© CPU – Marvin Anthony
De naam excentriek. De visuals vlijmscherp. De muziek onvoorspelbaar. Op een betere manier kunnen we de Amerikaanse popclown Dorian Electra niet beschrijven aan iemand die het wondere circus van de Amerikaanse artiest nog niet betreden heeft. Nadat die vorige zomer op Pukkelpop in de Lift voor een spektakel zorgde en voordien al op DOUR opviel met een ravissante performance, stond het 31-jarige fenomeen gisteren in de AB om hun nieuwste album Fanfare voor te stellen. We bekritiseerden het album nog voor zijn gebrek aan variatie, wat in deze 65 minuten durende show gelukkig door een mix van nieuw en eerder werk niet het geval was en entertainment op de eerste plaats stond.
De setting van de AB lag Dorian Electra als gegoten, want de rode theaterdoeken die voor de gelegenheid net voor de start gesloten werden, zorgden voor de nodige, dramatische opening van diens megalomane popperformance. Het opvallende “Symphony” van het jongste album was een pakkend startschot, al legde het snel de grootste achillespees van Electra bloot. De coole producties van het nieuwe album kwamen namelijk allemaal van een tape, want muzikanten waren op het podium nergens te bespeuren. Die stond er echter niet alleen voor in de AB, want vanaf “Idolize” vervoegden twee dansers de pophervormer op het podium voor choreografieën om het gemis van live muzikanten te doen slinken. Dat was ook nodig, want ze vulden de leegte die door de overbewerkte stem in een hit als “Flamboyant” deed twijfelen of ook de zang live was. Visueel was er namelijk genoeg te zien om afgeleid te worden.
© CPU – Marvin Anthony
De AB Box was maar schamel gevuld, wat gezien de productie van deze show echt niet te verklaren valt. Dorian Electra bracht voor “Puppet” bijvoorbeeld een gigantische pop op podium voor een levensecht marionettenspel of liet hun in “Yes Man” zelfs onthoofden, wat voor verbaasde gezichten zorgde. Qua showgehalte kon Dorian Electra met gemak een Lady Gaga evenaren, waarvoor die in het verleden al een remix maakte en in het rustpunt van de show zelfs duidelijk de mosterd haalde bij mother monster. “Carreer Boy” en het begin van “Man To Man” werden namelijk in pianoversies gebracht, die veel weg hadden van hoe de “Poker Face”-zangeres zelf achter de piano kruipt. Dat betekent echter niet dat Dorian Electra een saaie copycat is. In tegendeel, hun show was voor ons namelijk de eerste popshow in lange tijd die de innovatie evenaarde van een Lady Gaga-show.
De muziek van Dorian Electra is facettenrijk en dat mochten we gisteren weer ervaren. Wanneer die uitpakte met steevaste raves zoals in het slot van “Adam & Steve” “Ram It Down” of de S3RL-remix van “M’Lady” komt de muziek in een live-omgeving het beste tot hun recht. Van zodra iets recenter werk met de glamrock-invloeden werd gebracht, voelde je echter dat een elektrische gitaar op podium het grote verschil kon maken. In “anon” of “Lifetime” nam de backing track het namelijk volledig over en werd hun stem volledig opgeslorpt door fletse live-mixes van de originele tracks. Des te meer waren “Warning Signs” en “Wanna Be a Star” een openbaring omdat de stem van Electra hun weg iets meer naar de voorgrond kwam en de autotune ook minder de bovenhand nam. Nadat Dorian’s stem iets helderder en herkenbaarder te horen was, verdween de stem in de slotnummers “Sodom & Gommorah” en “Freak Mode” weer achter de ronkende gitaren van het bandje.
© CPU – Marvin Anthony
Dorian Electra is ondertussen een absolute vaste waarde in het hyperpopcircuit en lapt elke verwachting aan hun laars, zowel op vlak van genderfluïditeit als muzikaal. Doorheen de jaren konden we meegroeien met de flamboyante popster, maar groeide ook de honger naar een evolutie op live vlak. De show blijft entertainend, maar we hebben hun ondertussen al elke keer een show zien geven met een coole productie en dansers. Het wordt tijd dat Electra op zoek gaat naar een band om alle nummers live imposanter te laten klinken, want de producties dienen zich daartoe absoluut en blijven live gewoon nog wat vlak klinken door een gebrek aan echte gitaren en drums. Het zou ons in ieder geval al door de vingers doen zien dat er behoorlijk wat van de stem meeliep op een bandje, maar dat is in een popshow anno 2024 niets uitzonderlijk. Als taboebreker en popfiguur heeft Dorian zich al lang geprofileerd en slaagt die er nog steeds in om een waarlijke popshow (inclusief drie outfitwissels) op podium te brengen, maar de volgende stap mag zeker een band zijn.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Symphony
Idolize
Flamboyant
Puppet
Adam & Steve
Manmade Horrors
Yes Man
anon
Phonies
Ram It Down
M’Lady – S3RL remix
Touch Grass
Career Boy
Man To Man
Lifetime
Warning Signs
Wanna Be a Star
Sodom & Gommorah
Freak Mode
