Een succesvol debuutalbum goed opvolgen, het is nog zo makkelijk niet. Zeker als je eerste plaat werkelijk waar een pareltje van jewelste is, wat bij The Chisel zeker het geval is. Retaliation maakte bij zijn release vele tongen los en zorgde er eigenhandig voor dat de groep gezien werd als een van de meest opwindende nieuwe punkbands van het moment. Dat vielen de grote platenbazen ook op, waarna een deal met Pure Noise Records al snel in de maak kwam en er plannen werden gesmeed voor een vervolg. Die kwam er dan eindelijk in de vorm van What A Fucking Nightmare, waarop de groep absoluut het onderste uit de kan moeten halen om het succes van Retaliation ook maar een beetje te kunnen evenaren.
Om een succesvol album te hebben, moet je eigenlijk er vanaf de start er al meteen ‘boenk’ op zitten. Met “No Gimmicks” gebeurd dit dan ook en The Chisel laat meteen horen dat ze de bootlading aan oi!-punk zeker niet vergeten was. Vol in de energie en met de nodige agressie trappen ze met hun Dr. Martens stevig aan de voeten alles naar de getver. Die agressie komt zoals het hoort in het genre wel vaker om de hoek en ook op “Fuck ‘Em” komen de nodige frustratie eruit. Met een songtekst die het record van ‘scheldwoorden per minuut’ aardig verbroken heeft, neemt de groep geen enkel blad voor de mond en symboliseert het precies waar de oi!-scene voor staat. Haat aan de haters en met een dikke middelvinger er nog bovenop.
What A Fucking Nightmare is stevige koek waarbij de ene kaakslag de andere opvolgt, terwijl het tegelijk vol zit met meeschreeuwmomenten. “Cry Your Heart Out” is hier een uitstekend voorbeeld van. In 2021 kwam het nummer als demo op de wereld en zorgde toen al dat iedereen het refrein meteen kon meeblèren, maar in de definitieve versie klinkt het nog net een tikkeltje meer catchy dan dat het toen deed. Ook nummers als “Living For Myself” en “Those Days” roepen die gevoelens op en samen met het fijne melodische gitaarspel zijn dit nummers volgens het boekje.
In grote lijnen is What A Fucking Nightmare een kopie van Retaliation. De band pakte een groot deel van de pluspunten van het debuutalbum eruit, vergroot het en goot het vervolgens in de What A Fucking Nightmare-mal. Ondanks dat dit zo goed als garantie op succes geeft, heeft het zeker ook zijn minpunten. Waar het tijdens de eerste plaat nog verassend uit de hoek kwam, is het nu toch wel iets te voorspelbaar en kan je spreken dat er zo nu en dan net iets te veel getapt is uit de oude muzikale vatten van de voorganger. Hoewel die vaten zeker nog goed hadden we toch wel liever een vers brouwsel gehad.
Qua productie had het bijwijlen net wat minder gemogen en komt het van tijd tot tijd net iets te bombastisch over. Natuurlijk, binnen de punk wordt buiten de lijntjes kleuren zeker gewaardeerd en daar helpt een opeenstapeling aan gitaren zeker bij, maar soms hoorden wij door de grote hoeveelheid muzieklijnen de muziek zelf niet meer. Ook de songwriting had zeker spannender gemogen. Hoewel er aan het genre weinig te vernieuwen valt, had er net wat meer variatie in de structuren gemogen en moesten wij onze oren echt goed scherp stellen om de verschillen tussen bepaalde nummers te horen. Het is begrijpelijk dat de band vasthoudt aan de kenmerkende oi!-esthetiek, maar een subtiele afwisseling in tempo en dynamiek zou het album een breder spectrum aan diepgang hebben gegeven.
What A Fucking Nightmare had voorafgaand aan de release al een hele kluif te verwerken om aan het niveau te tippen van de eerste plaat en achteraf gezien bleek dat misschien net iets te hoog gegrepen. Wie het wiel uitvindt moet het ook zeker gebruiken, maar in de grote lijnen lijken de twee platen net iets te veel op elkaar om nog verrassend te zijn. Hierdoor mist What A Fucking Nightmare net die ‘it-factor’ die de eerste wel had. Dat neemt natuurlijk niet weg dat The Chisel wel weer met een sterke plaat is afgekomen en kunnen we niet wachten om dit live, waar het waarschijnlijk volledig tot bloei komt, te aanschouwen.
The Chisel komt binnenkort richting Nederland. Op 3 maart staan ze samen met onder anderen Madball, Scowl en Mindwar in de Muziekgieterij.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Cry Your Heart Out”, ons favoriete nummer van What A F*cking Nightmare, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
