Sound Track 2023: Selectieronde 29/09 @ JC De Bilding (Bilzen)

Het gebeurt dit jaar misschien allemaal wat meer onder de radar, maar sinds kort zijn de voorrondes van Sound Track 2023 van start gegaan. VI.BE ontvangt met zijn kansenparcours de komende tijd zo’n 136 bands en artiesten, die per provincie een gooi zullen doen naar de eindwinst. Daarvoor moeten ze wel eerst in de finales van begin december raken, en daarom zijn er eerst een reeks selectierondes. De eerste in het Limburgse vond gisterenavond plaats in Bilzen, de uithoek van het land, met Malek 3550, Madd9, Stayinbedpropaganda, Chico en Graci die in JC De Bilding hun kunnen mochten tonen.

Om half acht was het aan Malek 3550 om de debatten te openen en het moet gezegd dat dat, zijn medekandidaten in de zaal even niet meegerekend, voor belachelijk weinig volk was. Het voelde bijgevolg allemaal heel vreemd aan, zeker omdat de man uit Heusden-Zolder plots vanuit het publiek op het podium kroop. Het was uiteindelijk de muziek die moest spreken, maar kinderziektes staken al snel de kop op. Het was ongetwijfeld een van de eerste keren dat de zeventienjarige op een podium stond, getuige zijn onwennige houding. Zijn flows – Malek 3550 – is welteverstaan een rapper, waren wel met regelmaat raak. De jongeman deed het in het Frans, wat gezien de rest van de rappers op de line-up hem eruit zou moeten laten springen. Dat lukte met momenten, maar langs de andere kant stoorde het ook dat hij ‘gewoon’ meerapte met zichzelf op tape, wat bij momenten zorgde voor een storend effect. In combinatie met de lage opkomst en de bijgevolg losse sfeer, kwam het allemaal een beetje afgerammeld over. Zeker toen Malek na het derde nummer plots zijn beker nam en van het podium terug de zaal inwandelde – wat achteraf het einde van zijn set bleek – was ‘ongemakkelijk’ het woord dat het meest in ons hoofd bleef hangen. Er waren met andere woorden lichtpuntjes, maar de eerste Limburgse voorronde kende niet meteen een vliegende start.

Tweede act van de avond Madd9 kon gelukkig op een al wat vollere zaal rekenen; op zich niet verrassend, aangezien de jongeman uit Bilzen zelf afkomstig is. Toch bleek die grotere opkomst helemaal niet onterecht te zijn, daar we simpelweg een erg sterke set voorgeschoteld kregen. Madd9 bracht een soort mix van soul, jazz, hiphop en alles errond en ertussen: een soort Anderson .Paak-vibe, maar dan met een eigen twist. Bij de Bilzenaar weliswaar geen Free Nationals, maar wel een producer/pianist die volledig zijn ding deed. Dat zorgde er bijgevolg voor dat hij totaal op z’n gemak over het podium groovede, waardoor het geheel nog net dat tikkeltje cooler overkwam. Van melancholie tot trap, met hier en daar een erg vlotte rapsectie: Madd9 was met momenten een weergaloze ontdekking. Na vijf nummers stak een gevoel van gebrek aan variatie voorzichtig de kop op, maar het nam niet weg dat het allemaal gewoon heel erg cool overkwam. De jongeman werd bij aanvang omschreven als een van de meest veelbelovende hiphopstemmen van het land, en hoewel zijn muziek veel verder reikte dan enkel dat genre, zat er zeker een vorm van waarheid in. De lat werd uiteindelijk dan toch gelegd.

Met Stayinbedpropaganda stond er voor het eerst een volwaardige band op het podium, gebouwd rond Mathijs Van Goethem (o.a. Lintworm). In die band heerste er met leden van onder meer STEVE dus al een zekere vorm van zelfvertrouwen, waardoor het allemaal een tikkeltje professioneler overkwam. Veelbelovend was het in elk geval, want het viertal begon met een ferme klets in ons gezicht. Een brok opgefokte energie vloog postpunk-gewijs (zoals pakweg Black Country, New Road dat ook doet) de, ondertussen weliswaar alweer minder volle, zaal in, met een ‘wow’-gevoel als gevolg. In de twintig minuten durende set schipperde de groep zo tussen van alles en nog wat, met ook uitspattingen richting soundscapes, grunge en met zelfs een accordeon. De sterkte van Stayinbedpropaganda bleek langs de andere kant echter meteen ook het enige puntje van kritiek: het je m’en foutisme nam soms iets te veel de bovenhand. Hoe dan ook nam dat niet weg dat het interessant was om te voelen hoe een vorm van onuitgesproken woede altijd aanwezig was. Een beetje ‘alternatieve shit’, zoals ze het zelf graag verwoordden, die overweldigend overkwam.

Na dat geweld was het met Chico weer tijd voor een rapper. Eentje uit Genk deze keer, maar met Spaanse roots. Die keerden helaas niet terug in zijn muziek, waardoor het er na een tijdje naar uitzag dat er niet echt iets was dat ervoor zorgde dat de jongeman er echt uitsprong. Rappen gebeurde veelal over een backingtrack, waardoor ook hier de stem wat storend dubbel binnenkwam. Aan energie en goede bedoelingen dit keer echter geen gebrek, want Chico stond zelfverzekerd in zijn schoenen, begeleid door ook een paar sterke producties. Toch bleef het vocaal allemaal in hetzelfde bedje ziek; iets waar wissels tussen het Nederlands en Engels ook geen verandering in konden brengen. Hoewel zijn teksten vast en zeker van waarde waren voor hem, voelde het toch allemaal aan als iets wat we al een ettelijke keren hadden gehoord. De intentie was er, maar er was niet meteen iets dat Chico speciaal maakte. Aan hem om in de toekomst een eigenheid te zoeken, want potentieel zat er ergens zeker in.

Na een voorts vlekkeloze avond, liet de techniek het bij laatste act Graci helaas afweten. De ‘zijn jullie nog wakker?’ werd dus letterlijk opgevolgd door stilte en ruis. Gelukkig kreeg frontman Graciano Dos Santos Sebastiao de sfeer er wel meteen in eenmaal alle problemen van de baan waren, daar hij er gigantisch veel zin in had. Door zijn enthousiasme kreeg hij zelfs wat beweging in de zaal, met hier en daar een handje in de lucht tot gevolg. Er hing dus niet alleen een toffe vibe door zijn set, de man had ook een gitarist en extra zangeres meegebracht naast zijn dj, waardoor er voor een rapper toch iets extra’s gebeurde. De eigenheid die bijvoorbeeld een Chico miste, had Graci dus in overvloed. Ook kudos voor de opvallend goeie uitspraak van de man, waardoor de set naast het plezante, ook erg goed te volgen was. Variatie miste zo nu en dan, maar over het algemeen toch nog een geslaagd einde van de avond.

Het was een lange avond vol divers talent dus na wat wikken en wegen maakten we volgende top 3:

3. Graci
2. Stayinbedpropaganda
1. Madd9

Na het zien van al dit jong geweld, kunnen we alleen maar aanraden zelf eens een kijkje te gaan nemen op een van de vele voorrondes. Een overzicht daarvan vind je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!