© CPU – Ymke Dirikx
Werchter Boutique had er een heerlijk zomerse festivaldag opzitten, maar wie de grande dame van de avond was waar iedereen op zat te wachten, daar kon geen twijfel over bestaan: P!nk. De podiumattributen die al de hele dag gemaskeerd backstage in de blakende zon stonden te wachten, werden eindelijk in volle glorie het podium opgerold en de roze hoedjes van de fans begonnen steeds talrijker hun weg richting een goed plekje te vinden. Een weide vol verwachtingen onder een zakkende zomerzon. Die verwachtingen zijn uiteraard niet meer dan logisch op basis van de spectaculaire livereputatie die de Amerikaanse geniet. Twee keer eerder stond P!nk op het podium van Werchter en twee keer eerder palmde ze het publiek in met een indrukwekkende show vol hits en spektakel. Dat Alecia Beth Moore voor de trifecta ging, ontdekte een volgestouwde weide om klokslag tien uur toen duidelijk werd dat niemand een feestje in gang trapt zoals zij dat doet.
Nu moeten we kleur bekennen en toegeven dat we niet al te wild waren van de ietwat inspiratieloze popsongs van jongste langspeler TRUSTFALL, altijd een wat heikel punt wanneer je met een tour te maken hebt die in het teken staat van dat album. Dat soort bedenkingen smolten echter als een waterijsje tijdens een hittegolf toen P!nk haar grote entree maakte. Een kort introfilmpje maakte de kleine zeventigduizend bezoekers op het terrein meteen duidelijk wat van hen verwacht werd: dansen en een feestje bouwen. De zangeres bewees meteen een uiterst geschikte ceremoniemeesteres te zijn door te verschijnen tussen de lippen van de nu opengesperde mond die al de hele dag uitdagend in de nok van het podium hing. “Get the Party Started” is wat P!nk deed door, gekleed in een turnpakje met blinkende pailletten, haar doorbraakhit in te zetten. Dat het veiligheidsharnas dat ze om had niet louter als bescherming fungeerde, maakte de getrainde gymnaste meteen duidelijk door zich aan een bungeekoord richting het podium te katapulteren.
Het publiek leek ogen tekort te komen met een volledige band, dansers en tal van kitscherige props op het podium. Toch was het ten alle tijde P!nk zelf die de aandacht naar zich toe bleef trekken, zelfs wanneer er twee acrobaten aan een trapeze vanuit de nok kwamen afgedaald. Met bungeekoorden liet de rasentertainer zich vastmaken aan de trapeze, om zich vervolgens te laten ophijsen en het ene na het andere kunstje uit te voeren. Ondersteboven als ‘s werelds meest elegante vleermuis of op en neer tollend bleef P!nk haar nummers indrukwekkend solide brengen. We waren pas uit de startblokken geschoten en de Amerikaanse gaf de fans nu al op indrukwekkende wijze waar ze voor gekomen waren: hits en spektakel.
© CPU – Ymke Dirikx
Terug met de voetjes veilig op het podium kon het publiek enkel enthousiast affirmatief reageren op de vraag of we klaar waren om een heerlijke tijd te beleven. Dat werd ook makkelijk gemaakt met een eerste akte die volgestouwd zat met populaire kaskrakers. “Raise Your Glass” ontplooide zich tot het beste soort carnaval. Er was een elegante choreografie met de dansers, een speels duel met de achtergrondzangeressen en van alles om onze oogbollen mee te verwennen op het podium, maar niks dat de aandacht weg nam van het nummer. Dat P!nk ook zonder al die overdaad aan toeters en bellen kon, bewees ze meteen in de overheerlijk rockballade die “Who Knew” nog steeds is. Geruggesteund door haar sterke backings gooide ze haar stembanden voluit in de strijd om het eerste kippenvelmoment van de avond te verzilveren.
Waarom stoppen bij één moment als je nog een paar van dat soort songs in je portfolio hebt zitten, moet P!nk gedacht hebben, want ook klassieker “Just Like a Pill” en powerballade “Try” deden menig hart in het publiek een paar versnellingen hoger slaan. Vooral bij laatstgenoemde wist P!nk vocaal erg veel indruk te maken. Ze maakte weliswaar handig gebruik van haar achtergrondzangeressen doorheen het concert, maar met een paar straffe uithalen maakte ze overduidelijk een indrukwekkend live zingende artieste te zijn. “What About Us” kreeg voor de gelegenheid dan weer een dansjasje aangemeten, wat het nummer in de context van dit Summer Carnival als gegoten zat.
