Het kan al eens gebeuren dat je een festivalaffiche van aan de andere kant van het kanaal ziet voorbijkomen, met bovenaan een artiest die hier bij ons niet per se grote potten wist te breken. De kans dat die naam in kwestie Holly Humberstone is, is redelijk reëel. De Britse is in haar thuisland namelijk een van de allergrootste talenten die het op dit eigenste moment helemaal waar aan het maken is, terwijl ze het bij ons onlangs moest doen met een redelijk gevulde Trix. De zangeres stond daar overigens ter promotie van haar debuutplaat Paint My Bedroom Black, die het vanzelfsprekend dus een pak beter doet in het Verenigd Koninkrijk dan hier. Nog opvallend aan dat verhaal is dat, slechts een paar maanden na de release, dat album nu al een opvolgertje krijgt.
work in progress is weliswaar ‘slechts’ een ep bestaande uit vier ideeën die het volgens Humberstone toch verdienden om een volwaardige plek te krijgen in haar discografie. Maar het is dus wel een echte ep geworden, en wel eentje die vooral lijkt terug te blikken op de begindagen van de jonge zangeres. Dat is om te beginnen zeker een pluspunt, want het brengt de nummers ook meteen terug naar de basis van hun bestaan: minimalistisch en gebracht op gitaar. Het is daarin vooral afsluiter “Easy Tiger” dat een mooie rol speelt. Een Bon Iver-achtige song met de hartverwarmende stem van Holly Humberstone? Het is nog eens van dat!
“Down Swinging” houdt het ook redelijk simpel, al sijpelen de poppy invloeden hier al wat meer door: een leuke drumbeat zorgt voor een redelijk tempo, terwijl de zangeres zelf voor een euforische noot zorgt. ‘Watch me keep my cool tonight’, klinkt het zelfverzekerd, de glimlach wordt enkel maar in stand gehouden. Zeker als je weet dat “Dive” al een gesmaakte single was die het midden vond tussen deze sound en melancholische folkpop. Nadat de titeltrack nog wat dromerig wegkabbelt in onze gehoorkanalen kunnen we eigenlijk maar één ding concluderen: zelfs als het een paar halve ideeën zijn, kan Holly Humberstone overtuigen.
work in progress heeft echter niet heel veel om het lijf; vier liedjes die alles samen een kwartiertje omvatten, en een rode draad is er ook niet per se. De ep is dus effectief niets meer of minder dan wat de Britse ons beloofde: een paar nummers die ze tussendoor afwerkte zodat ze toch het plekje in haar discografie kregen dat ze verdienden. Is dat daarom slecht? Helemaal niet, want stuk voor stuk zijn de songs zeker noemenswaardig. Of ze daarentegen allemaal even lang zullen blijven nazinderen, is nog maar de vraag, maar een “Dive” en “Down Swinging” zien we zeker wel als blijvertjes. Een fijn tussendoortje dus, deze work in progress, en dat is altijd mooi meegenomen.
Ontdek “Down Swinging”, ons favoriete nummer van work in progress in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
