Militarie Gun @ Botanique (Grand Salon): Het venijn zit in de staart

Voor de vijfde keer dit jaar stond Militarie Gun op een Belgisch podium. Ze maakten hun debuut in ons land in mei in de AB Club, waarna ze op Rock Werchter en Ieperfest speelden. Enkele dagen geleden vuurden ze hun zware geschut nog af in De Zwerver en nu maakten ze het Grand Salon van Botanique onveilig. Met zoveel optredens zou je bijna vergeten dat de band helemaal uit Los Angeles komt. Militarie Gun is een hardcoreband op dezelfde manier als Turnstile en High Vis dat zijn: zonder zichzelf grenzen op te leggen over hoe de muziek moet klinken. Net voor de zomerfestivals kwam het eerste album Life Under the Gun uit, waarvoor oprichter en zanger Ian Shelton naar eigen zeggen evenveel inspiratie haalde bij Fugazi als Modest Mouse.

Tien minuten voor het Brusselse VILLENOIRE van wal stak, was de Grand Salon nog zo goed als leeg. Gelukkig druppelden er zo’n vijftig nieuwsgierigen binnen tegen de eerste tonen weergalmden. Precies om acht uur hulde de band de zaal in duisternis met zware gitaren en iets tussen schreeuwen en zingen in. De zanger vertelde dat het tweede nummer ging over ‘killing yourself and miserably failing’. Vrolijke boel dus. De dreigende sfeer kon de band ietwat indijken door de melodieuze insteek. Hoewel VILLENOIRE nog niet lang bestaat, was het viertal al vlot op elkaar ingespeeld. Het publiek warmde tijdens dit optreden alvast de nekspieren op door te headbangen. Samen met Wrong Man en Feverchild die de voorprogramma’s verzorgden voor de eerdere Belgische zaalshows van Militarie Gun, toonde VILLENOIRE dat er ook in ons land iets opwindends aan het groeien is qua grensoverschrijdende hardcore.

Uit de Verenigde Staten bracht Militarie Gun de zware jongens van Gumm mee als versterking. Deze band deelde ook pas dit jaar hun debuutalbum Slogan Machine met de wereld, maar in vergelijking met het hoofdprogramma sloot hun geluid nauwer aan bij de klassieke hardcore uit de jaren tachtig. Bij het openingsnummer troffen ze een publiek aan dat daar gretig op zat te wachten en na de nekspieren ook de rest van hun lijf losschudde. De energie waarmee frontman Drew Waldon al schreeuwend rondsprong, werkte daarbij inspirerend. Ondanks het sociale engagement in Gumms’ nummers (naar het schijnt toch, we verstonden er geen woord van), hield Waldon het tussendoor op lof voor het mooie België. Op de art nouveau balustrade doken even leden van Militarie Gun op om de temperatuur op te meten. Gumm kon het vuur niet helemaal aangewakkerd houden, maar doven deed het nooit.

Ook Militarie Gun verscheen precies op tijd op de afspraak. Starten deden ze meteen met “Very High”, tot groot plezier van een paar jonge mannen die om ter hoogst sprongen. Rondom hen bleef het publiek nog afwachtend. Misschien was dit vijfde optreden er te veel aan, want de zaal raakte lang niet gevuld. De lege ruimte die tussen de toehoorders bleef, leek ook de rumoerige sfeer die bij zo’n concert hoort te beperken. Bij het volgende nummer “Will Logic” werd de energie wel evenwichter over het publiek verdeeld.

Het oeuvre van Militarie Gun bleek uitstekend te dienen om mee te brullen met een vuist in de lucht. Het deed geregeld denken aan Oasis, maar dan met de ruisknop helemaal opengedraaid. Ian Shelton kon verbazend veel kracht halen uit zijn gebarsten stem om boven de zangkoren te blijven. Na een jaar stevig touren stond de band hier deze avond als een geoliede machine. Ondanks het lage podium voelde het niet aan alsof de band echt dichtbij was omdat ze zo gefocust was op de muziek. De liedjes volgden elkaar in strak tempo op zonder veel inleiding. Na zeven minuten zaten we al aan het vierde nummer. Gelukkig brak er op dat moment met “Pressure Cooker” een hoogtepunt aan dat tot dansen aanzette.

Vince Nguyens vervanger op de drums moest problemen met de hihat verduren. Verscholen achter een versterker kwam een bandlid van Gumm hem te hulp om de cymbalen met de hand te openen en sluiten. Wanneer er voor “Stuck in a Spin” wat tijd werd genomen om de drums te herstellen, vulde Ian Shelton de stilte met een grapje dat ook hem meer deed ontspannen. Hij biechtte op dat hij de taalbarrière niet altijd zo makkelijk vindt op tour, wat wel verklaarde waarom hij zo weinig contact zocht met het publiek. Of lag het gewoon aan de kater waarover hij sprak voor de band “Don’t Pick Up the Phone” inzette?

Militarie Gun spaarde in elk geval het beste voor het laatst. Shelton hijgde zijn typerende ‘Oof! Oof!’ tijdens “Ain’t No Flowers” alsof hij de grote boze wolf was die de muren van de Botanique wilde omverblazen. Het was het signaal waar velen op hadden gewacht om het trekken en duwen in gang te zetten. Alsof ze al vroeger een moshpit hadden gewild, maar tot dan te beleefd waren geweest om hem zelf te starten. Het feest ging door bij “Big Disappointment”, waarna de band abrupt eindigde met hun grootste hit “Do It Faster”.

Op nog geen uur raasde Militarie Gun er twintig nummers door, inclusief een cover van Hüsker Dü’s “Don’t Want to Know If You Are Lonely”. Daarmee eerde het vijftal een band die zich veertig jaar geleden al niets aantrok van muzikale hokjes. Militarie Gun leverde een degelijke show af, maar die miste net genoeg spanning om de verwachingen helemaal in te lossen.

Setlist:

Very High
Will Logic
Let Me Be Normal
Pressure Cooker
My Friends Are Having a Hard Time
Think Less
Return Policy
Don’t Pick Up the Phone
Disposable Plastic Trash
Seizure of Assets
Never Fucked Up Once
Life in Decline
Stuck in a Spin
Don’t Want to Know If You Are Lonely (cover Hüsker Du)
Fell on my Head
All Roads Lead to the Gun
Dislocate Me
Ain’t No Flowers
Big Disappointment
Do It Faster