We schreven het vroeger al en we herhalen het nog eens: Grace Cummings heeft een dijk van een stem. De Australische singer-songwriter zingt geen liedjes, ze lééft ze. Haar bombastische zangkunsten bliezen ons in 2019 van onze sokken op debuut Refuge Cove en opvolger Storm Queen uit 2022 moest daar zeker niet voor onderdoen. Vandaag werpt ze ons haar derde langspeler toe, en het goede nieuws is dat ze daarop absoluut geen krachten inboet. Integendeel. Cummings klinkt op Ramona nog grootser en glorieuzer dan op vorige platen, met dat verschil dat de nummers gewoon nog straffer geworden zijn.
Cummings had voor haar nieuwe worp een stijlbreuk voor ogen: niet langer op country en americana geïnspireerde luisterliedjes, maar imposante songs die zijn aangekleed met orgels, strijkers en blazers. Daar waar ze op vorige platen voornamelijk zelf instond voor een minimalistische productie, schakelde ze nu dan ook de hulp in van niemand minder dan Jonathan Wilson. Die muzikale meester uit Los Angeles heeft niet alleen een mooie solocarrière, maar trok ook als producer platen van Angel Olsen en Father John Misty naar een hoger niveau. In zijn Fivestar Studios in Californië hokte Cummings samen met een hele rits sessiemuzikanten, waaronder harpspeelster Mary Lattimore en multi-instrumentalist Drew Erickson (Weyes Blood, Lana Del Rey). Een hele verrijking van de sound dus, en in combinatie met de ijzersterke zang van de frontvrouw komt dat de kwaliteit van de plaat alleen maar ten goede.
De knappe vooruitgestuurde singles deden ons de voorbije weken al reikhalzend uitkijken naar de langspeler. Nu we het schijfje eindelijk in onze handen hebben, kunnen we bevestigen dat de hooggespannen verwachtingen helemaal zijn ingelost: het is een indrukwekkende plaat geworden. De schoonheid van het album wordt al meteen duidelijk in de sierlijke opener “Something Going ‘Round”. De compositie komt aarzelend op gang met een mysterieus ritme maar het duurt niet lang alvorens Cummings galmend uithaalt en een symfonisch orkest (compleet met koorzang) haar stijlvol ondersteunt. Wanneer aansluitend de fabelachtige single “On and On” langskomt, weet je meteen dat je als luisteraar goud in de oren hebt.
Wat volgt is dan ook een stijlvolle reis waarin Grace Cummings je meeneemt in verhalen over liefdesverdriet, eenzaamheid en weerbaarheid. De singer-songwriter schrijft de droefheid van haar eigen leven immers weg in haar songs en regelmatig verplaatst ze zichzelf op haar personages om haar te wapenen tegen de wereld. Zo is er het titelnummer waarin ze in de huid kruipt van het hoofdpersonage uit Bob Dylan’s “To Ramona”, en waarin het personage niet loopt te treuren maar als een krachtige vrouw de wereld uitdaagt. In het met strijkers beladen “Work Today (And Tomorrow)” lijkt ze zich dan weer in de schoenen te plaatsen van criticasters die haar de voorbije jaren ontmoedigd hebben (‘Little bird, just wait and tomorrow will bring it in babe’). Een schurende uithaal en een dramatische strijkersfinale zorgen nadien voor een extra krop in de keel.
En toch is er zoveel meer te vinden op Ramona dan theatrale vocals en orkestrale rijkdom. De gracieuze opbouw van “I’m Getting Married to the War” bijvoorbeeld, gaande van een aanstekelijke bas, castagnetten en zachte zang tot een psychedelisch slot. “Everybody’s Somebody” loopt dan weer over van de potente soul en de droevige, aan Tom Waits schatplichtige pianoballade “Love and The Canyon” bulkt van de melancholie. “Without You” is dan weer een ingetogen tokkelliedje dat je hart zal verwarmen terwijl “A Precious Thing”, nota bene geschreven op een eenzame kerstavond, het nadien ongetwijfeld breekt. De plaat sluit af met een sprankeltje hoop in het fenomenale “Help Is On Its Way”, maar tegen dan lig je als luisteraar al helemaal tussen de touwen.
Als woordspel op de Engelse uitdrukking ‘everything but the kitchen sink’ liet Cummings tijdens een interview verstaan dat ze voor het geluid van haar nieuwe plaat alles in de mix wou gooien, tot de gootsteen toe. Daar is ze zeker in geslaagd, maar het sterkste punt van het album is dat, ondanks de rijkelijke orkestratie, de muziek nergens bombastisch of overvol aanvoelt. Jonathan Wilson houdt alle instrumenten gebalanceerd in de mix en weeft vooral een warm, kleurrijk deken waarop de zangeres haar vocalen breed kan uitspreiden. Zij blijft dan ook de échte ster van de plaat.
Met Ramona brengt Grace Cummings een bloedmooie lp om in te verdrinken. Het is een plaat van grootse gebaren en theatrale uithalen, maar toch voelt het geheel nergens potsierlijk of overdreven aan. Muzikaal klinkt alles warmer en voller dan we van haar gewoon zijn, met orkestratie en koorzang die de nummers tot de nok vult met tedere geluiden. Producer Jonathan Wilson geeft de Australische zo de muzikale ondersteuning die haar oerstem verdient. Want we herhalen het nog maar eens: Grace Cummings heeft een dijk van een stem.
Op woensdag 15 mei staat Grace Cummings in het voorprogramma van King Gizzard & The Lizard Wizard in Vorst Nationaal.
Ontdek “I’m Getting Married to the War”, ons favoriete nummer van Ramona, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
