Werchter Boutique 2023: De roze loper uitgerold

Het moment dat de poorten aan de Haachtsesteenweg voor het eerst opnieuw openen en tienduizenden muziekliefhebbers eindelijk terug de bekendste weide van het land mogen betreden, blijft altijd memorabel. De komende weken kunnen fans zich hier verblijden aan The Boss, Harry Styles, de Peppers, de Monkeys en ontzettend veel meer. Deze eerste dag in Werchter stond echter in het teken van één iemand, namelijk Alecia Beth Moore, ofwel P!nk voor de fans en vrienden. Het is uiteraard niet de eerste keer dat de wereldster de heilige weide naar haar hand zet. In 2019 veegde de Amerikaanse alle kritiek rond een gedecimeerd dagprogramma namelijk vakkundig van tafel met een wervelende popshow. Dat Werchter Boutique dan ook behoorlijk snel het bordje ‘uitverkocht’ mocht ophangen, hoefde niet te verbazen: iedereen wilde al te graag ontdekken of P!nk datzelfde kunstje kon herhalen met haar Summer Carnival.

Enkele grote rekwisieten stonden al uitdagend de zomerzon te trotseren, maar in tegenstelling tot enkele jaren geleden kregen de toeschouwers dit jaar wel een volwaardig programma op het hoofdpodium geserveerd. Een mengelmoes van powervrouwen en mannelijke hitmachines moest dan ook de weg plaveien voor P!nk uiteindelijk haar feest in gang kon steken.

S10

Binnen twee weken staan Froukje en MEROL op Rock Werchter, maar de eer om het hoofdpodium te zegenen voor de zomer was weggelegd voor die andere jonge Nederlandse die de voorbije jaren tot een fenomeen wist uit te groeien. Een podium als dat van Werchter Boutique openen voor een gestaag binnendruppelende massa is geen eenvoudige opgave om op je frêle schouders te dragen, maar na haar deelname aan het Eurovisiesongfestival in Turijn en een soloshow in het Amsterdamse AFAS Live voor 6.000 fans weten we al dat Stien den Hollander zich niet snel laat afschrikken door grote uitdagingen. Doorbraakhit “De Diepte” vormde halverwege de set dan ook een rustpunt in een optreden dat op de opzwepende maat van een festival gemaakt was.

Er vielen erg vroeg op de dag al genoeg hoogtepunten te rapen bij S10. Van de lekkere rock van “Zondagskind” tot “Maria”, dat zelfs even met lichte metal flirte. Dat gitarist Mick Langenberg een duidelijke meerwaarde in S10’s sterke liveband bleek te zijn, is duidelijk. Ook de eerste danspasjes van de dag konden bij S10 reeds gezet worden. “Wat Als Niemand Op Mij Wacht” werd vergezeld van een moddervette housebeat en “De Straten Versieren Met Bloemen” voelde aan als onvervalste EDM. De manier waarop de zangeres ontwapenend charmant het reeds opgedaagde publiek wist te bespelen vanop dat grote podium, toonde nog maar eens aan dat er voorlopig nog geen marge zit op wat de Nederlandse kan bereiken. Nog voor ze haar knaller “Nooit Meer Spijt” inzette, had S10 Boutique dan ook al ruimschoots voor zich gewonnen. Met een ideale binnenkomer van een optreden verklaarde S10 de Werchterse zomer voor geopend, en had ze de lat hoog gelegd.

Selah Sue

Wat voelt het goed om Sanne Putseys terug op de grote podia te zien. De zangeres is altijd open geweest over de constante moedige strijd tegen innerlijke demonen en leverde met Persona een album af dat als een persoonlijke overwinning aanvoelde. De vrouw achter de artieste dwingt respect af, wat haar muziek sterker dan ooit uit de verf laat komen. Dat Selah Sue nog geen greintje heeft ingeboet aan podiumprésence werd op Boutique al ontzettend snel duidelijk gemaakt met een optreden dat nummers uit de ijzersterke comebackplaat wist te verweven met de klassiekers. Een erg vroeg “Black Part Love” en vooral “Raggamuffin” herinnerden ons eraan waarom we indertijd muzikaal verliefd werden op dat meisje met de gitaar, maar illustreerden ook hoe hard de artieste gegroeid is als performer sinds die vroege dagen als supportact voor Milow.

