Sam Smith @ Sportpaleis: Sex, body & soul

Met nummers als “Money on My Mind”, “I’m Not the Only One” en “Stay with Me” wist Sam Smith 2014 om te zetten naar hun jaar. De Britse singer-songwriter bracht dat jaar hun debuutalbum uit en dat leek meteen een schot in de roos. Met een herkenbare en sterke stem als voornaamste wapen keerde de artiest enkele jaren later terug met het ondergewaardeerde The Thrill of It All, waarop er een warme, soulvolle sound heerst. Later volgden er wat meer dansbare hits, waarvoor Smith samenwerkte met artiesten als Calvin Harris en Normani, al waren er op Love Goes nog steeds een hoop ballades terug te vinden. Intussen heeft Sam Smith met Gloria een vierde langspeler uit en net zoals de vorige valt die wat uiteen in trage, soulvolle tracks en poppy dansbare liedjes. Het debuutalbum van de singer-songwriter is nog niet eens tien jaar oud, maar intussen groeide de kalme, charmante Brit uit tot een hedendaags queer-icoon dat staat voor body positivity en dat kwam tot uiting in Smiths queer-cabaret dat gisteren neerstreek in een net niet uitverkocht Sportpaleis.

Een kwartiertje voor de klok acht maal sloeg wandelde Cat Burns het podium op onder begeleiding van een backingtrack. Ze leek meteen op haar gemak en werd warm onthaald. Al gauw nam ze tijdens “Free” de vrijheid om wat rond te lopen op het podium. Het lied werd gezongen voor de queer mensen in het publiek en zo waren er op een Sam Smith optreden hier en daar wel wat te vinden. Zo nu en dan zwaaide de zangeres naar het publiek waardoor ze niet alleen vriendelijk overkwam, maar ook een band opbouwende met de wachtende mensenmassa. Dat zorgde er voor dat er spontaan werd meegeklapt en tijdens het a capella gebrachte “Love Yourself” al wat werd meegezongen. Die cover werd origineel geschreven door Ed Sheeran waarvan ze vorig jaar al in het voorprogramma stond in het Koning Boudewijnstadion. Alle nummers werden gebracht zonder livemuzikanten en als je weet dat Burns zelf gitaar speelt, was dat een beetje jammer. Ze had zichzelf makkelijk kunnen begeleiden tijdens bijvoorbeeld “We’re Not Kids Anymore”. Het uptempo “People Pleaser” zorgde voor wat meer schwung en uiteindelijk werd er met hitje “Go” afgesloten. Doorheen de set van de charmante Cat Burns was er veel soulvol achtergrondgezang te horen en ondanks dat ze zelf zeker niet slecht zong, bleven we toch een beetje op een hongertje zitten. Het gebrek aan livemuzikanten zorgde ervoor dat het optreden een beetje meer ‘body’ miste. Maar wat we vooral gaan onthouden is dat Cat Burns een uiterst aangename artieste is die, eens ze met een liveband optreedt, zonder twijfel nog meer harten weet te veroveren.

‘Body’ had het optreden van Sam Smith wel vanaf de eerste seconde, letterlijk. Er lag namelijk een gigantisch gouden lichaam op het podium waarop “Stay with Me” als opener werd gebracht. De hit passeerde verrassend vroeg de revue, maar op die manier werd het publiek wel meteen in de wereld van Sam Smith gezogen. Al gauw volgden er nog enkele van Smiths oudste hits en zo begon de avond met een trip down memory lane. Tijdens “I Know I’m Not the Only One” werd er uit volle borst meegezongen waardoor het al bijna aanvoelde als een climax die doorgaans op het einde van een concert wordt bereikt. Sam Smith – in een met diamanten bedekte korset – maakte het na “Like I Can” wat intiemer met een half akoestische versie van “Too Good At Goodbyes”, het enige nummer dat we te horen kregen van The Thrill of It All. Het werd op een hemelse, soulvolle manier gebracht die ons helemaal voorbereidde op “To Die For” waarbij de zaal veranderende in een zee van gsm-lampjes. Sam Smith begon de avond met een hoop oude tracks en liet meteen hun prachtige stem glijden over de soulvolle muziek waarmee de Brit een kleine tien jaar terug bekend werd.

