Blind Channel @ Kavka Zappa: Duik in het zwart-rode bad

Blind Channel vierde afgelopen jaar nog zijn tienjarig jubileum. In lijn daarvan en met een nieuw album Exit Emotions onder de arm trekt de nu-metal/posthardcoreband op tour om zijn explosieve sound los te laten op het lokale Europese publiek, voor zover dat hen nog niet (deels) kende vanop het Eurovisiesongfestival. Waar iedereen het in 2021 over de rock-‘n-roll van Måneskin had, haalde het Finse zestal pas echt de gitaren en de vlammen naar boven. De zes leden finishten knap zesde toen ze hun knallende “Dark Side” naar boven haalden; een positie die voor ons zelfs nog enkele plaatsen dichter richting goud mocht zijn. Het nummer blijft een extreme uitschieter in het cijfermatige rapport van de Finnen, maar muzikaal kunnen we de rest van hun discografie absoluut geen buis noemen: nummers als “FLATLINE” en “DEADZONE” konden ons nadien zeker bekoren. Enerzijds vol verwachting, maar anderzijds ook met de nodige portie curiositeit trokken we naar Kavka Zappa op het Antwerpse Kiel.

Vooraleer de Scandinaviërs aan beurt waren, kwamen de Duitsers van GHØSTKID de boel al even opstoken. Het is het nieuwe project van Sebastian “Sushi” Biesler, die tot enkele jaren terug onderdeel was van Electric Callboy. De band draagt “YØU & I” op aan ‘de belangrijkste mensen van de avond’, aan ‘zij die dit alles mogelijk maken’: de bezoekers. Het nummer heeft al meteen alle ingrediënten waar een goede metalsong naar verlangt: donkere riffs, melodische zang, schorre screams en een elektronische trapbeat in de break. Een mooie binnenkomst dus, die nog eens extra aangenaam wordt eenmaal we merken hoe lekker het geluid is afgesteld.

Geschminkt – we zien een doodskop en een Robert Smith bijna-lookalike voor ons – gaan ze daaropvolgend te keer op “FSU”. Een gin tonic wordt door de zanger gevraagd, maar zo zomers en fancy klinkt hetgeen zijn keel produceert zeker niet. De band vindt mooi het midden tussen symfonie en ruigheid, al klinken de stille, kalmere stukjes soms een tikkeltje onzeker. Afsluiter “Supernova” sluit onbewust correct en samenvattend af: ‘This is it, this is it / Beautiful, beautiful’. Een fijn optreden, maar nog wel slechts een oefenmatch ter voorbereiding op het echte werk.

In afwachting van Blind Channel luisteren we gezamenlijk naar ‘Radio Exit’ als tussendoortje, dat de band introduceert als de Backstreet Boys van de metalscene. ‘Exit Emotions and enjoy the show’ kondigt de omroeper aan. De Finnen geven alvast het goede voorbeeld. Mochten er kruisjes geplaatst zijn op het podium om hun plaatsen aan te duiden, dan zijn die er na twee nummers al afgelopen, want aan vaste plaatsten doet de voorlijn niet. De twee zangers lopen even fanatiek rond als op die ene meiavond in 2021. Met “DEADZONE” wordt meteen de toon gezet.

Een toon die we al eerder hoorden op Exit Emotions en die duidelijk geïnspireerd is door Linkin Park. Een subtiele robotische backingvocal begeleidt de twee leadmannen, die er af en toe graag wat raps met een stevige dosis coolness door rammen. Op het menu van vanavond staat een mix van rock, nu-metal en elektronica, met hier en daar een popsausje eroverheen en steeds met de songtitel als sterke en meezingbare hook. Het stemgeluid van Niko klinkt nu en dan een klein beetje overwerkt, wat leidt tot een kinderachtig klankje in het begin. Gelukkig betert dat snel. De meeste metalbands zullen het niet graag horen, maar de term boysband durven we al snel op Blind Channel plakken, zonder hen daarvoor in diskrediet te brengen. Het is met momenten net iets te poppy om echt als ‘die hard’ metal te omschrijven, maar daarin zit misschien net de kracht van de band en de reden waarom ze het ook na hun Eurovisieoptreden goed bleven doen.

Versta ons niet verkeerd: de meeste nummers zijn wel degelijk van metalaard, maar er zijn ook zijstapjes. “PHOBIA” is bijvoorbeeld doordrenkt met poprock en tijdens “Till I Collapse” haalt Niko de innerlijke Eminem in zich naar boven; het gaat hem nog goed af ook. De zesde man heeft een paar extra trommels om de sound van wat meer body te voorzien, maar houdt zich ook bezig met de elektronische kant van het verhaal door de decks te bespelen, de beats in te zetten en digitale piano te spelen. “XOXO” vormt zo het tweede echte herkenningspunt van de avond en een reeksje albumnummers later moeten we concluderen dat Blind Channels sound redelijk strikt afgebakend is. Alle nummers situeren zich zowat in dezelfde vijver, op een enkele uitzondering na.

Even worden de emoties terug op tafel geschoven met het emo-achtige “Die Another Day”. De piano- en vioolintro raakt de gevoelige snaar en ook de gitarist laat zijn zangcapaciteiten horen tijdens het stuk dat normaal voor RØRY weggelegd is. Het haalt de flow even weg, maar zorgt wel voor een rustpunt in een goed gevulde setlist.

De mix van oldschool hiphop en knallende metal kan ons bekoren, maar toch duurt het net als bij de rest van de vijfhonderd Kavka-bezoekers even voordat de vlam echt in de pan schiet. Gelukkig brengen “WOLVES IN CALIFORNIA” en “Balboa” daar verandering in met respectievelijk een mosh- en een circlepit. “FLATLINE” hoorden we op plaat nog met hardstylekicks, maar komt er live iets minder hevig door. Alsnog zit er zeker genoeg energie in om richting einde een tandje bij te steken. Uiteraard is eenmaal daar “Dark Side” de gedoemde hekkensluiter. Het blijkt dat dit voor velen toch de doorslag gaf om vanavond naar het Kiel af te zakken. Met een krachtige afsluiter en een meezinger van jewelste geven de zes Finnen er na een dik uur de brui aan en was dat de perfecte lengte voor een geslaagde duik in hun zwart-rode Exit Emotions-bad.

Vandaag passeert Blind Channels tour in de Melkweg in Amsterdam.

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

DEADZONE
WHERE’S THE EXIT
Over My Dead Body
RED TAIL LIGHTS
We Are No Saints
PHOBIA
XOXO
NOT YOUR BRO
Died Enough for You
DIE ANOTHER DAY
KEEPING IT SURREAL
ONE LAST TIME…AGAIN
B.Y.O.B. (System of a Down cover)
WOLVES IN CALIFORNIA
Balboa
Bad Idea

HAPPY DOOMSDAY
FLATLINE

Dark Side