Couleur Café 2023 (Festivaldag 3): Warme energiestoten

© CPU – Senne Houben

Op de derde en laatste dag van Couleur Café was het dankzij de brandende zon bakken en braden. Op veel verkoeling van de artiesten hoefden we evenwel niet te hopen, want Gente de Zona, EARTHGANG en Joey Bada$$ bouwden om ter grootst een feestje, terwijl Tash Sultana iedereen in een trance kreeg.

Reinel Bakole @ The Fox

Net als zaterdag werd The Fox weer geopend door een thuisspeelster. De Belgisch-Congolese Reinel Bakole was met haar zwoele mix van jazz en soul dan ook de ideale opener voor de laatste dag van Couleur Café. Een festival openen kan soms een vergiftigd geschenk zijn, maar daar had Bakole helemaal geen last van. Met haar combinatie van zang en dans zorgde ze ervoor dat de tent van The Fox al snel vrij vol liep. Het publiek kwam niet enkel de schaduw opzoeken, want er klonken regelmatig enthousiaste kreten en ook de heupen konden niet in bedwang gehouden worden op nummers als “Sorry”. Hierdoor werd al snel een vernevelaar bovengehaald, om de eerste rijen wat af te koelen.

Wanneer het Afrikaanse ritme van “eye land” door de boxen knalde, was er helemaal geen houden meer aan en werd het duidelijk dat de laatste dag van Couleur Café perfect op gang werd getrapt door Reinel Bakole. Eenmaal ze ook haar band op het podium haalde, focuste de Brusselse nog wat meer op het dansaspect en voerde ze zelfs een kledingwissel door, waarmee ze bewees dat ze aan alle aspecten van een groot artiest kan voldoen. Mocht er ondanks dit alles toch nog iemand gevonden hebben dat er te weinig sfeer was, werd er nog een drumsolo tegenaan geknald om iedereen helemaal uit zijn dak te laten gaan. Met haar combinatie van zwoele zang en energieke dans wist Reinel Bakole The Fox helemaal in te pakken, waar zelfs een technisch microfoonprobleempje niets tegen kon inbrengen.

Flohio @ The Fox

© CPU – Senne Houben

Wie zin had in een rondje keiharde Londense rap, kon zich gisteren vermaken met FLOHIO in de circustent van The Fox. De Brits-Nigeriaanse is al enkele jaren een opkomende ster, maar de grote doorbraak volgde tot nu toe nog altijd niet. Na een verplichte opwarming van haar dj verscheen ook de rapper na een tiental minuten op het podium. Met haar vlotte flows op stevige grimebeats werden we al snel verwelkomd op haar rollercoaster ride. Die rollercoaster vertrok meteen aan honderd kilometer per uur tot “Cuddy Buddy” even voor een welgekomen rustmomentje zorgde, al zorgde “Leash” ervoor dat die rust niet al te lang duurde. Ondanks dat de vettige beats en rhymes op ons afgevuurd bleven worden, werd het kookpunt in de tent nooit echt bereikt. Nummers als “Watchout” en “Rollercoaster” staken het vuur wel aan de lont, maar tot de verwachtte ontploffing bij “10 More Rounds” of “Highest” kwam het nooit. Zo zorgde de brassband die meteen na de Britse het podium betrad meteen voor een veel uitgelatenere sfeer. De rollercoaster van FLOHIO was er eentje met enkele loopings op het einde, maar andere schroeven of specialiteiten kwamen er jammer genoeg niet aan te pas.

Gente de Zona @ Red Stage

© CPU – Senne Houben

Ook Gente de Zona had er geen probleem mee om een uitgelaten sfeer te creëren. Nadat we buitenkwamen uit The Fox werden we automatisch richting de Red Stage gezogen toen de tonen van de “Macarena” ons bereikten. De Cubaanse groep staat bekend om zijn hoge energiepijl in een heerlijk reggaetonritme over de wereld verspreiden. Het wil veel zeggen dat een hit als “Bailando” met Enrique Iglesias niet eens voor zoveel meer extra sfeer zorgt. Tijdens een uur werd het Ossegempark dan ook omgetoverd tot een grote openlucht club waar stilstaan verboden was. Toch moest er weinig moeite gedaan worden om dat verbod te handhaven, aangezien het gewoonweg onmogelijk was om stil te blijven staan op de Caraïbische ritmes. Dat de muziek doorspekt zat met blazers en we er daarvan geen enkele op het podium zagen in de vijfkoppige band, kon de pret dan zeker ook niet bederven. Op de valreep kaapten de Cubanen van Gente de Zona de prijs voor grootste sfeermakers van drie dagen Couleur Café.

