Met het vallen van de bladeren, is het fijn terug te grijpen naar artiesten die knusse, fijne emoties verkiezen boven de grote bombarie. Met haar zelfgetitelde, introverte debuut nestelde Isbells zich meer dan twee decennia geleden in ons hart. Vandaag heeft de band rond Gaëtan Vandewoude een vijfde langspeler uit. Basegemiti verwijst naar een tienpuntenmanifest waar Vandewoude twee jaar geleden zijn bestaansprincipes als artiest in vervatte. Dat de artiest achter Isbells oprechtheid en onafhankelijkheid als leidmotieven hanteert, is niet de grootste plotwending achter de nieuwe plaat. Omringd door een nieuw team besliste de zanger om zijn songs niet enkel meer naar zijn eigen donkerste hoekjes te laten kijken, maar om de blik scherp te stellen op mens en maatschappij. Het resultaat moest grootster en bevrijder klinken zonder aan de ziel van Isbells te raken.
De eerste single “Sparkle & Shine” was op dat vlak al een statement. Het nummer is pure ‘feel good’ in een folksong vervat, het muzikale equivalent van een peptalk. Volgens het klassieke recept van een dergelijk nummer barst “Sparkle & Shine” in de tweede helft volledig open. Daarbij valt op hoe vol de instrumentatie en productie daarachter klinkt. In meerdere interviews gaf Vandewoude aan zijn demonen dan wel niet verslagen, maar op zijn minst omarmd te hebben en dat laat zich ook horen. Op nummers als “Matchday” en “The Worst Party Ever” bezingt hij het geluk dat hij bij zijn naasten vindt. Het past allemaal perfect binnen het vooruitgeschoven concept.
Instrumentaal ligt de enige rode draad doorheen Basegemiti in haar nauwkeurige afwerking. Qua stijlen springt Vandewoude dan weer alle kanten uit. De intiemere nummers (“A Little Bit Longer”, “What You Give Is What You Get”) zijn in de minderheid en worden afgewisseld met snediger materiaal. Op “Apoplexy” horen we zelfs een stevige, elektronische opener. Geen idee of elke fan van het eerste uur het zal kunnen smaken, maar het nummer is zeker niet het minste op de plaat en toont dat de stem van de frontman, hoewel stevig bewerkt, zich ook leent tot dit soort nummers.
Basegemiti stroomt voort uit een artistiek manifest van haar bedenker, maar soms hebben we het gevoel ook naar een maatschappelijk manifest te luisteren. Vandewoude keert zich op meerdere nummers tegen de hedendaagse samenleving die alleen maar sneller doordraait. Wat op die momenten wringt, is dat de kritieken er zo dik opgelegd worden. “Modern Times” doet ons in de eerste helft wat aan een songtekst denken die aan de geest van Bart Peeters had kunnen ontspruiten. Muzikaal is het nummer dermate sterk dat die verwijzing niet per se stoort, maar dat gaat niet op voor “How Do You Know” waar de songtekst rond misinformatie en de uitvinding van een alternatieve app een meeslepend nummer toch ronduit in de weg staat. Hoe harder maatschappijkritiek moet uitgelegd worden, hoe minder bijtend ze over het algemeen is.
Op “Matchday” schiet ons plots de vergelijking met Havasu, de laatste plaat van Pedro The Lion, te binnen. Op die plaat keert David Bazan terug naar zijn kindertijd met nummers die alledaagse taferelen beschrijven zoals zijn verhuis naar het Havasumeer, zijn verplichte drumlessen,… Als luisteraar zijn er weinig universele gevoelens over te nemen, maar muzikaal klinkt alles wel heerlijk. Laat het als een paal boven water staan dat dat ook geldt voor Basegemiti. Op hoogtepunten als “What You Give Is What You Get” en “Looking at the Same Sun” worden alle instrumenten met chirurgische precisie gedoseerd. Substiel strijkwerk leidt er golven van huiselijke warmte in. Dat laatste nummer wordt daarenboven naar een nog hoger niveau getild door het duet met Chantal Acda.
De nieuwste worp van Isbells is er eentje die ons op meerdere gedachten doet hinken en dat niet alleen maar door haar mix aan stijlen. Muzikaal is het album tot in de perfectie uitgewerkt, maar niet elk nummer raakt ons recht in het hart. Basegemiti is evenwel de heruitvinding van een groep die na meer dan twintig jaar haar plek heeft bij de vaste waarden van het Belgische muzieklandschap. Het laatste hebben we daar gelukkig nog niet van gehoord.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Looking at the Same Sun”, ons favoriete nummer van Basegemiti, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