Dat Selah Sue een ontzettend indrukwekkende zangeres blijft, zette ze nog maar eens in de verf met “All The Way Down” — een nummer dat met alle hart en ziel van de wereld beladen leek en ons koude rillingen wist te bezorgen op een broeierig warme namiddag. Sanne en haar band hadden er duidelijk zin in, wat de connectie met het publiek duidelijk ten goede kwam. “Alone” kreeg de blije handjes vlot de lucht in en ook “Pills” kon, ondanks de donkere thematiek van het nummer, op heel wat vrolijke herkenning rekenen. Heerlijk om te zien hoe het nummer een stevige dancebreak kreeg, waarin Selah en haar achtergrondzangeressen zich lieten verleiden tot een kokette choreografie. Afsluiter “This World” voelde uiteindelijk als een oerschreeuw van overwinning, die vakkundig een strik wist te binden rond een succesvol optreden. Op intense wijze schreeuwde Selah Sue de ‘I still feel passionate’ van het nummer uit en daar is geen woord van gelogen.

Selah Sue speelt komende zomer en dit najaar nog heel wat shows, die je allemaal vindt op haar website.

Goldband

Daar zijn de Hagenezen weer! Het voelt bij momenten alsof je geen festivalpodium in de Lage Landen kan benaderen zonder op Goldband te stoten. Vooralsnog blijft het gelukkig steeds een blij weerzien met het trio, want ook op Werchter Boutique bewezen de Nederlanders garant te staan voor een uurtje fijn feesten. Na tal van festivalpodia, een uitverkochte Lotto Arena en een resem radiohits is Goldband dan ook exact het soort band geworden die het publiek geeft waarvoor het komt. De synchrone danspasjes bij “Ja Ja Nee Nee” die ook in het publiek gretig nagebootst werden, of de wapperende vlaggen bij het eerbetoon aan hun thuisstad Den Haag in “Mijn Stad”; het zijn allemaal onderdelen die we ondertussen associëren met een optreden van Goldband.

Dat betekent niet noodzakelijk dat ons een déjà vu-gevoel bekroop wanneer we deze kerels aan het werk zagen. Daar was namelijk geen tijd voor, omdat we het te druk hadden met springen en schreeuwen met het indrukwekkende rijtje meezingers dat het drietal ondertussen al op het palmares heeft staan. Een Belgische krant omschreef hen een tijdje terug nog als ‘Bazart met drie Bockie De Reppers’, iets wat voor een vettige sneer zorgde van Boaz. Zelf omschrijven ze zich liever als de liefste boyband van de Benelux, en die liefde deelden ze dan ook wat graag met een publiek dat voor het eerst vandaag met haar enthousiasme geen blijf wist.

“De Langste Nacht”, “Noodgeval” en “Dit Is Voor Jou” bleken een trio aan muzikale clusterbommetjes die voor geluk op de festivalweide zorgden. Dat Goldband het publiek volledig in zijn zak had zitten, bleek ook uit de herkenning die een relatieve nieuwkomer als “Rommel” meteen al aan het begin wist te genereren, of het enthousiasme waarmee iedereen een existentiële crisis onderging bij “Requiem”. Goldband kwam, zag en overwon dus wederom op het podium van Werchter, en zette dat finaal in de verf met een grootse sitdown tijdens “Witte Was” en het muzikale equivalent van drie Wodka Red Bull dat “Psycho” nog steeds is. Tot spijt van wie het benijdt toonde Goldband op het podium van Boutique dus nog maar eens waarom het uitgegroeid is tot een van de succesvolste liveacts van de Benelux.

Goldband speelt komende zomer en dit najaar nog een twintigtal shows, die je allemaal vindt op de website van de band.

Ellie Goulding

De tijd dat Ellie Goulding de hits als kralen aan elkaar reeg en de Sportpaleizen van de wereld in vuur en vlam wist te zetten, ligt al een tijdje achter ons. Dat neemt niet weg dat de Britse nog steeds een graag geziene verschijning is, die ook nu weer de aandacht van een groot publiek voor zich wist te winnen. Een paar jaartjes ouder, de lokken een paar tinten donkerder, maar nog steeds die onmiskenbaar herkenbare stem zorgden dan ook voor het gevoel dat er effectief eender wat kon gebeuren. Voor de gemakkelijke weg koos Goulding echter geenszins. Er was met Higher Than Heaven een nieuw album aan de man te brengen, en dat deed Ellie dan ook uitvoerig door het begin van haar set vol te stouwen met nieuwe nummers.

