Cory Hanson zijn carrière samenvatten is moeilijk, maar toch doen we een beknopte poging. De man uit Los Angeles richtte in 2010 W-H-I-T-E op, maar maakte het meest furore met Wand vanaf 2013. Ook in together PANGEA, Meatbodies en samen met Ty Segall kon je hem al aan het werk horen en sinds 2016 maakt hij ook soloplaten. Daarvan is zijn meest recente worp Western Cum het centrale punt van zijn tour in 2023. In een nagenoeg uitverkochte Witloof Bar van de Botanique stelde hij die plaat integraal voor, samen met nog wat extraatjes om zo iedereen te overtuigen van zijn kunsten (als dat nog nodig was).
Dat Cory Hanson ons tien minuten liet wachten op zijn show deerde niet. De Botanique had nog maar net zijn deuren terug geopend na de zomerpauze en blijkbaar waren ze vergeten om het bonnetjesapparaat te herstellen. Problemen dus voor iedereen die aan een drankje wilde geraken en dus moest last-minute een oplossing met de kaart gevormd worden. Hierdoor ontstond een gigantische rij aan de bar waardoor er bijna niemand in de zaal stond toen Hanson het podium betrad. Iedereen verliet de rij weliswaar al snel eens de eerste noten van “Wings” op het publiek werden afgevuurd.
De fuzzpedaal werd al van in het begin snedig ingeduwd waardoor de sound van Hanson direct hard binnenkwam. Geen tijd om even op het gemak in te treden, maar meteen meegaan in de intensiteit van zijn show was het doel. Daar slaagde hij ook wonderwel in, want de volledige zaal stond al snel aan zijn lippen en ogen gekluisterd. Samen met broer Casey Hanson, drummer Evan Backer en bassiste Hazel Rigby werd zijn band vervolledigd, maar toch kon je er niet om heen dat het hier allemaal rond Cory Hanson moest draaien. Een oversized zonnebril, een veel te grote broeksriem en natuurlijk bepaalde kuren, en hij kwam er nog mee weg ook.
Want als je zoveel attitude tentoonspreidt op een podium, dan moet je dat ook waarmaken en laat dat nu iets zijn wat hij ten volle deed. Bij iedere song werd er een gitaarsolo geserveerd om U tegen te zeggen en waar ze op dat beperkte podium van de Witloof Bar goed verspreid stonden, zocht Hanson toch telkens weer de andere kant van die kleine stage op om even interactie met zijn bandleden te zoeken. Zo toonde hij toch ook maar aan dat hij zonder hen niets was.
Waar de nummers op zijn plaat altijd rond de vier minuten aantikken, worden ze live telkens dubbel zo lang. Dat ligt vooral aan het feit dat Hanson zijn gitaar keer op keer als een beest behandelt. Zo ging hij bij “Horsebait Sabotage” steeds opnieuw de grenzen van zijn versterker opzoeken. Tegen iedere muur van de Witloof Bar leunde hij met zijn instrument om er een noisy geluid uit te krijgen. Waar dat op plaat slechts een minuutje duurt, ging hij hier live veel verder in en bracht hij een duidelijke meerwaarde aan de song. Zo speelde hij ook bepaalde solo’s achter zijn rug, liet hij de feedback van zijn geluid echoën en belandde hij uiteindelijk achter zijn piano.
Daar kregen we erg onverwacht twee nummers die niet van Western Cum waren. ‘Nu er hier een piano staat in een kelder, moeten we daar gebruik van maken’, vertelde hij ons. Met “Pale Horse Rider” en “Another Story From the Center of the Earth” werd zo de echte singer-songwriterkant van Hanson bovengehaald waarbij hij breekbaar met de piano enkele fijne nummertje bracht. Al kon hij op het eind van die laatste het niet laten om even op zijn piano te kruipen en daar de rockster uit te hangen met felle gitaarsolo’s. Het is allemaal deel van zijn voorkomen en het werkt wonderwel.
Eens we al een uur onderweg waren, begrepen we dat Hanson in het begin van zijn set waarschuwde over de levensduur van zijn snaren. Gelukkig sneuvelde er geen enkele snaar, maar waren ze wel op het randje van begeven bij het epische “Driving Through Heaven” dat live net geen twintig minuten aantikte. De strakheid en vooral intensiteit waarmee hier gespeeld werd, kunnen veel artiesten enkel maar van dromen. Zeker wanneer alles wat sneller ging en het geheel explodeerde in een fuzzy storm. Dat er een goeie interactie is tussen luid en stil en hard en zacht, geeft aan dat Cory Hanson perfect weet waar hij mee bezig is, zijn muzikanten inclusief.
Hij moest zich dus helemaal niet meer bewijzen en dat deed hij ook niet meer in de bisronde waar hij zijn broer de kans gaf om “Heaven & Hell” van John Entwistle te zingen. Een echte garagerocker die de zaal nog eens in vuur en vlam stak om daarna wederom een serie aan krachtige gitaarsolo’s te serveren. Met verve werd Cory Hanson zijn recentste plaat hier in de Witloof Bar voorgesteld. Wie dacht dat er maar een concert van veertig minuten zou zijn na de aankondiging dat hij zijn hele plaat zou spelen, was eraan voor de moeite. Het werd veel meer dan dat want ieder nummer werd live veel lijviger en zo werd het concertseizoen 2023-2024 op een sublieme wijze geopend in de Botanique. Iedereen die er niet bij was heeft nu al het concert van dit seizoen gemist.
Setlist:
Wings
Persuasion Architecture
Housefly
Horsebait Sabotage
Pale Horse Rider
Another Story From the Center of the Earth
Ghost Ship
Twins
Driving Through Heaven
Motion Sickness
Heaven & Hell (John Entwistle cover)
(onbekend)