Het is een tijdlang onduidelijk geweest hoe de weg van Nathaniel Ritchie verder zou lopen. Na het overlijden van bandgenoot Stepa J. Groggs in 2020 zochten RiTchie (toen nog onder het alias RiTchie with a T) en producer Parker Corey een tijdje naar wat er zou volgen. In 2021 kwam hun laatste album onder de Injury Reserve-naam By the Time I Get to Phoenix uit, een overweldigend, hyperexperimenteel album waar nauwelijks een genre aan te koppelen is. Er volgde nog een tour, waaronder een verpletterende passage in de Botanique, maar daarna volgde de lange stilte. Drie jaar na het overlijden van Groggs zetten Corey en RiTchie in 2023 definitief een punt achter Injury Reserve en sloegen tegelijk een nieuwe bladzijde om. Met een dubbelvideo zwaaiden ze met “Bye Storm”, het slotnummer van By The Time I Get To Phoenix, hun oude naam uit en introduceerden daarna “Double Trio”, de eerste single van hun duoproject dat ze By Storm doopten. Het nummer was een eerbetoon aan Groggs en aan de tijd die ze samen als Injury Reserve door het leven gingen. Nooit bedoeld als voorproefje van een nieuw album diende het nummer als een afsluiter van een zware periode en als mijlpaal in de transitie die ze aan het ondergaan waren.
Op 11 februari dit jaar kondigde RiTchie uiteindelijk uit het niets zijn debuutalbum als soloartiest aan. In een Instagrampost vertelde hij dat hij solomuziek was beginnen maken om even weg te zijn van de hoge verwachtingen die hij zelf koesterde over wat By Storm of Injury Reserve moest zijn als een manier om zijn mentale barrières te doorbreken. Het mondde uit in een compact solodebuut dat met zijn titel Triple digits [112] ode brengt aan Phoenix, zijn thuisstad. Het is een verwijzing naar de hoge temperaturen die de stad regelmatig bereikt en die broeierige hitte vormt een van de belangrijkste motieven van het album.
Het is snel duidelijk dat deze plaat eerder een collectie ideeën is waar RiTchie mee speelde dan dat het de bedoeling was meteen een groot statement als soloartiest te maken. De meeste nummers zijn kort – van de veertien tracks op het album ronden er maar zes de kaap van drie minuten – met een rauwe productie die klinkt alsof de beats in de garage met beperkte middelen in elkaar gebokst zijn. Die productie had een minpunt kunnen zijn, maar op dit album blijkt het een cruciale factor en tilt het de nummers naar een hoger niveau. Heel veel cohesie tussen de meeste liedjes is er niet, maar dat neemt niet weg dat ze stuk voor stuk interessante ideeën presenteren. Helaas blijven ze soms in dat ideeënstadium hangen en ontpoppen ze zich niet altijd tot volwaardige song. RiTchie rekruteert een zestal producers, waaronder ook vaste Injury Reserve- en By Storm-producer Parker Corey en enkele andere producers die in het verleden al met Injury Reserve samenwerkten, die om beurten hun eigen experimentele draai geven aan de instrumentatie. Van de gejaagde, jazzy drums op titeltrack “Triple Digits [112]” of de dromerige, etherische trap van “How?!” tot de glitchy, desoriënterende beat van “5onthe.”. Iedere instrumental slaagt erin de sfeer van de nummers te ondersteunen en legt de basis voor de teksten die RiTchie en de features brengen.
Een tweede, overheersend motief in het album is mentale gezondheid. In de aankondiging van Triple Digits [112] gaf RiTchie al aan dat hij in de eerste plaats vooral voor zichzelf aan het project was begonnen. Hij toont zich pijnlijk bewust van hoe zijn omgeving naar hem kijkt – ‘We’re worried about you, RiTchie’, echoot het regelmatig tussendoor – en geeft een inkijk in hoe hij zich voelt op nummers als “Looping” en “5onthe.”. Die eerste klinkt als een neerwaartse spiraal waar hij niet uit kan breken, geaccentueerd door een claustrofobische beat waarover RiTchie over zijn rouwproces rapt, een stem die druipend van de wanhoop alle kanten uitschiet. ‘You don’t know where to go’ wordt hem van alle kanten ingefluisterd terwijl hij ergens houvast probeert te vinden, maar de instrumental hem en ons genadeloos naar de keel grijpen. Meteen daarna volgt met “Your Worst Nightmare” dan een bizar stuk slam poetry van wat een voorbijganger op straat lijkt te zijn – of zou het toch Bruiser Wolf zijn? Het contrast tussen de twee nummers zet alvast het gebrek aan samenhang in de verf.
Triple Digits [112] laat dus ook enkele gastartiesten de revue passeren, waarvan Aminé als eerste zijn opwachting mag maken. Geen onbekende voor RiTchie: ze werkten al samen op projecten van Injury Reserve en van Aminé zelf, wat onder andere uitmondde in “Campfire” of het geweldige “Jailbreak the Tesla“. Samen klagen ze in een verzameling hilarische bars op “Dizzy” over al de poseurs die de hiphopscène rijk is. ‘Look, you the type to link-and-build at a urinal / Your granny died, you taking fit pics at the funeral / You pushing thirty, sendin’ bad bitches your genitals’, rapt Aminé over een beat die hortend en stotend verder dreunt. Het is het meest traditioneel opgebouwde lied op het album en een absoluut hoogtepunt. Undergroundgrootheid Quelle Chris passeert op “The Thing”, dat klinkt alsof het gebouwd is op een reclamespot uit de jaren vijftig, en Niontay mag zijn ding komen doen op “How?!”, maar verdrinkt op het einde van zijn verse een beetje in de beat.
Een laatste speciale vermelding geven we aan “Get A Fade”, een zachte meezinger die slechts uit een paar basakkoorden en een subtiele akoestische gitaar bestaat waarover RiTchie ons gehuld in enkele lagen autotune in slaap wiegt. Een kort, zoet rustmomentje dat niet misstaan had als afsluiter op 808s & Heartbreak.
Triple Digits [112] is een intrigerend debuutalbum van een artiest die weigert zichzelf in een hokje te duwen. Al sinds Injury Reserve debuteerde met Live from the Dentist Office vindt RiTchie zichzelf keer op keer opnieuw uit en verlegt hij de grenzen van wat hiphop kan zijn. Ondanks dat verschillende nummers aanvoelen als onuitgewerkte demoversies van wat een sterker nummer had kunnen worden, barst dit album van de creativiteit en bevat het genoeg interessante ideeën om op zijn minst de aandacht er bij te houden. Het is een louterend moment na enkele moeilijke jaren, een catharsis, een waardige zoethouder terwijl we geduldig wachten op een eerste worp van By Storm. Triple Digits [112] bevat genoeg belofte om dat wachten nog wat langer vol te kunnen houden.
RiTchie speelt op 11 oktober in de Botanique en op 12 oktober in Paradiso.
Ontdek “Dizzy”, ons favoriete nummer van Triple Digits [112], in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
