© CPU – Ymke Dirikx (archief)
Het was sturm en drang voor de poorten van De Roma, en daar was één man voor verantwoordelijk: Tom Odell. Waar de Brit ook komt, zijn tranende ogen, lange rijen en gebroken harten schering en inslag. Zijn ballade “Another Love” groeide uit tot een hymne die generatie-overschrijdend geliefd is. Met ruim boven de twee miljard streams is het zelfs een van de succesvolste nummers op Spotify, al moge dat de rest van zijn discografie niet in diskrediet brengen. De laatste jaren is hij consistent blijven presteren met als laatste openbaring album Black Friday. Een zaal van het kaliber De Roma is hij eigenlijk al lang ontgroeid, dat getuigen ook de ruim achtduizend mensen die nog hopeloos op zoek waren naar een felbegeerd kaartje. Wie er bij was, mocht zich dus gelukkig prijzen, want Odell was goed bij stem en trakteerde op een uitgebreide setlist met nieuw en oud materiaal.
Eerst en vooral was het echter de beurt aan wat opkomend talent! Wasia Project sierde onder meer de tracklist van de populaire Netflix-reeks Heartstopper, naast het feit dat William Gao er de rol van Tao verzorgt. De muziek van Gao en zijn zus, Olivia Hardy, bereikte inmiddels al ruim anderhalf miljoen luisteraars op Spotify. De twee vormen het hart van het project en werden live vergezeld door een drummer en een bassist. In se een logische keuze om de nummers op een podium iets meer cachet te kunnen geven, maar echt goed uitpakken deed het niet altijd. Het klonk behoorlijk rommelig en ietwat chaotisch, wat de charme volledig uit de liedjes zoog. Bovendien zat Olivia geregeld naast de toon en had ze niet de nodige power om ons van onze sokken te blazen. Een lichtpuntje vormde hun nieuwe single “Is This What Love Is?” dat op het eigenste moment werd uitgebracht. De sitdown tijdens de laatste track was een beetje overdreven, maar ze kregen op de parterre wel iedereen mee. Er is nog wat werk aan de winkel bij Wasia Project, maar potentieel zit er wel in.
Hoe begin je aan een show? Als het van Tom Odell afhangt ironisch genoeg met het einde (en ruim vijftien minuten vertraging). In zijn eentje zette hij “The End” in achter zijn geliefkoosde vleugelpiano. Zijn bekraste ziel werd voor het eerst op de avond blootgelegd en dat maakte het toch wel tot een sentimentele binnenkomer. Halfweg het nummer voegde zich de violist er nog bij en verzonken we definitief in een melancholische bui. Eenzelfde toon bleef hij aanhouden met “Somebody Else”. Op het einde bloeide de song helemaal open en werd het geheel onverwachts groots uitgetrokken. We waren verzeild geraakt in het tranendal en dan kan “Can’t Pretend” niet ontbreken. Het publiek was al snel bij de les en vormde een gevoelvol achtergrondkoor dat het geheel nog mooier maakte.
Het was ons snel duidelijk dat hij het met deze tour over een andere boeg gooide in vergelijking met zijn zegetocht op de zomerfestivals afgelopen zomer. De tracks kregen iets meer gelaagdheid en de toevoeging van de blazers was een uiterst slimme zet. “Magnetised” werd in een slomer jasje gegoten, al brak het nummer wel los dankzij de koperen instrumenten. Bij “I Know” zat er wel meteen veel energie in, waardoor het met veel grandeur op De Roma werd afgevuurd. Daarna kreeg zijn band even wat rust en bleef Tom Odell alleen achter met zijn piano. De zaal bleef er muisstil bij en liet zich gewillig meeslepen op de zachte tonen van “Just Another Thing We Don’t Talk About” en het bloedmooie “Best Day of My Life”. In zijn puurheid bleef de Brit telkens moeiteloos overeind.
Na het rustigere stukje blies “Grow Old With Me” de set nieuw leven in, al was het daaropvolgende “Loving You Will Be the Death of Me” een ietwat vreemde eend in de bijt. Het was in elk geval een gedurfde keuze, die niet bij iedereen even hard aansloeg. Ook het daaropvolgende “lose you again” was allesbehalve een certitude in de setlist, maar pakte wel nog redelijk goed dankzij de tempowissel en de drive die het nummer live meekreeg. Een veiligere keuze leek “Hold Me” te zijn om de reguliere set te besluiten. De single volgde aanvankelijk nog het gekende patroon alvorens op het einde helemaal open te breken en te verrassen met georkestreerde bombast. Al zittend achter zijn piano dirigeerde hij zijn muzikanten tot tweemaal toe met enkele simpele handgebaren om ze verder op te zwepen. Een krachtig einde dat uiteraard uit volle borst werd meegezongen door de fans.
Ietwat raar was de keuze om na een klein uur van het podium te stappen en even later terug te komen voor een bisronde van maar liefst negen(!) nummers. De aftrap gaf “Parties”, een van de minder opvallende songs van zijn laatste album. Voor eens nam hij niet plaats achter zijn vertrouwde toetsen, maar zocht hij Nick Cave-gewijs de toenadering met het publiek. Na een ietwat klungelig begin viel de track uiteindelijk toch in zijn plooi en muteerde het tot een van de verrassingen van de avond. Even verrassend was het ingetogen “country star” dat zo breekbaar was dat je er in een ruk verliefd op werd. De overgang naar een rockende versie van “fighting fire with fire” was soepel en piekfijn uitgewerkt door het heerschap op het podium van De Roma.
In de bisronde zaten echter ook nog een paar favorieten die niet konden ontbreken. Voor “Heal” gingen massaal de schermpjes in de lucht, terwijl iedereen uit volle borst wederom muteerde tot het grootste koor van Antwerpen en omstreken. Eenzelfde scenario voor “Black Friday”, een van zijn recentere successen. In alle eenvoud zorgde de uitvoering voor een krop in de keel en bij sommigen zelfs voor een paar traantjes. Dan was zijn populaire cover van “True Colors” toch al iets vrolijker (al is dat natuurlijk relatief) en baadde de zaal in de kleuren van de regenboog. En dan, ja dan, moest er nog dat ene nummer komen als slotakkoord. “Another Love” liet nog een laatste keer de emoties hoger opwaaien. Een voorspelbaar hoogtepunt, maar toch weer onweerstaanbaar goed gebracht.
Tom Odell toonde veel lef in De Roma en zette een eigenwijze show neer die op de juiste momenten de juiste snaren raakte. De keuze om het in vergelijking met zijn eerdere tours weer eens over een andere boeg te gooien en andere accenten te leggen, maakte het tot een concert dat vol verrassingen zat. De Brit had immers voor de gemakkelijkste weg kunnen kiezen, maar nam hoe dan ook heel wat risico’s om zijn inmiddels rijke catalogus eer aan te kunnen doen. In dat laatste slaagde hij wat ons betreft met verve.
Vanavond staat Tom Odell in een uitverkochte Ancienne Belgique in Brussel. Op vrijdag 5 juli staat hij op de Main Stage van Rock Werchter.
Facebook / Instagram / Twitter (X) / Website
Setlist:
The End
Somebody Else
Can’t Pretend
Magnetised
I Know
Just Another Thing We Don’t Talk About
Best Day of My Life
Long Way Down
Grow Old With Me
Loving You Will Be the Death of Me
lose you again
Hold Me
Parties
Heal
country star
fighting fire with fire
Black Friday
Getaway (voice note)
The End of the Summer
True Colors (Cyndi Lauper cover)
Another Love
