InstagramLiveRecensies

Crowded House @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Pop voor gevorderden

© CPU – Marvin Anthony

Twee jaar geleden maakte Crowded House na twaalf jaar afwezigheid op Belgische grond nog een rentree via de grote poort in de Lotto Arena, maar deze keer werd de intimiteit wat meer opgezocht. Het Koninklijk Circus was daarvoor het ideale decor en met het dit jaar verschenen album Gravity Stairs had de Australische band ook wat nieuw materiaal om aan het publiek, dat dus kleiner dan gewoonlijk was, voor te stellen.

Voor het voorprogramma moest niet ver gezocht worden, want Liam Finn speelt al sinds 2016 in Crowded House. Heel verrassend is dat ook niet, want zoals zijn naam al deed uitschijnen is hij natuurlijk de zoon van Neil Finn, zanger van de hoofdact. Dat hij de muzikale genen heeft meegekregen van zijn vader bleek duidelijk uit zijn verzorgde vocals en gitaarspel. Toch was de set van Finn over de grote lijn niet heel boeiend, al ligt dat heel waarschijnlijk ook gewoon aan het feit dat hij er helemaal alleen voor stond. Voor zijn allerlaatste minuut had hij wel nog wat ferm laweit voorzien, dat het publiek toch voor een stuk weer wakker schudde. Met een door hem ingespeelde fuzzgitaarloop als begeleiding gaf hij ferm van jetje op het kleine drumstel dat hij had meegebracht. We onthouden dan ook vooral die laatste minuut, die met voorsprong het tofste van de hele set was.

© CPU – Marvin Anthony

Om half negen mocht Finn alweer terugkomen, zij het deze keer wel met de man waarvoor we allemaal gekomen waren, Neil Finn. Hoe meer zielen hoe meer vreugd en als die zielen dan ook nog eens familie zijn dan moet dat gezegde dubbel tellen, want ook drummer Elroy Finn is een zoon van Neil. Met “Teenage Summer”, waarop de basgitaar heel sterk maar aangenaam aanwezig was, werd fraai gestart. De combinatie met het vollere geluid dat Neil Finn uit zijn twaalfsnarige akoestische gitaar liet voortkomen, was er dan ook eentje die de muzikale verfijndheid van de band meteen duidelijk maakte.

Ook op de doorheen de set haast voortdurend aanwezige harmonieën viel helemaal niets af te dingen en de spelvreugde spatte er bij de hele band van af. Dat bleek ook tussen de nummers door, de ene keer uit een onderonsje met een fan die Allan heet, de andere keer met verhalen die net zo goed hadden kunnen verteld worden op eender wiens kerstdiner. Zijn twaalfsnarige gitaar had Neil inmiddels ingeruild voor een Gibson Les Paul en daarmee kan je natuurlijk niets anders doen dan er een fraaie solo uit persen. Dat deed de frontman tijdens “Black and White Boy” ook, waarop hij demonstreerde dat hij vocaal ook nog enkele sterke uithalen in huis had.

© CPU – Marvin Anthony

Met “To The Island” maakten we zelfs een tripje terug naar de jaren zestig, meer bepaald naar The Beach Boys waarvan de schimmen weerklonken in de prachtige harmonieën, maar ook naar de door fuzz aangedreven gitaren van het einde van dat deccenium, deze keer van Liam Finn. Die trakteerde het publiek ook nog op leuke gefingerpickte gitaarlicks tijdens “Oh Hi”, dat de nog altijd even heerlijke klassieker “Fall At Your Feet” opvolgde. “Whispers and Moans” werd dan weer voorafgegaan door een tussendoortje over ‘brown noise’ en de deugden van de trillingen van een basversterker, wat dan weer ten alle tijde moet vermeden worden als gespreksonderwerp op een kerstdiner.

Ergens halverwege de show waren we getuige van het meest indrukwekkende moment dat niet uit geluidsgolven bestond, namelijk twee stagehands die eigenhandig een piano droegen en voor de neus van Neil Finn plantten. De frontman kan meer dan aardig overweg met het instrument, al moet gezegd worden dat Crowded House in zijn geheel wel beter is wanneer er twee gitaren te horen zijn. Het piano-intermezzo leverde desalniettemin wel enkele mooie momenten op, zoals Split Enz-nummer “Message To My Girl” en “Walking On The Spot”, dat blijkbaar op speciaal verzoek werd gespeeld. Neil moest het nummer dan ook helemaal alleen en intiem openen, omdat de band het nummer niet had gerepeteerd.

© CPU – Marvin Anthony

Richting het einde toe kwamen we logischerwijs dichter bij het restant aan classics en hits, waar “When You Come” met zijn ongelooflijk opliftende refrein een mooi voorproefje voor was. Ook voor wat improvisatie was nog ruimte, want de baslijn van “Relax” van Frankie Goes To Hollywood werd door Liam Finn gemixt met “Groove Is in the Heart” en een tekst die niet veel verder kwam dan ‘Belgian fries’. Met “Four Seasons In One Day” belandden we dan aan bij nog zo’n klassieker waarbij je niet anders kunt dan meezingen, wat hier ook nog eens resulteerde in een enkel door miniem gitaarspel vergezelde a capella outro die door zowel band als publiek werd meegezongen. Dat ook “Don’t Dream It’s Over” werd meegekweeld hoeven we er bijna niet meer bij te zeggen.

Toen de band voor de toegift weer het podium op werd geapplaudisseerd was dat toevallig op het tempo van “I See Red” van Split Enz, dat dan werd gezongen door Neil Finn die tegen het einde ook werd bijgevallen door gitaar en drums. Daardoor moest hij zich wel wat haasten om al zijn nummers nog gespeeld te krijgen voor de curfew, wat zo ongeveer wel lukte, maar toch ook niet helemaal. “Weather With You” werd nog geestig meegeklapt, maar tegen het absolute slot van de show was er enkel nog tijd voor het refrein van “Better Be Home Soon”. Het moet gezegd, het is een fantastisch refrein, maar we hadden toch liever het hele nummer gekregen.

© CPU – Marvin Anthony

Crowed House bracht in het Koninklijk Circus twee uur vol verfijnde popmuziek met fantastische harmonieën en all-round sterke instrumentaties. Bijgestaan door zijn twee zonen spat de vreugde en liefde voor muziek er van af bij Neil Finn en dat levert zo in zijn totaliteit een gelukzalige show op, die in de intiemere setting van het Koninklijk Circus heel goed tot zijn recht kwam.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

493 posts

About author
Ik moet dagelijks 'ok boomer' aanhoren
Articles
Related posts
LiveRecensies

Hugues Aufray @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Zonder kleerscheuren richting de honderd

Als je ons zou vragen wat we onszelf zoal zien doen op vijfennegentigjarige leeftijd, dan zouden we je het antwoord schuldig moeten…
InstagramLiveRecensies

The Last Dinner Party @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): De laatste loodjes

Wie al eens graag naar een feestje gaat, weet dat het van levensbelang is om niet te vroeg te pieken. De dames…
InstagramLiveRecensies

Tindersticks @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Tussen licht en duisternis

Na het naar zijn maatstaven niet bepaald geweldige Distractions leverde Tindersticks dit jaar met Soft Tissue weer een pareltje van van een plaat…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.