Het is een riskante onderneming, maar Gouldings geluid is gelukkig aanstekelijk genoeg om de weg te vinden naar een behoorlijk receptieve festivalweide. Nummers als ” Cure For Love” en “Let It Die” zijn dan ook het soort moderne disco waar de Britse haar handelsmerk van gemaakt heeft. Het probleem zit hem er echter in dat door de eerste helft van de set vol nummers van de jongste plaat te infuseren, het behoorlijk opvalt hoe repetitief dat nieuwe album klinkt. De nummers die Goulding bracht waren solide, maar voelden tegelijk ook inwisselbaar. Zoiets had uiteraard zijn effect op een deel van dat ontvankelijke publiek dat besloten had te aperitieven met de Britse als catchy achtergrondmuziek. Op die manier veranderde de festivalweide van Werchter even in de grootste zomerbar van het land, waar Ellie Goulding garant stond voor de sfeermuziek op de achtergrond.

Gelukkig wist de zangeres in de tweede helft het tij terug te keren, toen ze besloot toch maar een paar van haar hits in de strijd te gooien. “Still Falling For You”, bekend van TikTok en het occasionele huwelijksaanzoek, was het eerste nummer dat echt doel wist te treffen en een schokgolfje van herkenning bij het publiek wist los te krijgen. Ook “Miracle”, het bescheiden hitje dat ze begin dit jaar met Calvin Harris scoorde, resulteerde in voorzichtige danspasjes. Het blik met hits waar een groot deel van de festivalbezoekers duidelijk op zat te wachten werd eindelijk opengetrokken. “Lights” blijft een nummer dat eender welk publiek terug bij de les kan brengen en het had dan ook iets aandoenlijks om te zien hoe Goulding, geruggesteund door sterke backings, met een fijne versie ervan meteen de aandacht van ruim 50.000 mensen naar zich toe kon trekken. Dat ze besloot om even de snaren van een gitaar te strelen die nergens in de geluidsmix te bespeuren was, kon de pret niet drukken. ‘Behouden dat momentum!’, moet Ellie gedacht hebben, want ook met lockdownnummer “Bleach” en vroege single “Starry Eyed” lukte het om connectie te maken. Hulde ook voor de cameraman die de reflectie van een volle festivalweide in de zonnebril van Ellie kon vatten. Soms zegt één beeld meer dan alle woorden van de wereld kunnen om het festivalgevoel over te brengen.

Met “Love Me Like You Do” werd een lekker melige collectieve zangstonde ingezet, die muzikaal weliswaar wat uit de toon viel ten opzichte van de rest van het optreden, maar wel voor heel wat blije zonnecrèmesnoeten wist te zorgen. Nog één nummer uit Higher Than Heaven schudde Ellie uit de mouw, maar omdat die titeltrack net een van de sterkere op de langspeler is, kon je haar dat zo vergeven. Dat Ellie Goulding niet voor de makkelijkste weg koos is duidelijk, maar met een publieksvriendelijk einde wist de donkerblonde met de unieke stem uiteindelijk toch te winnen op punten. Met “I Need Your Love” en “Burn” kreeg ze dan ook een festivalweide die ietwat aarzelend aan het optreden begon, helemaal mee. Enkele aperitiefjes en een aantal wereldhits, meer hadden Werchter Boutique en Ellie Goulding niet nodig om elkaar even erg graag te zien op een warme zomeravond.

OneRepublic

Het zou wat oneerbiedig zijn om OneRepublic te omschrijven als de Cola Zero van de Amerikaanse poprock, maar er valt wel degelijk iets te zeggen over het veilige imago dat gepaard gaat met de band. In de ruim twintig jaar sinds zijn ontstaan scoorde de groep rond Ryan Tedder hit na hit, die er telkens vlotjes inging bij de massa en goed gedijde op de golven van de radio. Dat er niks mis is met crowd-pleasing veiligheid, bewees OneRepublic gelukkig op het podium van Werchter Boutique door in tegenstelling tot Ellie Goulding het publiek wel meteen te gunnen waar het voor gekomen was.

