© atibaphoto
Het afgelopen jaar is bizar genoeg een piek geweest voor de fluitgedreven spiritual jazz. Het genre heeft met New Blue Sun van André 3000 een interessant momentje gehad in de muzikale zeitgeist. En hoewel dat album eerder vervuld was met enthousiasme dan feitelijke kunde, is spirituele jazz veel meer dan een gimmick voor muzikale jobhoppers. Dit jaar alleen al toonden grootmeesters Kamasi Washington en Nubya Garcia, maar ook Shabaka Hutchings hoe die jazzvariant zowel kolossaal als gracieus kan zijn. Die laatste was tot dusver vooral te vinden aan de kant van de afrojazz, afrobeat en de new agey ‘space jazz’. Zijn bands Sons of Kemet en The Comet is Coming werden verleden jaar echter ten grave gedragen, of toch voor eventjes, en Londense jazzartiest zocht andere oorden op.
Perceive Its Beauty, Acknowledge Its Grace, het debuutalbum van Shabaka in zijn huidige vorm, was dus beslist andere koek. De constellatie aan muzikanten was tijdens het live-optreden in de prachtige concertzaal van Flagey wel een stuk anders dan op dat album. Miriam Adefris en Alina Bzhezhinska vormden, met geen één maar twee harpen, een harpduo voor maximale gelukzaligheid. De maar liefst twee(!) uur durende set was verweven met solo’s, improvisaties en lang uitgerekt, verkennend spel, waarin Shabaka geregeld centraal stond. Voor een concert als dit, waar omlijningen vervagen en het hier-en-nu zich sterk opdrong, is het wat nutteloos om songtitels te vernoemen. Bovenal is een concert van dit Shabaka-gedaante duidelijk gebrand op het presenteren van een vormeloos organisme dat ademt als één geheel.
De openende fluitsolo van Shabaka bewees dat zijn spel eigenlijk genoeg was om de aandacht te trekken, maar ook dat diepgang hier een muzikale symbiose noodzaakte. Het zeer complementair quintet, met Hinako Omori aan de synths en Elliot Galvin op piano, zette gedurende de twee uur resoluut in op alles wat een antithese voor overrompeling vormt. Delicaat, met hier en daar een aanzwellende intensiteit, zweefde Shabaka’s spel hoog boven de al boomlange artiest uit. Af en toe eens een brommende, lage synthlijn of een van de harpspelers die wat lagere noten opzocht, hielden hem bij de grond. Soms eens speels, dan wat mysterieus of sprookjesachtig, was Shabaka’s spel echter altijd kwiek en dynamisch.
Op bijvoorbeeld “Tune 1” nam hij voor het langste stuk onder slechts minimale begeleiding het voortouw. Langzaamaan werd het spel robuuster en driftiger, misschien zelfs strijdvaardig. De schelle stoten van weleer waren echter nergens te vinden, maar werden vervangen door fantastisch lichtvoetige melodieën. Sommige nummers, zoals “5-7”, sjacherden door hun lengte af en toe eens wat repetitief verder, maar die momenten waren schaars. De vijf muzikanten op het brede, open podium zorgden voor totaalmuziek, die voller en meer geëngageerd klonk dan wat Shabaka op dat debuutalbum bracht. Resultaat was een twee uur durende rit door de gedaanteverandering van een fenomenaal jazzmuzikant die zich voedde met eindeloze transformaties en alternatieve routes.
‘Muziek heeft zoveel dimensies; er zijn er die we kennen, maar ook die we ons niet eens kunnen inbeelden. Denken dat we alles denken te kennen, is voor mij pure arrogantie’, vertelde de lachgrage, innemende Londenaar met roots in Barbados halverwege zijn set. Hoe Shabaka het podium opkwam in losse, lange gewaden, kan dan misschien wel een cliché zijn voor de dromerige spirituele jazz als deze, de manier waarop de Brit zijn tanden bloot lachte na elk nummer laat geen twijfel over zijn oprechtheid. Shabaka’s concert in Flagey was alles behalve ondoordringbaar, maar net heel benaderbaar en contemplatief. In zijn meest pure vorm zond Shabaka Hutchings positieve vibraties uit, op zoek naar een wederkerige warmte en genegenheid in het publiek, en die kreeg hij zonder meer in helse vlagen terug.
Website / Facebook / Instagram
Setlist:
(Fluit-solo Shabaka)
Black meditation
(Solo Shabaka en Miriam Adefris)
Insecurities
(Solo Shabake en Hinako Omori)
5-7
(Duet Shabaka en Eliott Galvin)
Forest in the dream
(Fluit-solo Shabaka)
(Solo Shabaka en Alina Bzhezhinska)
Tune 1
Song of the motherland
Living
(Solo Shabaka)
