© CPU – Cédric Depraetere
Vorig jaar bracht GHOSTWOMAN zijn derde plaat in achttien maanden uit. Het project van multi-instrumentalist Evan Uschenko heeft dus duidelijk last van een creativiteitsdwang en dat uit zich in een grootse output. Voor meest recente plaat Hindsight is 50/50, dat in november vorig jaar verscheen, werd een tweede vast lid in de band geïntroduceerd: de Amerikaan wordt tegenwoordig officieel vergezeld door Belgische drumster Ille van Dessel. Dat Van Dessel zich nu ook als co-writer kan identificeren, zorgt ervoor dat de sound van GHOSTWOMAN zich wat rijker kan verspreiden. Op die manier speelt de band ook twee keer in België. De eerste keer was in het Wilde Westen, waar De Kreun café volledig was uitverkocht.
Een voorprogramma was niet nodig voor GHOSTWOMAN en ook licht bleek de band overbodig te vinden. Nog voor ze echt aan de show begon, moesten de lichten al gedimd worden. Dat bleek al snel een goeie reden te hebben. Op de grond waren namelijk enkele functionele spots geplaatst om zo de sfeer van de muziek volledig tot zijn recht te laten komen. Met het duistere “Bonehead” werd de toon meteen gezet. Een iets kortere song die wel meteen duidelijk maakte dat GHOSTWOMAN hier voor een bepaalde donkere sfeer zou zorgen.
© CPU – Cédric Depraetere
“Bone” uit de eerdere plaat bevatte duidelijk wat meer groove. Live viel de sfeer die in de verschillende platen ligt nog meer op. Zo is de nieuwe plaat er eentje die duisternis ademt, terwijl de vorige albums een meer groovy americana garagerockvibe weerspiegelen. De combinatie van de twee op het concerten, maakte wel dat er soms rust kon zijn uit de duisternis en dat de gitaren altijd hun ding konden doen.
Als je maar met twee bent, dan ligt de focus ook op hoe goed je de instrumenten beheert. Van Dessel was uitmuntend op drums, met een strak tempo bij bepaalde nummers, maar vooral een bepaalde agressie die ervoor zorgde dat het drumwerk altijd goed binnenkwam. De zang van Uschenko was iets minder duidelijk, maar dat werd gecompenseerd door goed gitaarwerk. Af en toe een simpele riff om dan uiteindelijk toch een heerlijke solo te serveren, het leek allemaal vanzelfsprekend, maar dat was het natuurlijk niet.
De repetitieve sound die GHOSTWOMAN gedurende de volledige show aanhield, voelde hypnotiserend aan. Zo werden we plots verrast toen bij “Alright Alright” een tv begon te spelen die achter op een versterker stond. De beelden op die tv waren een leuk extraatje, want zo was er af en toe toch verrassing in de show en hoefde je niet constant in het duisternis vertoeven. “Behind Your Eyes” bracht de nodige portie stevige fuzz, terwijl bij “Juan” met sambaballen werd gezwierd. De leuke groove zorgde voor iets meer surfvibes, terwijl je op de achtergrond de wereld kon zien vergaan.
© CPU – Cédric Depraetere
Zo werden we dromerig naar het einde gebracht waarbij iedere noot als een mantra binnenkwam en je helemaal kon opgaan in de sound van GHOSTWOMAN. Afsluiters “The End Of A Gun” en “Yoko” konden niet verder uit elkaar liggen, en dat was een mooie blauwdruk van de sound van de band. De eerste bleek een verfrissend janglepopliedje te zijn dat iedereen aan het dansen kreeg, terwijl de laatste een smerige donkere postpunktrack was waarbij je de zwarte rook uit de grond kon zien opstijgen. Het was wel meteen een pittig einde van een uurtje muziek.
GHOSTWOMAN toonde dus dat het live ook wel voor boeiende muziek kan zorgen. Qua interactie is er nog ruimte voor verbetering – er werd pas voor het eerst na drie kwartier iets gezegd tegen het publiek -, maar bij de muziek die de band brengt is concentratie en afstandelijkheid net belangrijk. Hierdoor werd je als publiek volledig in de angstaanjagende, donkere en repetitieve wereld van het duo gezogen en geraakte je daar pas uit nadat de laatste noot werd gespeeld.
Op 17 februari speelt GHOSTWOMAN in de AB Club, maar ook dat concert is uitverkocht.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Bonehead
Broke
3 Weeks Straight
Highly Unlikely
Alright Alright
Behind Your Eyes
Juan
Hindsight Is 50/50
Ottessa
Buik
The End Of A Gun
Yoko