OneRepublic heeft hits en is niet te beroerd die gretig te gebruiken. “Secrets” was meteen een binnenkomertje van heb ik je daar; een aanstekelijk radiohitje zoals OneRepublic er een behoorlijk aantal van in de rugzak heeft zitten. Het is een nummer dat bij velen zorgde voor een vlaag van herkenning en de gevleugelde uitspraak ‘Ik wist niet dat dit van hen was’ zorgde. Iets dat wel vaker zou voorvallen in de 75 minuten durende set. Meteen bij “Secrets” viel ook op hoe sterk OneRepublic werkt als liveband. Geroutineerd? Zeker! Maar tegelijk ook uiterst solide, voorzien van wat sfeervolle strijkers en met een charismatische frontman als Tedder die goed bij stem bleek te zijn en er oprecht zin in leek te hebben.

Dat gevoel was helemaal wederzijds, want ook “Good Life” zette de lijn vrolijk verder. OneRepublic veegde al erg vroeg alle twijfels weg over zijn positie en ontpopte zich tot de quasi perfecte sub voor P!nk. Dat het collectieve stukje samenzang met Ellie Goulding wel degelijk overtroffen kon worden, bewees Ryan Tedder door “Stop and Stare” in te zetten. Het nummer blijft melige knuffelrock van het hoogste niveau en katapulteerde een groot deel van de weide terug naar een tienerslaapkamer vol gebroken harten. Menig andere groep zou na een begin als dat noodgedwongen wat gas moeten terugnemen, maar dat rugzakje vol hits bleek nog lang niet leeg. “I Lived” en “Love Runs Out” zijn het soort nummers die gemaakt zijn om een festivalpubliek de beste tijd van zijn leven te geven, en zo geschiedde dus ook nu weer op Boutique.

Dat Ryan Tedder en zijn bende er op gebrand waren om de grootste pre-party te bouwen die P!nk tijdens haar Summer Carnival-tour zou krijgen, werd helemaal duidelijk toen de groep ook hits van anderen begon te coveren. Het heeft iets van muzikaal navelstaren, maar Tedder schreef naast een arsenaal aan knallers voor zijn eigen band ook mee aan enkele wereldhits voor de sterren van deze wereld. Een stukje “Halo” van Beyonce, een beetje “Bleeding Love” van Leona Lewis of, waarom ook niet, nog een keer “Burn” van Ellie Goulding. De versies van deze nummers waren degelijk, maar bleken toch vooral een geinig intermezzo tussendoor. Tedder hield in elk geval zijn belofte om enkel de liedjes te spelen die de mensen kenden op deze festivalavond. Met nummers als “I Ain’t Worried” werd terug in de eigen discografie gedoken. Het zomerse deuntje werd populair door een prominente plek in te nemen op de soundtrack van Top Gun Maverick en paste ook perfect op de zwoele zomeravond van Boutique. Het nummer liet zich ook perfect koppelen aan dat andere zomerse stukje frivoliteit: “Sunshine”.

Tijd voor een nieuwe dosis melige knuffelrock, moet OneRepublic gedacht hebben, want met “Apologize” kregen we de grootste tranentrekker uit het oeuvre geserveerd. Op plaat is het platter dan een Petit Gervais tijdens het kijken van The Notebook, maar een voltallige festivalweide die het nummer zonder gêne meezong en even het grootste koor van het land vormde, gaf het eventjes de vleugels die een song als deze nodig heeft om te kunnen werken. Dat “Counting Stars” uiteindelijk de spreekwoordelijke binnenkopper via de winkelhaak was, verbaasde niemand. Na een optreden waarin de ene hit na de andere doel wist te treffen, ging OneRepublic nog voor een ererondje met zijn krachtigste wapenfeit. Het blijft een dot van een nummer dat op een zomers festival als Boutique voor een gevoel van euforie zorgde dat tot in de kleedkamers van P!nk te horen zal geweest zijn. OneRepublic mag dan wel een veilige hitmachine zijn, het neemt niet weg dat het de gedroomde opwarmer was voor de uiteindelijke headliner van de avond.

De prelude voor P!nks grote roze feestavond bleek een dag die, in tegenstelling tot bij voorgaande edities, sterk geprogrammeerd was. Alle artiesten vonden, ondanks de bij momenten loden hitte, vlotjes aansluiting bij de fans die in grote getallen voor de grote diva van de avond kwamen afgezakt. De roze loper werd dan ook vakkundig uitgerold voor de grote headliner van de avond.

Onze recensie van P!nk lees je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!