© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)
De wortels van Motionless In White als gothic metalband zie je nog terug in de speciale outfits, maar in de loop der jaren (sinds 2005) en albums – zes in totaal – is het vijftal uitgegroeid tot een erg populaire metalcoreband. De recentste plaat van die zes heet Scoring The End Of The World en hoewel die al uitkwam in 2022, raakte de band uit Pennsylvania er nu pas mee tot in Brussel. Eerder zagen we in dezelfde zaal Chris Motionless en de zijnen al aan het werk als voorprogramma van Beartooth, maar gisteren was het aan hen op de spotlight op te eisen.
Motionless in White trad aan in een uitverkochte AB, al bleef, ondanks zijn naam, de dominante kleur volgens metaltradities toch gewoon zwart in de rode zaal. “Sandstorm” van Darude vormde het laatste wapenfeit vooraleer de band eraan begon met “Meltdown”. De stem van de frontman bleek nog wat zoekende naar de juiste vibratie en kwam niet direct goed door in de mix; iets wat we doorheen het hele uur en twintig minuten nog zouden merken. Gelukkig begonnen de stembanden op “Sign of Life” beter mee te werken. Vier dames maakten hun opwachting, die evenveel slijpschijven bovenhaalden om wat special effect te creëren en een creatieve interpretatie van sparklers te demonstreren.
© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)
Tussendoor maakte Motionless al eens graag een kort praatje en gisteren deed hij dat om zijn dank uit te drukken. In 2013 speelde de groep een eerste keer in de AB – als opwarmer voor While She Sleeps – om twaalf jaar later terug te keren en een eerste keer als headliner de planken op te lopen. In de eerste helft van de set pakten ze die spot nog aan met de voet op de rem. Enkele uitbraken bereikten ons wel, maar het was toch vooral nog het melodieuze en het begrensde dat primeerde. Helaas speelde de frontstem, die niet altijd krachtig genoeg doorkwam om ons van onze sokken te blazen, hen daar ook parten. Een noteerbaar hoogtepuntje was “Rats”, dat met zijn lage zang, morbide en controversiële BDSM-visuals en het daarmee contrasterende, meezingbare, bijna-poprefrein een lichte Rammstein-touch kreeg.
Visueel viel er ook wat te proeven, en dan vooral voor de mensen achterin de zaal: op drie LED-schermen spotten we livebeelden, die tijdens “Not My Type: Dead as Fuck 2” zelfs de zanger on the spot via AI transformeerden in een zombie. De horrorfilmsaus werd verder ook gegoten over “Werewolf”, dat een wolvenhuil als kapstok gebruikte om de song aan op te hangen en de riffs lekker liet ronken. Vlak voor afsluiter “Eternally Yours” was “Another Life” nog een laatste nummer dat ons net wat meer dan de rest wist te raken, maar dan was de conclusie al getrokken.
© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)
Imponeren met beenharde screams en de luidste gitaren is niet wat MIW gisterenavond nastreefde. Nee, de Amerikanen gingen eigenlijk nooit over de limiet en vulden de brute kracht van metalcore aan met een gothic randje, melodieuze zang en een snuifje symfonie. Frontman Chris Motionless, die evengoed voor een carrière als engerd in spannende films had kunnen opteren, speelde daarin veruit de belangrijkste rol, al was er ook een leuke (maar niet per se noodzakelijke) rol weggelegd voor de entertainers met hun snoepemmertjes, waterpistolen en cheerleaderflosjen.
Vandaag staat Motionless In White in een eveneens uitverkochte 013. Op donderdag 19 juni komt de groep langs op de South Stage van Graspop en een weekje later op Jera On Air.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Meltdown
Sign of Life
Abigail
Thoughts & Prayers
Masterpiece
Rats
Voices
Slaughterhouse
Werewolf
Reincarnate
Not My Type: Dead as Fuck 2
(this song is different in every show)
Scoring the End of the World
Soft
Everybody Sells Cocaine
Another Life
Eternally Yours
