© CPU – lies borgers
LeBlanc broedt momenteel op zijn debuut-ep KIEZEN. Hij eindigde vorig jaar als één van de negen finalisten van StuBru’s De Nieuwe Lichting waardoor zijn carrière in een stroomversnelling raakte. De Brusselse rapper is nog steeds eenentwintig lentes jong, maar heeft al veel te vertellen. De singles “BOOS“, “Twijfel” en “JA ZE WETEN” bevatten namelijk herkenbare emoties en uitdrukkingen. Bovendien is LeBlanc ook één van de oprichters van Moedertaal en helpt hij zo mee de Belgische hiphopscene uit te bouwen. We spraken hem in zijn thuisstad Brussel.
Hoe beleefde je de festivalzomer?
Ik had een drukke zomer met een stuk of dertien shows. Dat was voor mij best zot en ik ben iedereen dankbaar. Veel shows waren ook buiten Brussel en dat was het doel van afgelopen zomer.
Je teksten zijn nogal Brusselgeoriënteerd. Merk je dat niet-Brusselaars zich erin herkennen?
Ja, keihard. Ik denk dat ze die Brusselse factor cool vinden. Ik ben ook van een volgende generatie Brusselse rappers. De vergelijking met Zwangere Guy wordt dus snel gemaakt. Dat is normaal, want hij toonde ons de weg. De eerste Stikstof-albums en Zwangerschapsverlof, Vol.3. gaven mij een wowgevoel. Ik was toen zestien jaar.
Onlangs vierde ’t Hof van Commerce zijn vijfentwintigste verjaardag. Trok de eerste generatie Vlaamse rappers je ook aan?
Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat eerst nooit kende. Ik leerde ’t Hof van Commerce pas kennen toen Zwangere Guy daar ooit het voorprogramma voor verzorgde. Ik kwam toen gewoon om Zwangere Guy te zien terwijl er nog twee andere mannen aan het rappen waren.
Welke artiesten inspireren jou nu?
Op dit moment vind ik dat Joey Valence & Brae de beste hiphop maken die er buiten België te vinden is.
Voorlopig doe je alles zelf, maar in je teksten rap je dat je nog naar de les gaat. Hoe combineer je jouw studies met je hiphopcarrière?
Het is best zwaar, want ik ben altijd bezig. Er is geen tijd om te chillen, maar ik doe dit supergraag. Ik wil een diploma en dat heb ik bijna op zak. Ik ga dat nu niet laten vallen, want ik ben bezig met mijn master af te ronden. Ik ben er fier op dat dat gaat. Ik check bij het begin van de dag altijd eerst mijn mails en de zakelijk gerelateerde dingen. Verder werk ik volgens een blokkenschema. Ik ben nu bezig aan mijn debuutalbum en werk daar vijf volledige dagen aan. Het worden allemaal nieuwe nummers die ik puur uit mijn emoties schrijf. Daarna maak ik een week geen muziek en hou ik me bezig met school.
Je bent nu 21 en schreef een track over dertig worden. Voel je een soort van druk?
Keihard. Ik denk dat ik die mezelf aanpraat. Ik ga vol voor de muziek. Het moet nu allemaal gebeuren. Toen ik vernam dat ik De Nieuwe Lichting niet gewonnen had, was ik teleurgesteld. Achteraf gezien is het goed dat ik niet won. DNL was een goede eerste stap. Winnen was misschien een stap te ver. Uiteindelijk sta ik net zoals alle andere bands die de overwinning wel haalden ook in de Ancienne Belgique. Ik heb niets verloren. Het is niet per se de ambitie om alles DIY te blijven doen, maar ik ben wel fier dat iemand die gewoon thuis muziek maakt het zover schopt. Er is niemand die mij in een bepaalde richting wil duwen. Ik geloof hard in mezelf.
Op je debuut-ep staan er ook nummers met gitaren die neigen naar nu-metal. Heb je dat genre ontdekt tijdens het schrijfproces of was je daar al eerder mee gekend?
Ik kende daar helemaal niets van. Sinds ik via De Nieuwe Lichting op verschillende plaatsen in Vlaanderen mocht optreden, ontdekte ik zulke bands via het livecircuit. Verschillende mensen programmeerden mij in het punkhoekje. Ik was daar heel blij om, maar dat is niet mijn achtergrond. Toen mijn producer en ik besloten om ook zulke muziek te maken, voelde dat goed aan. Mijn producer geeft me het huiswerk om me in die genres te verdiepen. Mijn referentiekader is voornamelijk Stikstof en Zwangere Guy. Zij hebben wel een punkenergie en moshpits zijn daar niet ongebruikelijk. Wanneer dat bij mijn shows ook gebeurt, komt alles samen. Dat is het beste gevoel aller tijden.
Heb je een plan om op je releaseshow met een band te spelen?
Nee, nog niet helemaal. Ik heb wel een livegitarist. Voorlopig doe ik het enkel met een dj en eigen licht en geluid. We vinden dat belangrijk. Op Boterhammen in het Park speelden we voor het eerst live met een gitarist en dat voelde waanzinnig.
Vanuit Moedertaal draag je Brussel op de rug. Hoe maak je de balans op tussen artiest en radiomaker?
Dat is niet gemakkelijk. Moedertaal is voor ons een vrijwillig passieproject zonder commercieel doeleinde. Het is natuurlijk interessant om nieuwe artiesten te ontmoeten. Op lange termijn willen we workshops geven om de scene te emanciperen. Wij halen er ook voordeel uit als de scene groter en sterker wordt. Dat is een win-winsituatie voor iedereen. Ik kan me dus goed inbeelden dat Moedertaal over enkele jaren de volgende generatie naar de top kan helpen. Via onze gasten bouwen we zowel expertise als een netwerk op.
Wat zou je persoonlijk nog willen bereiken?
Ik wil supergraag op Couleur Café staan. Dat was altijd mijn grote droom, maar ik ben nu ook aan het verlangen naar de grote zaal van de AB. Dat zou ook niet slecht zijn. Couleur Café en de AB zijn de twee plekken waar ik het vaakst als jongere naartoe ging. Verder zijn België en Nederland groot genoeg. België alleen al kunnen veroveren, is geen gemakkelijke opdracht. Ik hoop binnenkort ook wel eens in Duitsland te spelen. De helft van mijn luisteraars komt uit Duitsland en we zijn daar dingen aan het opzetten. Ik haal ook nog streams uit Nederland. Het zou al chic zijn om gewoon in Amsterdam in een club van vijftig man te spelen. Het enige wat nu telt, is dat ik op een duurzame manier mijn fans aan het opbouwen ben en dat we AB Club kunnen uitverkopen. Mijn muziek komt live het best tot haar recht. De show in de AB wordt sowieso zot. Ik denk dat ik nog nooit zoveel tijd en energie heb geïnvesteerd in een show.
De debuut-ep KIEZEN verschijnt op 20 oktober en wordt op 9 november gevierd in de AB Club.
