Till Lindemann is een naam die ondertussen wel gekend is. Aan de ene kant door de nodige schandalen en controverse, aan de andere kant is hij natuurlijk al meer dan 25 jaar de frontman van de welgekende Duitse tanzmetalband Rammstein. Deze keer doet hij het zonder zijn vaste medewerkers aan zijn zijde. Dat betekent zeker niet het einde van Rammstein, want de groep staat op 27 en 28 juni weer in Oostende. Solo komt Lindemann op 10 december naar de Lotto Arena voor een uitverkochte show.
Van Zunge kregen we afgelopen weken al heel wat singles voorgeschoteld. Zo kwam eerst de titelsong, gevolgd door het drieluik “Nass”, “Schweiss” & “Lecker”. Vorige week was er dan nog een laatste voorproefje van de Duitser met “Sport Frei”. Deze lagen allemaal een beetje in dezelfde lijn: het waren goede en stevige metalnummers die ons lieten verlangen naar meer. Nu – geen volle week voor de start van zijn tour met Leipzig als eerste halte – brengt Lindemann ons zijn volledige soloalbum.
Nummers rustig opbouwen lijkt op Zunge een terugkerend thema. Dit begint al bij de gelijknamige opener. Later komen de gitaren op gang en brengt Lindemann ons toch het gevoel dat we naar Rammstein aan het luisteren zijn. Qua stijl zien we meestal niet veel verschil: metalliedjes met een hoek af, zoals we die van Lindemann willen en verwachten.
Een mooi hoogtepunt komt met “Übers Meer”. Het ritme in het refrein brengt het nummer naar een hoger niveau en bevat een donkere en iets meer lugubere sfeer, die niet alleen aanwezig was bij de voorgaande singles, maar ook in de rest van het album en bovendien ook op het artwork. We merken in het begin vooral variatie op het metalthema en met “Tanzlehrerin” wordt er een nieuwe wind in het album geblazen. De muziek ondersteunt hier de zang minder sterk dan bij de zwaardere tegenliggers als “Du hast kein Herz”, waardoor Lindemanns stem – terecht – eens meer naar boven wordt gebracht.
Dat Lindemann met zijn stem kan spelen is geen geheim meer. Dat bewijst hij bij “Alles für die Kinder” en “Lecker” opnieuw, maar op twee verschillende manieren. Het contrast met de kinderlach en onheilspellende muziek op de zang komt in de eerste mooi uit. In “Lecker” zingt hij op een hele andere en eerder schunnige manier. Zo krijgen we binnen diezelfde sound en sfeer toch de nodige afwisseling te horen.
Het laatste nummer van de plaat is alles behalve het minste. We krijgen eerst een soort pianoballade waarmee Lindemann weer eens bewijst dat hij meer kan dan wat van hem verwacht wordt. Ook zijn stem komt er hier weer mooi uit. Na wat je zou denken dat het einde is, komt hij na enige stilte verrassend terug, de song is dan namelijk nog maar halverwege. We krijgen vervolgens iets wat waarschijnlijk niemand zou denken dat hij zou maken: een leuk schlagerfestijn als ‘hidden track’, waarop je direct zou willen dansen.
Lindemann doet het dus weer. Hoewel hij de lijn van Rammstein doortrekt – iets wat we niet erg vinden – komt hij ook vernieuwend uit de hoek en daar zijn we blij mee. Het album vormt een mooi geheel met enkele verrassende songs en een pak metalknallers. Dat contrast is het mooie aan de muziek van Lindemann: je krijgt wat je verwacht, en juist dat tikkeltje meer.
Till Lindemann komt zoals eerder vermeld op 10 december naar de Lotto Arena en op 14 december naar Rotterdam. Deze tweede datum is nog niet uitverkocht.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Tanzlehrerin”, ons favoriete nummer van Zunge, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
