Ellie Goulding @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Sluimerende hitjesshow

Het is al enige tijd geleden dat Ellie Goulding de hitlijsten in vuur en vlam zette met nummers als “Burn”, “Love Me Like You Do” en “Outside”, maar dat betekent niet dat de singer-songwriter nu geen fans meer heeft. De Britse wist hoge toppen te scheren met Halcyon en Delirium in 2012 en 2015, en was voor een aantal jaar een van dé popsterren. Toen ze vijf jaar later echter met Brightest Blue naar buiten kwam, bleek een groot deel van haar fanbasis al andere oorden te zijn gaan verkennen en ook het nieuwe Higher Than Heaven passeerde zonder al te veel poespas. Nu, of Ellie Goulding nog even populair is als tien jaar terug of niet zegt natuurlijk niets over haar kunnen als songwriter en performer, dus zakten we af naar een goed gevuld Cirque Royal om ons onder te dompelen in een met hitjes gevuld concert.

Olivia Lunny heeft goed naar popzangeressen als Katy Perry, Hannah Montana en Ellie Goulding gekeken, en heeft hun bewegingen aardig overgenomen. De Canadese met een zelfgetitelde langspeler op haar naam mocht het publiek van Cirque Royal opwarmen en deed dat met veel plezier. De hitgevoelige deuntjes zouden na enkele luisterbeurten aardig blijven hangen en bevatten vaak een feel good-factor, al scoren ze wat minder op memorabelheid. Dat liet Olivia Lunny echter niet aan haar hart komen en ook haar twee muzikanten (met veel goesting en een hoofddeksel) gaven het beste van zichzelf. Echt enthousiast was het wachtende publiek nog niet, maar de massa was wel wakker genoeg om de gsm-lampjes op een teder momentje te laten schijnen. De zangeres leek geraakt te zijn door het opgelichte balkon, maar veel tijd om er bij stil te staan was er niet. Aan een hoog tempo passeerde er een reeks aardige popsongs. Hier en daar viel de backingtrack nogal op en om daar tegenin te gaan nam Lunny er zelf eens haar gitaar bij. Uiteindelijk viel er weinig negatiefs te zeggen over de set van Olivia Lunny, maar het was ook niet meteen een voorprogramma waar we nog vaak aan zullen terugdenken. Dat de Canadese over een jaar of twee de hitlijsten binnenwandelt zou ons echter ook niet verbazen.

Iets meer dan een halfuurtje later gingen de lichten opnieuw uit, en nadat twee muzikanten en vijf achtergrondzangeressen het podium betraden kwam ook Ellie Goulding ten tonele. “Better Man” werd gekozen als opener en werd al meteen aardig ontvangen. De herkenbare, hese stem van de Britse klonk goed ingesmeerd en stelde op geen enkel moment teleur. Waar het schoentje echter wel knelde, was bij het enthousiasme van de zangeres. Misschien moest ze er nog eventjes inkomen, maar tijdens “Outside” konden we ze haast met een stripboekwolkje zien denken dat ze op de maat moest springen om het publiek te entertainen. Goulding kwam niet natuurlijk over en de goesting waarmee de supportact kon scoren, leek hier wat zoek. Vervolgens stond de ster van de avond tijdens “Power” relatief stil achter haar statief, terwijl haar vijf backings vooraan het podium mooi heen en weer bewogen. Bijgevolg verdween Goulding spreekwoordelijk naar de achtergrond en ging onze aandacht vooral naar haar vocaal gezelschap. Dat de micro nadien niet eens aanstond toen Goulding ‘thank you’ wou zeggen, leek alleen maar een kers op een taart waar we niet wild van werden.

Tijdens het derde en laatste lied van de nieuwe plaat – die opvallend beperkt aan bod kwam tijdens de ernaar vernoemde tournee – werden de discoballen ingeschakeld waardoor er in het publiek terug wat meer werd bewogen. De zangeres stond hier voor de verandering eens met een grote glimlach op het podium en leek eindelijk te zijn aangekomen op haar eigen concert. Het daaropvolgende liedje gooide het over een andere boeg en begon als pianoballade. “Still Falling for You” bloeide al gauw open en hier slaagde Goulding er in het publiek echt te raken. Ook met enkele minder gekende nummers van haar tweede album kon de zangeres bekoren. Ze vertelde dat ze “Halcyon” en “Joy” nu opnieuw speelt gewoon omdat ze daar zelf zin in had en het viel hier dan ook op dat de Britse ervan genoot. Het waren misschien opvallende keuzes, maar dat konden we door de sterke uitvoering zeker door de vingers zien. Nog een opvallende keuze was “Frozen” van Madonna dat op een spannende manier werd gebracht. Tijdens donkere moody versie van het nummer ging het licht op den duur wat meer doorschijnen, wat ons uiteindelijk bij “Lights” bracht. Het lage energielevel van in het begin was intussen toch al wat opgekrikt en doordat de zangeres zelf meer leek te genieten, kon ook het publiek enthousiast staan springen op “I Need Your Love”.

Ellie Goulding speelde duidelijk in op nostalgie en zo werden nummers als “Anything Could Happen” nog steeds bewaard voor het laatste stukje van de set. “Miracle” was daar echter de uitzondering, want Gouldings recente hit mocht de set afsluiten vooraleer ze nog eventjes terugkeerde. De Britse vroeg of er nog liedjes waren die we graag zouden horen en besloot dan om gewoon “Your Song” van Elton John te spelen. Verwarrend en licht teleurstellend, maar eens “Love Me Like You Do” als zoveelste meezinger naar voren werd geschoven, waren we Elton al vergeten. Vlam in de pijp dan maar bij het allerlaatste nummer en zo werd “Burn” gebracht met Goulding op elektrische gitaar. Het publiek smeet zich, maar opnieuw hadden we hier toch net iets meer van de zangeres zelf verwacht. Van sommige artiesten is het geweten dat ze hun oude hits niet meer graag spelen en meer dan eens kregen we vermoedens in die lijn tijdens Ellie Gouldings concert, en dat is natuurlijk jammer.

Het optreden van Ellie Goulding was er eentje met vallen en opstaan. Muzikaal viel er eigenlijk weinig op aan te merken, dus in theorie was het zeker geen slecht concert. Doordat de zangeres echter niet helemaal als een vis in het water overkwam, voelde het soms niet zo soepel als we hadden gewild. De supportact scoorde op dat vlak meer punten, maar uiteindelijk was de echte sfeermaker van de avond nog steeds de muziek van de hoofdact. Liedjes als “I Need Your Love” en “Burn” staan in het gebeuren gegrift van veel intussen twintigers en dertigers en dat was er aan te merken. Dat Ellie Goulding dan ook koos voor een set die wat meer focus legde op haar muziek van toen was ook geen slechte keuze te noemen. Al bij al was het optreden van Ellie Goulding dus eigenlijk wel goed, maar doordat ze zich de hele avond precies in een soort van sluimerstand bevond, konden ook wij niet alles geven in het publiek.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Better Man
Outside (Calvin Harris-nummer)
Power
Higher Than Heaven
How Deep Is Too Deep
Midnight Dreams
Still Falling for You
Halcyon
My Blood
Frozen (Madonna-cover)
Lights
Starry Eyed
I Need Your Love (Calvin Harris-nummer)
Joy
Anything Could Happen
Miracle (Calvin Harris-nummer)

Your Song (Elton John-cover)
Love Me Like You Do
Burn