewel de festivalweide pas een half uurtje open was en de tent van Club Mississippi nog niet rijkelijk gevuld, brachten de vier muzikanten een optreden vol energie. De set was doordrenkt van stevige gitaarlijnen, rinkelende drums en charismatische vocals. Aan het meegeklap en op en neer gezwiep van het publiek zagen we dat de band enthousiast onthaald werd. Met een brede glimlach vertelde Diether Govaerts (zang en gitaar) dat het een eer was om hier te mogen spelen. Een beetje nederigheid kan, maar Deman Rogue moet zeker niet onderdoen voor de grotere bands van de dag. Een meer dan geslaagd optreden om deze dag van Blues Peer mee af te trappen.
Wie de band graag zelf aan het werk wil zien, hoeft niet lang te wachten. Op 13 september staan ze op het podium van Rockcafé ’t Schuurke in Riemst.
Doghouse Sam & His Magnatones @ Uptown!
Even van tent wisselen. De eer om als eerste in Uptown! te spelen viel vandaag te beurt aan Doghouse Sam & His Magnatones. Zowel nieuwe nummers (zoals “Gone Too Long”) als tien jaar oude (zoals “Crossroads”) werden swingend gebracht. Drummer Franky Gomez en bassist Martijn Ubaghs kregen beiden een moment om hun kunnen in de kijker te zetten. Gomez gaf een straffe demo in zoveel mogelijk geluid uit een eenvoudig drumstel krijgen. Dit onder groot gejuich van het publiek. De bas van Ubaghs (met onverstoorbare glimlach) vloog in het rond en de man kroop als een ware acrobaat op zijn bas om vervolgens, bovenop zijn bas, op één been te spelen. Er werd een gezellig momentje met ukulele, lepels en mondharmonica rond een enkele microfoon (waarom niet!) ingelast waarna het tempo terug de hoogte in vloog. De cigarbox gitaar werd op het einde nog bovengehaald en de mannen smeten zich nog eens alsof hun leven ervan afhing. Wat een energie. De sfeer voor de rest van de dag was meteen gezet.
De band heeft nog verschillende optredens in België en Nederland in het vooruitzicht. Een overzicht is hier te vinden.
Early James @ Club Mississippi
Vervolgens was het de beurt aan Early James. De getalenteerde singer-songwriter uit Alabama creëert een unieke mix van blues en folk op een bedje van rock en country. Na twee thuismatchen moest het publiek wel nog wat warm lopen voor de geestdriftige Amerikanen. Muzikaal zette de band een sterke en interessante show neer. De heesgeschreeuwde stem van Early James nam ons mee in een wereld tussen droom en werkelijkheid. Het was niet altijd duidelijk waar hij zich precies bevond. Deze oude ziel in een jong lichaam bracht samen met zijn band een sterke performance. Zeker een aanrader.
Early James is op 2 november in de Roma aan het werk te zien als ondersteuning van The Red Clay Strays. Meer info over de volledige Get Right Europe Tour van The Red Clay Strays en de aanwezigheid van Early James vind je hier.
Milo Meskens @ Uptown!
© CPU – Katrin Peeters (archief)
Milo Meskens heeft zich allang ontpopt tot veel meer dan enkel een deelnemer aan De Nieuwe Lichting van Studio Brussel (2015). De Belgische singer-songwriter is ondertussen niet meer weg te denken uit ons muzikale landschap. Ook vandaag opende hij stevig met indrukwekkend gitaarwerk. De hele set was strak gespeeld, maar qua beleving eerder statisch. Tijdens de bekendere nummers als “Here With me” en “New Beginning” liep het publiek warm en mocht de band veel appreciatie in ontvangst nemen.
Milo Meskens is deze zomer nog te zien op het Stadsmuzikantenfestival (Tongeren), het Beach Festival (Nieuwpoort) en op Suikerrock (Tienen).
Delta Generators @ Club Mississippi
Delta Generators uit Boston is ondertussen een gevestigde waarde binnen de bluesscène. Sinds de oprichting in 2008 heeft de band een indrukwekkend repertoire opgebouwd. Vorige zomer brachten ze hun vijfde album uit (The Lost Year) waarvan gisteren uiteraard ook nummers de revue passeerden. De muzikanten vlogen er meteen in. De drums klonken hevig en de tjirpende gitaarlijnen intens. Brian Templeton speelde vol overgave op zijn geliefde mondharmonica en vooral tijdens nummers als “Shame Shame Shame” was het publiek dolenthousiast. Er volgden nog verschillende briljante gitaarsolo’s en al dansend werd dit uitmuntende optreden afgesloten.
North Mississippi Allstars @ Uptown!
Het gitaargeweld zette zich verder met North Mississippi Allstars. Dit is de band gevormd rond de broers Luther en Cody Dickinson. De dag voor Blues Peer kwam hun gloednieuwe album, Still Shakin’, uit. Vers van de pers dus. De band wist meteen te overtuigen met ronkende gitaren, pulserende drum en strakke vooruitstuwende baslijnen. Er werd op allerlei manieren geëxperimenteerd met funky geluiden en nieuwe klanken. Met succes. Na nog wat stevig aan de snaren te trekken volgde een preview van Samantha Fish op de gitaar. Swingend sloot de band een geweldig optreden af.
