Er waren eens vier vrienden/huisgenoten/muzikanten die op een doodgewone dag in hun Londense appartement besloten een band op te richten. Het klinkt als een sprookje, maar voor dodie, Orla Gartland, Greta Isaac en Martin Luke Brown is het de werkelijkheid. Sinds een paar maanden maken zij, met elk al een aantal jaren hun eigen succesvolle muzikale carrière, deel uit van de supergroep FIZZ. Samen met producer Peter Miles trokken de vier vrienden naar Middle Farm Studios in het zuidwesten van Engeland, waar ze een week lang terugkeerden naar hun innerlijke kind, alle remmen losgooiden en puur voor de lol muziek maakten. Dat leverde een pareltje op dat ze de wereld niet wilden onthouden: het album The Secret To Life. Elf nummers lang horen we het relaas van vier twintigers die een existentiële crisis bestrijden met zelfrelativering, véél vriendschap, een vleugje geestverruimende middelen en vooral veel oprecht popplezier.
Noem The Secret To Life gerust een conceptalbum. In plaats van een willekeurige volgorde van individuele nummers is het album één geheel waarin een begin (“A New Phase Awaits You :-)”), een interlude slash wachtmuziekje (“Rocket League”) en een letterlijk einde (“The Grand Finale”) te horen valt. Producer Peter Miles zorgde voor vloeiende overgangen tussen de nummers en liet de achtergrondgeluiden hoorbaar, waardoor we het gevoel hebben naar een spontane jamsessie te luisteren. “A New Phase Awaits You :-)” is een ironisch verkooppraatje van een zelfverklaarde goeroe die beweert de levenswaarheid in pacht te hebben. Met de elf daaropvolgende nummers houdt FIZZ haar luisteraars een spiegel voor: wat als we die ene waarheid nu eens achter ons laten en onszelf wat meer relativeren? De wereld is een speeltuin, ouder worden is ook maar optioneel en als de wereld in brand staat, gooi dan nog maar wat olie op het vuur, want het is sowieso een “Hell Of A Ride”.
Wie naar The Secret To Life luistert, hoort het verhaal van een generatie twintigers die verloren loopt tussen millennials en Gen-Z’ers. Zorgen als eenzaamheid, verveling, gebroken harten en existentiële crisissen worden veelvuldig bezongen, maar niet in een typisch melancholisch jasje. In “Strawberry Jam” bijvoorbeeld wordt eenzaamheid bestreden met luide drums en aardbeienconfituur op een zondagochtend. “I Just Died” is misschien wel het vrolijkste break-upnummer dat we recent hoorden. Afgewezen worden is pijnlijk, maar een leuke gitaarriff, hoge stemmetjes en een spontane hobosolo van dodie zijn goede remedies tegen een gebroken hart. “As Good As It Gets” is dan weer een aanklacht tegen seksisme en het kleineren van vrouwen – een boodschap die dankzij de Olivia Rodrigo-achtige uithalen van Greta Isaac extra kracht krijgt.
Naast alle uitbundigheid is er op The Secret To Life ook ruimte voor rustige nummers, al zijn dat er niet veel. In “You, Me, Lonely” zingen dodie en co met zachte harmonieën en wat gitaargetokkel over een relatie die over haar hoogtepunt heen is. “Lights Out” is een klein a capella meesterwerkje over liefdesverdriet waarin de leden van FIZZ hun vocale talent tentoonstellen dat op de andere nummers wordt overschaduwd door uitbundig gejoel, luide drums en drukke gitaren. “Close One” is zo ook een pareltje waar de heldere stem van Orla Gartland kan schijnen. Op een album dat, chronologisch geluisterd, nogal overprikkelend kan aanvoelen, zijn die kalme nummers aangename momenten waarop we even op adem kunnen komen.
Ook op muzikaal vlak halen de leden van FIZZ hun meest speelse kant naar boven. Geen enkel nummer op The Secret To Life is voorspelbaar of rechtlijnig; integendeel. FIZZ gooit het concept muzikale structuur uit het raam en doet gewoon lekker haar eigen zin. Dat resulteert in nummers als “The Secret To Life” vol gelach en gejoel, een engelachtig koortje in “I Just Died” dat het stemmetje in je achterhoofd moet voorstellen en iets wat lijkt op simpelweg wat dronken geneurie. “Rocket League” is maar vijftig seconden lang – andere artiesten zouden zo’n nummer in de vuilnisbak gooien, maar voor FIZZ geldt speelplezier, en dat spat er dan ook van af. De hobo, die door dodie bespeeld wordt, komt als een origineel geluid te pas en te onpas piepen in de plaat.
De muzikale samenvatting van het hele album is “The Grand Finale”, het laatste nummer en FIZZ’ hoogsteigen poging tot “Bohemian Rapsody” of “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” (samen met “Strawberry Jam” een knipoog naar The Beatles). Alle elementen uit de voorafgaande nummers worden gebundeld in “The Grand Finale”. In vijf en een halve minuut krijgen we zowel een hobosolo als een eighties gitaarriff, rustige momenten, harmonieën en gelach en geroep. Het nummer straalt exact de dosis geluk en optimisme uit die je op het einde van een feelgoodfilm te horen krijgt terwijl de credits over het scherm rollen. Een waardige apotheose met een hoopvolle boodschap, waarmee het doek valt over het album.
FIZZ is het voorbeeld van een supergroep waarbij het geheel sterker is dan de opsomming van de afzonderlijke delen. Orla Gartland, dodie, Martin Luke Brown en Greta Isaac dragen allemaal iets unieks bij tot het verfrissende geluid van FIZZ. We krijgen nooit het gevoel dat we naar dodie, Orla, Martin en Greta aan het luisteren zijn – we horen enkel FIZZ. Ondanks de nadruk op chaos, speelsheid en zelfrelativering, is FIZZ een band met een serieus en professioneel muzikaal talent. Wij hopen dat The Secret To Life nog maar het begin is van wat deze no-nonsense (en tegelijk onzinnige) band te bieden heeft. En wat dan precies het geheim van het leven is? Dat weet niemand, maar we kunnen maar beter lol hebben terwijl we erachter proberen te komen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “The Grand Finale”, ons favoriete nummer van The Secret To Life, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
