City and Colour @ De Roma: Kracht in stilte

Eind maart verscheen met The Love Still Held Me Near alweer de zevende plaat van City and Colour. In een ver verleden was Dallas Green, het brein achter dit project, zanger bij Alexisonfire en die emotionele vibe blijft nog steeds resoneren bij de sound die hij met City and Colour brengt. Bij zijn eerste show van deze Europese tournee kwam hij De Roma verblijdden met zijn rijke geluid, nadat hij deze zomer al op Rock Werchter een eerder stille passage maakte. Veelal onterecht wat ons betreft, want zowel op Rock Werchter als in De Roma wist de Canadees een sterke indruk na te laten.

Openen in De Roma mocht landgenote Ruby Waters. De zangeres wist blijkbaar een blijvende indruk na te laten op Green, waardoor ze als openingsact mee mag op zijn tour doorheen Europa. Wat begon als een tamelijk voorspelbare country-act, werd redelijk snel iets boeiender toen Waters haar stemgeluid bovenhaalde. Al vlug leek ze iets van Tash Sultana weg te hebben, waardoor de sound ietwat chiller en meer liefdevol overkwam. Dat bleek niet alles te zijn, want naar het einde toe waren er meer nummers die deden denken aan Big Thief. En zo heeft Ruby Waters wel een sound die een breed publiek kan aanspreken; iets dat ze op een heel aanstekelijke manier heel eerlijk deed overkomen.

Natuurlijk stond de set van City and Colour in het teken van de nieuwe plaat, wat meer dan logisch is gezien de discografie van de artiest. The Love Still Held Me Near is dan ook een album dat City and Colour al lang niet meer gemaakt had en op die manier wist Green wel waarmee hij bezig was. Met “Meant To Be” werd de set meteen op een heel breekbare manier afgetrapt. Hij liet zijn falset meteen kennen tijdens de sterk opbouwende song die een bepaalde emotionele waarde herbergde. Op die manier kwam alles dan ook uitstekend binnen. De toon was gezet voor een erg sterke set en City and Colour zou nooit nog minder energie naar voor brengen.

Waar Dallas Green vroeger een echte hardcorezanger was, valt daar nu bijna niets meer van te merken. Tegenwoordig laat hij de emoties zegevieren op een andere manier. Dat doet hij door zijn hoge noten te laten resoneren wanneer hij zijn nummers brengt en op een bepaalde manier toch altijd wat emotionele sferen in de muziek te steken. Zo raakt iedere song je in het diepst van je hart, zeker als je het live mag ervaren. Iedere tekst en iedere sound heeft een oprechte sfeer, waardoor je nooit denkt dat City and Colour iets ongeloofwaardigs brengt.

Naast de sterke muzikale sound, had City and Colour ook een visueel spektakel mee; iets dat ze in De Roma niet gewoon zijn. Zo stonden er enkele pilaren achter de band, die bepaalde nummers van een ongezien visueel spektakel voorzagen. Het gaf aan dat Green over alles had nagedacht, waardoor hij niet de zoveelste breekbare indiefolk/americana-act zou worden die optrad in België. “Astronaut” werd bijvoorbeeld voorzien van heel wat aangename beelden over de planeet Aarde, maar ook de kosmos werd niet uit het oog verloren.

Op die manier kwam de band bijna altijd buitenaards over, doordat hij zijn falset altijd op een bovennatuurlijke manier liet kennen. De iets meer dansbare nummers die hij dan naar voor liet komen, zoals hij zelf beweerde bij onder andere “Thirst”, waren ook een aangename wisselwerking met de iets slomere nummers. Zo kon City and Colour uit heel wat vaatjes tappen, maar smaakte het altijd naar meer. Zeker als er dan nog eens gitaarsolo’s bijkwamen, zoals op “Hello, I’m in Delaware”.

City and Colour wist op die manier echt te overtuigen met de eerste show van zijn Europese tournee. We kregen een set waarbij emotie en kracht elkaar afwisselden, maar waarbij het eerste toch altijd centraal stond. De band was uitstekend op elkaar ingespeeld en wist op de juiste momenten de perfecte krachtige emotionele verbanden uit te spelen, net zoals wanneer ze wist om even de muziek te laten overheersen. Zo kon City and Colour zijn eerste show van deze Europese headlinetour heersen, al was hij ook nog steeds onder de indruk van zijn show op Rock Werchter waar hij het toch enkele keren over had. Desalniettemin zou het kunnen dat De Roma het volgende zal zijn waar hij niet over kan zwijgen.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist

Meant to Be
Northern Blues
Thirst
The Love Still Held Me Near
Two Coins
We Found Each Other in the Dark
Weightless
Underground
Astronaut
Nutshell (Alice In Chains-cover)
Little Hell
Fucked it Up
Hard, Hard Time
Hello, I’m in Delaware
Bow Down to Love

Northern Wind
Lover Come Back
Sleeping Sickness