Roland Van Campenhout feat. Mauro Pawlowski & Steven De Bruyn @ Club Mississippi
Op een veertigste verjaardagsfeestje mogen enkele fenomenale bluesmuzikanten van eigen bodem uiteraard niet ontbreken. Om dit waar te maken sloegen Roland Van Campenhout, Mauro Pawlowski en Steven De Bruyn de handen in elkaar. Het resultaat werd een mix van verhalende blues, jazzachtige passages en uptempo nummers. Niet enkel voor het podium, maar ook erop was het (met negen muzikanten) lekker druk. Iedereen kreeg zijn moment om te schitteren. Zo kregen we een sitardemonstratie van jewelste, ging de viool hard tijdens enkele solomomenten en schreeuwde Mauro erop los terwijl Steven een beest van een mondharmonica temde. Centraal in de regisseursstoel zat Roland met zijn zo vertrouwde stem en karakteristieke gitaar als baken tussen al dat geweld. Het was een sterk optreden, al viel het tussen de pieken af en toe wat stil en keken de bandleden wat naar elkaar om een gemeenschappelijk verhaal te vinden. Het publiek was duidelijk zeer tevreden en smeekte minutenlang om meer. We want more! Helaas kregen we de legenden niet meer op het podium gelokt.
Equal Idiots @ Uptown!
© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)
Gisteren speelden ze nog op de Gladiolen, vandaag staan ze op Blues Peer. Equal Idiots oftewel Thibault Christiaensen en Pieter Bruurs zijn slechts met hun tweeën, maar ze zetten een muur van geluid neer die klinkt alsof een voltallige rockband losgaat op het festivalpodium. De drums gingen vanaf de eerste noten bikkelhard en de gitaren scheurden ruig. ‘Onze muziek is niet echt blues’, aldus Thibault. Al deed de band extra haar best met een gastoptreden van een opzwepende saxofonist. ‘Je kan er wel op dansen. Let’s go!’ Hier maakte het publiek maar al te graag gebruik van. De ene energiebom na de andere (zoals “16”, “Toothpaste Jacky”, …) werd op ons losgelaten. Het crowdsurfen en de moshpit lieten niet lang op zich wachten. Thibault had ook wel zin om op handen gedragen te worden, dus de roadie nam de gitaar over en Thibault dook het publiek in voor een tocht richting high-five met zijn geluidsman. Pieter liet zich nog eens volledig gaan op de drums en met slotnummer “Put My Head In The Ground” ging het dak van de tent er helemaal af.
Equal Idiots heeft het druk deze zomer. Zo zijn ze alvast nog te zien op Rock Herk, Boomtown van de Gentse Feesten, Rock Olmen en de Lokerse Feesten.
Novastar @ Uptown!
© CPU – Bert Savels (archief)
Iets voor negen was het de beurt aan Joost Zwegers oftewel Novastar. Zwegers verscheen onder luid applaus en met de basgitaar in aanslag op het podium. Novastar viel meteen met de deur in huis met de klassieker “Wrong”. Er werd een dijk van een sfeer neergezet en het publiek zong luidkeels mee. Zowel nieuwe nummers als “Call”, klassiekers als “The Best Is Yet To Come” en softe blues (“Mars Need Woman”) passeerden de revu. Dit laatste was het moment voor de gitarist om te tonen wat hij waard was aan een bluespubliek dat wel wat gewoon is. Verder vormde dit optreden een welgekomen rustpunt tussen al dat gitaargeweld. De band had er duidelijk zin in en straalde een soort gelukzaligheid uit. Swegers placeerde af en toe een dansje. Wat we ervan vonden, leek hem worst te wezen. Hij had er duidelijk zelf veel pret in. En terecht!
Novastar heeft nog enkele concerten in België en Nederland op de planning. Alle info vind je hier.
Seasick Steve @ Uptown!
© CPU – Jan Van Hecke (archief)
In 2014 betrad Seasick Steve voor het eerst het podium van Blues Peer. Hoe indrukwekkend die eerste passage was, kunnen we slechts gissen, maar één ding is zeker: gisteren kreeg hij de eer om als hoofdact de tent volledig op zijn kop te zetten. De charismatische Amerikaan kwam, zoals we van hem gewoon zijn, gewapend met een arsenaal aan excentrieke, zelfgemaakte gitaren die stuk voor stuk bijdroegen aan een ongeëvenaarde muzikale beleving. De blues zat er stevig in en de imposante stem van de zanger, het uitmuntende gitaarwerk en de vlammende drums sloegen in als een bom. Wat een muzikanten! Wat een sfeer! Dit was de gedroomde afsluiter van een dag vol heerlijke, ongeremde muziek.
Wie de levende legende graag zelf bezig ziet, kan op 21 juni (Holland International Bluesfestival) of 11 juli (Badpop) terecht bij onze noorderburen.
