Van het zingen en schrijven van muziek, tot productie, geluidstechniek, dansen en creative direction. Voor de Amerikaanse artieste Tinashe is het label ’totaalpakket’ verre van misplaatst. Tinashe is betrokken bij zowat elke stap van haar hele creatieve (muziek)proces en laat zich als artieste door weinig uit de baan ruimen. De Amerikaanse draait dan ook al enkele jaren mee in de industrie, eerst als lid van de meidengroep The Stunners, nadien gewoon onder eigen naam. Debuutsingle “2 On” van haar eerste album Aquarius in 2014 steeg al snel de populariteit in en ook de opvolgende features lonkten in de volgende jaren naar meer, veel meer. Nochtans is Tinashe bizar genoeg nooit volledig de ultra-populaire mainstream in getrokken of gezwommen. Al kunnen we met zekerheid zeggen dat dat niet aan de kwaliteit van haar projecten ligt.
Misschien wel omdat Tinashe met haar sound altijd haar eigen creatieve koers heeft gevaren in een overbezette poel van korte, populaire trends en vaste genrehokjes. Een koers waarin zwoele r&b, bouncy pop, hiphop en heel subtiele elektronica de drijvende krachten zijn, maar altijd op een andere manier hun uiting vinden. Je gaat Tinashe dan ook moeilijk betrappen op een repetitief album. Vernieuwing, evolutie en groei staan in Tinashes woordenboek vet onderlijnd en zo kreeg elk Tinashe album de afgelopen jaren een eigen, gevarieerde insteek vol nieuwe invloeden. Met een kleine zeven nummers, ligt die variatie op het nieuwste album BB/ANG3L misschien wat dichter bij elkaar, maar aan creativiteit is er allesbehalve gebrek.
Waar Tinashe op vorige albums Songs For You en 333 makkelijk kronkelde tussen alternatieve r&b, bonkende dansplaten en futurische popnummers, voelt BB/ANG3L net wat compacter aan in gevoel en sfeer. Een sfeer die vanaf opener “Treason” een pak mysterieuzer en donkerder overkomt, maar ook de lichtheid en kalmte na de storm verwelkomt. Bij “Treason” voelt het letterlijk alsof we in een kolkende, compacte bubbel worden ingetrokken, met een productie die steeds opzwelt met heldere synths en subtiele percussie. Ook in de zes volgende nummers blijven we op BB/ANG3L in diezelfde meer laidback bubbel rondzweven. Tinashe lijkt zo in het algemeen wat gas terug te nemen in directe energie, maar trapt op vlak van verfijnde productie wel volop het gaspedaal in. Want de grote kracht ligt hier wel degelijk in de haarscherpe details en accenten die zich bij elke luisterbeurt blijven oppoppen. Zo laat ze in single “Needs” bijvoorbeeld haar loepzuivere stem allemaal via bewerkte hoogtes en laagtes subtiel heen en weer stuiteren. In “None of my Business” trekken de mooie dieptes in stemgebruik en de gedempte beat dan weer de volle aandacht. Tinashe lijkt op BB/ANG3L heel bewust te kiezen voor een focus op details in productie, die onze oren voortdurend op ontdekkingsmodus houden.
Hoewel de beat en bas bij moment ook steviger kunnen doorklinken ( “Uh Huh” en “Tightrope”), is BB/ANGL3 geen album vol grootse refreinen en momenten die openbreken. Overtuigen doen de nummers op het album met een ritmische flow en ongedwongen, productionele sfeerzetting. Zelfs vocaal laat Tinashe het echt grote geschut – wat ze wel degelijk in huis heeft – voor wat het is en kiest ze eerder voor een bewustere en zelfzekere kalmte, vol zijdezachte accenten en vocale lagen die als ruisende golven onze oren inglijden. “Gravity” brengt ons zo bijvoorbeeld makkelijk in hogere sferen en ook “Tightrope”, waar de breakbeat mooi in contrast valt met de lichte vocals, tikt onze favorietenlijst vlot af.
Ook inhoudelijk blijven we op BB/ANG3L in eenzelfde intieme bubbel rondtollen, waar Tinashe zichzelf passioneel openstelt. Zo volgen we zowel de mooie overgave aan de liefde op “Gravity” tot de pijnlijke emoties van ingedeukte trots en ontrouw, zowel aan de eigen (“Treason”) als aan de andere kant (“None of My Business”). Net als in de productie duikt Tinashe inhoudelijk op BB/ANG3L net dat stukje dieper waarmee ze nieuwe facetten van zichzelf onthult. Zo zet ze op haar zesde album nog nieuwe stappen als songwriter en artieste. We gaven het al mee in het begin: groei en innovatie zijn Tinashe allesbehalve vreemd, maar dit project tikt misschien inhoudelijk wel de grootste groei aan.
Met nummers die in productie, geluid en gevoel wat dichter bij elkaar liggen, scoort Tinashe sowieso hoge punten, maar net in de details schuilt soms de duivel, of toch een kleintje in dit geval. Want met maar zeven korte songs heeft BB/ANG3L zeker meer weg van een ep dan een album. Daarvoor ontbreekt het nog net aan een een wat grotere dynamiek of een groter breekpunt halverwege om de luisterrit compleet te maken. Al wordt er ook gefluisterd dat BB/ANG3L maar een deel zou zijn van een tweedelig, en verder onbekend project. Het zou wel verklaren waarom we na de zeven nummers ergens met een onaf gevoel blijven steken, want naar ons gevoel is er wel degelijk nog meer ruimte. Meer ruimte om nog dieper in de details te duiken en om de nieuwe paden die ze op BB/ANG3L verkent nog verder uit te kammen tot een volledige wereld. We zijn gewoon hongerig naar (nog) meer. En dat kan je ons ook niet kwalijk nemen met de standaarden die Tinashe zelf voortdurend boven zich uit duwt.
Tinashes zesde studioalbum is op zichzelf opnieuw sterk nieuw werk waar ze de sfeerzetting en productie radicaal op scherp zet. Uitblinken in verfijning, grootster in een compactere aanpak. Al heeft de Amerikaanse misschien net te snel de bubbel laten barsten. Wij hadden met plezier nog wat langer vertoefd in de gedetailleerde wereld van BB/ANG3L.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek “Gravity”, ons favoriete nummer van BB/ANG3L, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