EARTHGANG @ Green Stage

© CPU – Senne Houben

Straight outta Atlanta kwam EARTHGANG de Green Stage inpakken. Als we je zeggen dat ze de bezielers zijn achter Spillage Village en in J. Cole’s Dreamville-stal zitten, waren dat al redenen genoeg om af te zakken naar het amfitheater. Dat dj’s eerst altijd het publiek moeten opwarmen en zo een tiental minuten van de set inpalmen, is een jammere evolutie van de laatste jaren. Gelukkig vonden de mannen van EARTHGANG daar iets voor door hun dj tien minuten voor aanvangsuur te laten beginnen. Stipt op tijd verscheen het duo uit Atlanta dan ook op het podium van de Green Stage en liet het ons op “Top Down” kennismaken met zijn aanstekelijk enthousiasme.

De heren hadden dan ook de minste moeite om die energie over te brengen op het amfitheater en zelfs hun dj speelde een rolletje van betekenis met wat gescratch. Toen het duo begon rond te springen op “Big Love”, werd dat voorbeeld moeiteloos gevolgd en werd het feestje helemaal in gang gestoken. De afwisseling tussen deze housebeats en de stevige hiphopkicks van onder andere “Artificial” zorgden dat de hele set fris bleef aanvoelen en de talrijke mensenmassa uit hun handen bleef eten. Reken hier nog eens een portie humor en hits als “Meditate”, “Sacrifices” en “Wells Fargo” bij en je krijgt een nagenoeg perfect optreden. In de schaduw van het Atomium zorgde EARTHGANG voor een blauwdruk van het perfecte hiphopfeestje.

Tash Sultana @ Red Stage

© CPU – Senne Houben

Vorige week stond Tash Sultana nog net over de grens bij onze Noorderburen op Pinkpop. Gisteren mocht die dat kunstje nog eens overdoen in onze hoofdstad. Met wat pedalen aan hun voeten en een gitaar rond de schouder zorgde de Australische artiest ervoor dat we lekker groovend de avond doorkwamen. Met de Red Stage stond Tash Sultana al op het grootste podium in het Ossegempark, al bleek het veld voor het podium toch net iets te klein te zijn. Gelukkig leent hun muziek er even goed toe om op het gemakje wat verder onder de bomen te zitten of te liggen in een van de vele hangmatten. De multi-instrumentalist liet ons proeven van al hun verschillende talenten. Zo haalde die niet enkel de gitaar boven, maar kregen we die even goed op een trompet, fluit, saxofoon of aan een keyboard te zien.

Initieel had Tash Sultana het wat moeilijker om de achterste regionen van de Red Stage in beroering te brengen met hun rauwe stem en tal van instrumenten. De psychedelische visuals in combinatie met hun groovy muziek zorgde er wel voor dat iedereen in dezelfde laidback trance geraakte. Eenmaal hun band het podium verliet en Sultana het blik hits opentrok met een lang uitgesponnen “Notion”, dat dan nog eens enkele vocale uithalen herbergde, begon er ook beweging te komen in de achterste regionen. Met daaropvolgend “Jungle” bracht die de sfeer er weer helemaal in en konden de heupen ook nog eens losgeschud worden. Het duurde even, maar met een handvol uitgesponnen hits en uitstekend gitaarspel wist Tash Sultana de gigantische massa aan de Red Stage toch te overtuigen.

