Met een rauwe en ongepolijste energie die doordringt tot in de diepste vezels van je ziel, heeft Mannequin Pussy uit Philadelphia een naam opgebouwd die synoniem staat voor emotionele intensiteit en grensverleggende muzikaliteit. Bestaande uit Colins ‘Bear’ Regisford (bas, zang), Kaleen Reading (drums, percussie), Maxine Steen (gitaar, synths) en Marisa Dabice (gitaar, zang), maakt het viertal cathartische deuntjes over wanhopige tijden.
Na de release van hun derde album Patience in 2019, keerde Mannequin Pussy in 2021 terug met de ep Perfect. Ze toerde genadeloos en voegde gitarist Maxine Steen toe aan de officiële line-up van de band. Terwijl de persoonlijke levens van de bandleden in transitie waren met breuken, veranderende woonsituaties en periodes van zelfheroverweging, was de tijd samen op tournee een grondende en verhelderende kracht. Dit had zijn weerslag op de muziek, waarbij de samenwerking met producer John Congleton in Los Angeles nieuwe mogelijkheden bood. Het resultaat is een album dat zich bezighoudt met thema’s als verlangen, eenzaamheid en de uitdagingen van het leven in een onverschillige wereld. De songs op I Got Heaven variëren van opzwepende punk tot toegankelijke pop, waarbij de band een mix van agressie en melodische elementen presenteert.
I Got Heaven gaat niet alleen over overleven, maar ook over het opbouwen van iets beters. Dat begon door het album voor het eerst samen te schrijven, en het heeft geresulteerd in het beste document van de kracht van Mannequin Pussy tot nu toe. De titeltrack en de leadsingle barst uit met de kenmerkende woede van Mannequin Pussy, maar bouwt onverwachts uit tot een van de mooiste refreinen die ze ooit schreef. In “Loud Bark” worstelt Dabice met de heen en weer beweging van eenzaamheid. Deze keer bouwt het rustige couplet uit tot een enorm refrein.
Zelfs wanneer I Got Heaven niet ingaat op fundamentele menselijke vragen over hoe te leven, vindt Mannequin Pussy toch manieren om urgentie en resonantie toe te voegen. Neem bijvoorbeeld de opgewekte en speelse single “I Don’t Know You”, die langzaam opbouwt naar een kippenvelverwekkende climax met de gestreelde percussie van Reading, de omhullende synths van Steen en een doordachte groove van Regisford. Het is een op akoestiek gedreven track die uitmondt in een laag kookpunt met een gitaar die zoemt onder het zachte keyboard. “Nothing Like” is dan weer een groot glanzend popmoment waar Congletons productie echt schittert. Dit pakkende nummer is klaar voor zijn close-up. “Sometimes” is nog een explosie van lawaaierige pop met een verslavend refrein.
Hoewel er momenten van schoonheid zijn in I Got Heaven, is Mannequin Pussy niet soft geworden. “OK? OK! OK? OK!” bevat vocalen van bassist Regisford, en Mannequin Pussy transformeert in een geduchte hardcore outfit, compleet met een geweldige breakdown. Deze rauwe sound wordt opnieuw bezocht in “Aching” en “Of Her”. Deze nummers vallen op omdat ze niet teruggrijpen naar de eerdere, ruigere releases van het kwartet, maar omdat ze laten zien hoeveel sterker Mannequin Pussy nu klinkt. Op deze tracks is ze net zo onverbiddelijk als het beste dat hardcore nu te bieden heeft.
Afsluiter “Split Me Open” staat op gelijke voet met het indrukwekkende “In Love Again” van Patience. Dat nummer was een van de beste, meest kwetsbare uitingen van geluk op het album. Deze keer, in plaats van een oude vlam opnieuw aan te wakkeren, gaat “Split Me Open” meer over het opnieuw aanwakkeren van verlangen en openstaan voor het toelaten van iemand anders. Na enkele van de meer snijdende en onverschrokken zelfonderzoeken van de vorige nummers, eindigt het op een pakkende noot met de mogelijkheid van een nieuwe verbinding. Het bouwt op naar een enorm refrein en rijdt op een synth naar een mooie conclusie.
Het zou kortzichtig zijn om te zeggen dat I Got Heaven meer van hetzelfde is; het is eerder het geluid van een groep die volledig op elkaar is afgestemd en hun kenmerkende geluid tot een nieuw hoogtepunt heeft aangescherpt. De woede wordt dieper gevoeld, de zelfreflectie is indringender, de overwinningen zijn moeilijker bevochten, en de nummers zijn in staat om het thematische gewicht te dragen tot cathartische hoogtes.
Facebook / Instagram / Twitter (X) / Website
Ontdek “I Don’t Know You”, ons favoriete nummer van I Got Heaven, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
