Voor de derde dag op rij dompelden we ons onder in een tak van muziek die op deze site niet al te veel aandacht krijgt: soundtracks. Door ze prominent op de voorgrond te zetten, probeert VIDEODROOM ons bewust te maken van de kracht en pracht van de muziek die beeldmateriaal begeleid wordt. Al twee keer werd onze aandacht verdeeld tussen de band op podium en de projecties erachter. Wiegedood hypnotiseerde ons tijdens A Page of Madness en Whispering Sons stelde nieuwe muziek met bijhorend beeldmateriaal voor.
Voor het derde VIDEODROOM-project van dit jaar ging VIERNULVIER een samenwerking aan met componiste Claire Rousay om een nieuwe soundtrack te maken voor Slovaakse animatiefilm The Bloody Lady. Deze film van de hand van Viktor Kubal is gebaseerd op het verhaal van Elisabeth Bathory, een van de beruchtste seriemoordenaars aller tijden. De gravin zou ongeveer zeshonderd jonge vrouwen het leven ontnomen hebben om in hun bloed te baden, om zo zelf de eeuwige jeugd te kunnen bereiken. De film is een onontdekt pareltje met een speelse animatiestijl, veel humor en een sprookjesachtige structuur.
Eerst voorzag GAME (Ghent Advanced Master Ensemble) nog de onheilspellende soundtrack voor twee kortfilms van Kubal. Verspreid door de zaal uit het zicht zorgden ze met harp, accordeon, blazers, strijkers, slagwerk en zelfs gestamp met de voeten voor een chaotische, bevreemdende toevoeging aan onze kennismaking met Kubal. De keuze voor Claire Rousay voor de langspeelfilm was enorm fijn. Gedurende lange tijd bereidde ze deze speciale screening voor vol liefde. Ze ging field recordings maken in de natuur. Bovendien nam ze ook geluiden van handelingen in de film op, zoals het slaan met een hamer op metaal. Deze geluidseffecten waren bijzonder goed verweven met haar gecomponeerde soundtrack: meditatief pianospel dat constant een soort vredevolle toon neerzette.
In het begin van de film zagen we dan ook een sprookjesachtige kennismaking met ons hoofdpersonage, dat in vrede leeft met de natuur en alle dieren om haar heen. Door de vele grapjes in de animatie, de rustige stijl en de lieflijke, spaarzaam gebrachte, zachte pianonoten werden we overmand door een gelukzalig gevoel. Dan ging de film echter langzaam maar zeker over naar het grimmige moorden van de jonge vrouwen. De muziek volgde hierin mee en werd steeds dreigender, maar dit gebeurde op een heel organische manier. De ambient van het pianospel bleef voortduren en sloeg, net als de film, geleidelijk om. Hierboven dreven bewerkte, op elkaar gestapelde strijkers (Claire is celliste) rustig aan de spanning steeds meer op. De scene waarop The Bloody Lady Bathory voor het eerst in een bad vol bloed stapte, was daardoor een logisch vervolg. Er was geen muzikaal of visueel breekpunt, maar we werden geleidelijk aan op een meditatieve manier in de grimmigheid getrokken.
Hierdoor vinden we de combinatie tussen film en artiest een fantastisch schot in de roos. Het was ontroerend mooi, maar dreef het publiek vooral in een nietsvermoedende extase. De humor van Kubal is voortdurend verrassend, wat de manier waarop de horror een plek inneemt enkel unieker maakt. We hopen, net als VIDEODROOM-brein Wouter Vanhaelemeesch en het uitgenodigde Slovaakse Filminstituut, dat The Bloody Lady internationaal meer erkenning kan krijgen. Claire Rousay mag dan weer altijd onze soundtracks voorzien.
Dit was VIDEODROOM voor ons voor deze week. Volgende week hebben we nog twee VIDEODROOM-concerten op de planning. Woensdag gaan we naar Eiko Ishibashi die live de soundtrack zal verzorgen op de wereldpremière van Gift, de nieuwe film van Ryûsuke Hamaguchi (Drive My Car). Vrijdagavond speelt Colin Stetson het beste uit zijn soundtrackmateriaal.