Black Sherif @ Red Stage

© CPU – Senne Houben

Met geboortejaar 2002 is Black Sherif een van de jongste artiesten op de affiche van Couleur Café, al hield dat de programmatoren niet tegen om hem op het grootste podium van het festival te zetten. Met zijn mix tussen highlife, reggae en hiphop beroert de Ghanees zowel jong als oud. Zo vol het veld nog stond voor Tash Sultana, zo leeg bleef het bij aanvang voor de Ghanese artiest. Black Sherif trok er zich gelukkig niet al te veel van aan en begon zware trapbeats door de boxen te knallen die hij mixte met een Afrikaanse flow, en begon zijn beste dansmoves boven te halen. Dat de jonge Ghanees een vat vol energie was bij zijn eerste Europese optreden, werd al snel duidelijk. Het kostte hem dan ook niet al te veel moeite om die energie over te brengen op de aanwezigen, want voor het grote podium werd er niet aan stilstaan gedaan.

Met “Soja” werden de stevigste bassen ook even in de kast gestopt en kregen we in de plaats een zwoele Ghanese gloed die neerdaalde over de Red Stage. Met wat a capella stukjes bewees Black Sherif dat hij die stevige beats niet nodig heeft om te overtuigen. Want soms stonden ze zelfs te luid, waardoor we de man amper nog konden verstaan. Met zijn remix van “Come & Go” kregen we ArrDee, die zaterdag het mooie weer kwam maken op de Green Stage, nog eens te horen. Het hoogtepunt van zijn set was evenwel het moment dat hij van het podium sprong en neus aan neus stond met een fan die het hele nummer moeiteloos meerapte. Om ervoor te zorgen dat niemand slaperig begon te worden, werd er met “Second Sermon” net voor het afsluiten nog een stevig energiebommetje gedropt, waarna hij met een a capella-versie van “Kwaku the Traveller” nog eens indruk wist te maken. Het was een aangename kennismaking met Black Sherif, al bleek dat late plekje op de Red Stage toch nog net iets te hoog gegrepen voor de jonge Ghanees.

Joey Bada$$ @ Red Stage

© CPU – Senne Houben

Veel introductie heeft Joey Bada$$ niet meer nodig. De East Coast rapper brak al op zijn zeventiende door en bleef in de tien jaar erna de hemel alsmaar verder bestormen. Die bestorming bracht hem in 2015 al eens naar Couleur Café en dat viel zo hard mee dat hij dit jaar terug werd gehaald als afsluiter van het driedaagse festival. De rapper stond niet enkel met zijn dj op het podium, maar had zelfs een drummer en keyboardspeler bij. Met “TEMPTATION” vloog hij er meteen tegenaan met een collectief meezingmomentje. Het was dan ook niet meer dan normaal dat het grasveld voor het grote rode podium weer helemaal vol was gelopen. Met zijn oldschool hiphop wist Joey Bada$$ het energiepijl in het Ossegempark al snel enkele niveau’s hoger te stuwen. Zo zorgde “ROCKABYE BABY” voor een eerste moshpit voor het podium. Op de logge boombap beats van de New Yorker gingen de handen alsmaar meer in de lucht en kregen we enkel tijdens zijn bindteksten wat tijd om tot rust te komen.

Toen op “Show Me” de sample van Men I Trust door de boxen knalde, werd het tijd om ook eens lichtjes in de lucht te steken en nam het tempo ook even af. Binnenkort komt de rapper ook met nieuwe muziek, waarvan we met het zwoele “Phone” al eens een voorproefje kregen. Die zwoelheid bleef in het park hangen toen we zelfs een kisscam op de grote schermen zagen verschijnen. Om er terug wat vaart achter te zetten, volgde “Shine”, dat de perfecte mix van energie en zwoelheid was. Van die zwoelheid was er niet al te veel meer te merken toen zijn samenwerking met XXXTENTACION “infinity (888)” door onze trommelvliezen scheurde. “Devastated” leek voor de laatste energiestoot van Couleur Café te zorgen, maar de energie van het Belgische publiek maakte blijkbaar zoveel indruk dat hij na een paar minuten terug op het podium verscheen om tussen het publiek te kruipen en een allerlaatste stroomstoot toe te dienen. Die dubbele explosie was een mooie afsluiter van Couleur Café 2023, waarna iedereen huis- of tentwaarts kon keren om de batterijen terug op te laden voor de editie van 2024.

Onze recensie van dag 1 lees je hier.
Onze recensie van dag 2 lees je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!