Muziek en mysterie, een eeuwenoud concept dat ondertussen tot in de puntjes is gemediatiseerd met een absoluut summum in de vorm van The Masked Singer. Los daarvan zijn er nog stromingen binnen de geslaagde combinatie die we wel nog serieus mogen nemen. Een daarvan is de band Sleep Token. Onder leiding van frontman Vessel werkt de band zich op een indrukwekkend snelle wijze naar de top. De identiteit van het viertal mag dan misschien wel één groot geheim blijven, maar met de derde plaat Take Me Back to Eden toont het viertal ons stilaan zijn ware gelaat.
Met “Chokehold” werd het allereerste offensief van de nieuwe plaat gelost en dat is alweer een goeie vijf maanden geleden. De single is gebrandmerkt met de gekende Sleep Token-elementen en die zijn mysterie, diepgaande teksten en een opbouw om U tegen te zeggen. En ondanks al dat muzikale geweld, verliest Sleep Token zijn melodieuze karakter nooit uit het oog. Dat is voor een groot deel te danken aan de stembandkunsten van diegene die we Vessel mogen noemen. “Chokehold” is dan ook een imposante opener van Take Me Back to Eden en daarmee legt het de lat voor de volgende elf nummers erg hoog.
Het stelt ons dan ook gerust dat Vessel en zijn manschappen de verwachtingen die ze scheppen na de opener gewoon inlossen met “The Summoning”. Opnieuw een dijk van een nummer, waarvan het genre ons voorlopig nog bijster blijft. Noem het progressieve metal, metalcore, postrock, indie of wat dan ook. Eén feit staat vast en dat is dat Sleep Token zich niet graag tot een categorie laat onderverdelen. Die bewuste keuze levert een unieke muzikale mix binnen het zwaardere genre. Door die keuze zijn onder andere “The Summoning” en de titeltrack “Take Me Back To Eden” enorm dynamisch en aantrekkelijk. Achter elke noot kan een verassing schuilen.
Sleep Token is door zijn grenzeloosheid duidelijk niet vies om de commerciëlere kant op te zoeken en daar zijn “Granite” en “DYWTYLM” voorbeelden van. Het strooien met minutenlange soundscapes houdt de band hierbij bewust achterwege tot het geheel radiovriendelijk wordt. Het popgehalte ligt onnoemelijk veel hoger dan sommige andere kunsten op Take Me Back to Eden. Het lijkt alsof Sleep Token metal wil maken voor mensen die normaal niet van metal houden. Een straffe en slimme zet die de band sowieso veel nieuwe zieltjes zal opleveren.
Sleep Token mag dan misschien wel gehuld zijn in mysterie, maar de plaat datzelfde synoniem toe-eigenen voorafgaand aan deze release zou dan weer te ver gaan. Met de releases van “Chokehold”, “Granite”, “Vore”, “DYWTYLM”, The Summoning” en “Aqua Regia” bracht het viertal al zes nummers uit nog voor het album in de rekken lag. Een opvallende, maar bewuste keuze die geheel in lijn ligt met de manier waarop mensen op heden naar muziek luisteren. Mensen leggen niet noodzakelijk meer elk nummer van elke plaat op, maar gaan op zoek naar het nummer dat hen het beste ligt binnen een bepaalde gemoedstoestand. Dat nummer plaatsen ze dan bijvoorbeeld in hun playlist op Spotify. In dat opzicht speelt Sleep Token en zijn kenmerkende diversiteit mooi in op die veranderingen. “Aqua Regia” en “Are You Really Okay” zou je bijvoorbeeld kunnen plaatsen in de map r&b/pop, terwijl je “Vore” zonder veel moeite in de map metal kan deponeren. Een beetje Sleep Token voor elk moment dus.
Sleep Token is ongetwijfeld een van de meeste boeiende bands binnen het huidige muzikale landschap en dat brengt ze op steeds groter wordende podia. Door de populariteit zal het natuurlijk ook heel wat tegenstanders hebben, die zeggen ‘dat het geen metal is’ of ‘dat het te te ver gezocht is’. Begrijpelijke bedenkingen, maar wordt het niet eens tijd om inventieve bands te belonen, door ze niet te willen beperken? Wat nog altijd primeert is kwaliteit en die is op Take Me Back to Eden torenhoog. “Ascensionism” zou bijvoorbeeld nooit zijn gemaakt mocht Sleep Token zich teveel bezig houden met die kritieken. Een enorm clever nummer dat ons verschillende kamers van het muzikale spectrum toont en waarop een vleugje autotune zeker niet kan ontbreken. Het is een nummer dat tijd nodig heeft om te groeien, maar wie het de tweede en derde maal beluistert, zal het steeds meer gaan appreciëren en dat principe geldt eigenlijk voor de gehele plaat.
Take Me Back to Eden is een bevestiging van wat we al een tijd weten en dat is dat Sleep Token geen alledaagse band is. Laat je onderdompelen in het onverwachte en dat levert een epische rit op, die je gerust meermaals na elkaar kan beluisteren. Saai wordt het nooit. Je moet het hen wel geven, je hebt ballen nodig om als veelbelovende ‘metalband’ een dergelijk product af te leveren en je geen bal aan te trekken van de wereld.
Op zaterdag 17 juni speelt Sleep Token op Graspop Metal Meeting.
Website / Facebook / Instagram
Ontdek “The Summoning”, ons favoriete nummer van Take Me Back to Eden in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