Dat P!nk een showgirl van hoge klasse is die donders goed weet wat werkt, bewees ze met “Turbulence”. Het eerste nummer van TRUSTFALL op de setlist en het eerste van de avond dat geen grote hit was. Een ietwat belegen ballade is de song zelfs, maar ze tilde het letterlijk en figuurlijk naar een hoger niveau. Met behulp van een danser en twee stukken zijde waagde de acrobatische zangeres zich aan een stukje choreografie die niet zou misstaan bij Cirque Du Soleil. Na al dat stunt- en vliegwerk was een iets lager tempo in de performance zeker niet onverdiend. Na een korte wissel van outfit in een elegante roze rok die uit de lucht kwam afgedaald, was het tijd om even plaats te nemen achter de piano om een cover te spelen van een van haar favoriete nummers: “Make You Feel My Love”. We kennen het nummer uiteraard allemaal het best in de versie van Adele, maar met haar kenmerkende stem wist P!nk het toch naar haar hand te zetten en het grootse concert eventjes een stukje kleiner te maken. Na dit korte intermezzo liet de zangeres de piano opnieuw over aan een bandlid en richtte ze zich weer voluit op haar eigen, rijke repertoire.
© CPU – Ymke Dirikx
“F**kin Perfect” werd enthousiast meegezongen door een weide die de tijd van zijn leven had, terwijl P!nk en haar band op het podium op een grappige wijze probeerden rond de gebruikelijke ‘fuck’s in het nummer te dansen. Dit was een show voor het hele gezin en dat betekende minder vuile woorden, meer vuurwerk. Dat kregen fans uiteraard ruimschoots in “Just Like Fire” dat toortsen van vuur combineerde met elementen van Pat Benatars “Heartbreaker”. Dat die twee nummers zich laten blenden als Pisang Ambon en fruitsap ontdekten we gezamenlijk op Werchter Boutique.
Dat het Summer Carnival van P!nk plezier voor het hele gezin is, werd nog eens duidelijk toen dochter Willow op het podium gehaald werd om het lieflijke nummertje “Cover Me In Sunshine” mee te zingen. Het is een niemendalletje van een song, maar de twaalfjarige heeft duidelijk de genen van haar moeder geërfd en zorgde voor een collectief ‘oooh’-momentje op de festivalweide. Het is in de derde akte dat het niveau van een tot dusver behoorlijk weergaloos optreden een tikje begon te dippen. Tracks als “Kids In Love”, “When I Get There” of “Irrelevant” missen nu eenmaal de kracht van de hitparade die tot nu toe de revue was gepasseerd, en dat had ook ietwat zijn impact op het enthousiasme van het publiek rond ons, dat het op een babbeltje zette.
Ook een overbodige cover van “Ordinary Love” van Sade voegde weinig toe aan de festiviteiten, maar had gelukkig een bloedmooie danschoreografie om het lied mee naar een hoger niveau te tillen. Was het een doelbewuste keuze om de zwakste nummers van de set allemaal in hetzelfde rijtje te bundelen om af te kunnen sluiten met een rush van adrenaline? Daar lijkt het wel op. Met de disco van “Runaway” en het opzwepende titelnummer “TRUSTFALL” wist P!nk in een ommeslag de energie terug op het podium en in het publiek te brengen.
© CPU – Ymke Dirikx
Ook “Blow Me (One Last Kiss)” wist te verblijden, Het nummer werd net iets te lang uitgesponnen voor het verplicht rondje om de band voor te stellen, maar wie zou er nu niet vrolijk worden van een parade aan dansers verkleed als gigantische roze lippen? “Never Gonna Not Dance Again”, dat de reguliere show afsloot, werkte live gelukkig een stuk beter dan het op plaat doet. De titel ervan blijft een verschrikking, maar op podium groeide het uit tot een uitbundig dansfestijn dat een volgestouwde weide aan het bewegen kreeg. In de toegiften sloot P!nk uiteindelijk af zoals ze aan haar show begonnen was, namelijk met adembenemend stuntwerk. “Last Call” hield het nog verrassend sober, maar bij “So What” koos de superster opnieuw het luchtruim voor haar grote finale. Vliegend over de hoofden van de uitzinnige massa onder haar, terwijl vuurwerk en confetti de lucht in geknald werden, besloot P!nk het uitroepteken in haar naam spectaculair achter haar concert te plaatsen.
P!nk bracht het Summer Carnival naar Werchter en maakte haar reputatie als performer van wereldklasse meer dan waar. Op een korte dip in de setlist na leverde de Amerikaanse dan ook een wervelend spektakel van bijna twee uur af, volgestouwd met hits, choreografie en acrobatie. Haar zomerse kermis was dan ook een show waarbij we soms zintuigen te kort kwamen, maar waarbij de audiovisuele bombast nooit in de weg kwam te staan van haar muziek. Ook met deze derde passage op de heilige weide van Werchter palmde Alecia Beth Moore haar publiek dus wederom volledig in en zette ze een popshow neer die we enkel kunnen omschrijven als bijna F**kin Perfect.
Onze recensie van Werchter Boutique lees je hier.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