Wat later werd de dansvloer opgewarmd met “Diamonds” en “How Do You Sleep?”, maar verder dan de bijzetpas kwam het voorlopig nog niet echt. Sam Smith en hun backingvocals vermaakten zich duidelijk en er werd ons verteld dat het de grootste Europese show van de tournee is. Alle truken uit de kast dus en zo zorgde een gitaarsolo voor wat meer pit tijdens “Dancing With a Stranger”. Opnieuw werd er wel meegezongen, maar een echt feest was het niet. Nog niet. Vooraleer het zo ver was, werd er eerst nog eens gefocust op de wonderbaarlijke stem van Sam Smith. De trage en minder gekende liedjes zorgden er eventjes voor dat de sfeer een dieptepunt bereikte, al duurde dat gelukkig niet lang. In een prachtig paars kleed werd “Lay Me Down” samen met een van hun backings tot een goed einde gebracht en ook voor “Love Goes” kreeg de zanger gezelschap van een achtergrondzanger die de voor de zangpartijen van Labrinth zorgde. Het lied begon kalm en intiem, maar bouwde langzaam aan op. Dansers verschenen plots op het podium en muzikaal ontplofte het alsof het feestbeest in Sam Smith opeens wakker was geworden.

Terwijl Smith snel nog eens van outfit veranderde, begonnen de dansers (in doorschijnende glitterkleedjes) te twerken op het gigantisch lichaam en tijdens onder meer het dansbare “Lose You” lieten de dansmoves weinig aan de verbeelding over. De ‘horny hours’ waren aangebroken met bewegingen op de grens van sensueel en seksueel, kussende dansers en stroboscopen op hoge snelheid. De stomende sfeer werd verder gezet tijdens hit “Promises” waarvoor Smith ons uitnodigde in een gigantische gay bar. Zonder al te veel uitgewerkte choreografieën was het feest nu in volle gang, en tijdens een mashup van “I’m Not Here to Make Friends” en “He’s The Greatest Dancer” van Sister Sledge waagde de zanger zich ook aan sensuele danspassen. Wat later dansten Smiths dansers rond hen, terwijl die hun t-shirt uittrok.

Er werd enthousiast gereageerd, en het werd zo heter en heter in de zaal. Vooraleer de climax werd bereikt, bracht Sam Smith met enkel een glitteronderbroek aan een herwerking van “Human Nature”. Smiths versie was meteen niet fenomenaal te noemen, maar het was (net zoals toen Madonna het lied uitbracht) een welgemeende en terechte ‘fuck you’ naar mensen die Sam Smith te gay vinden of het not done vinden om half naakt te staan dansen (wanneer je niet super slank bent). ‘Tonight is about freedom’, werd er aan het begin verkondigd en Smith maakte van hun eigen woorden dan ook daden. Afsluiten gebeurde met “Unholy”. Het werd gebracht met een stomende act, weinig kleren en veel enthousiasme op het podium en in het publiek. Het perfecte einde van een avondje met Sam Smith anno 2023.

Sam Smiths optreden was op te delen in drie grote delen. Het begon met hoe we de Brit en hun engelenstem leerden kennen, met heel wat soul dus. Al gauw liet die ook hun warme ziel zien en werden we voorbereid op een feestje. Als de dansers wat vroeger van de partij waren geweest, zou het feest vroeger van wal zijn gegaan. Het was dus een gemiste kans om nummers als “Dancing With a Stranger” naar een nog hoger niveau te tillen. Gaandeweg passeerden er enkele songs die niet helemaal overtuigden, maar eens het derde deel aanbrak waren we die haast vergeten, aangezien alles uit de kast werd gehaald. Glitter, glamour, dansers, confetti, vuur, lust, seks en body positivity maakten van het Sportpaleis een queer-cabaret. Aan het begin van de avond vroegen we ons af of Smith niet te sterk van wal stak door meteen al een reeks hits op het publiek af te vuren, maar dankzij de doordachte opbouw van de set bleef die ons verrassen. Sam Smith begon in de hemel en daalde doorheen de avond op een bevrijdende manier af naar een viering van hun seksualiteit en seksuele verlangens, die we misschien wel in de hel mogen plaatsen aangezien het queer-icoon op het einde als glitterduivel op het podium stond.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Stay With Me
I’m Not the Only One
Like I Can
Too Good at Goodbyes
To Die For
Perfect
Diamonds
How Do You Sleep?
Dancing With a Stranger
I’m Kissing You (Des’ree cover)
Lay Me Down
Love Goes
Gimme
Lose You
Promises
I’m Not Here to Make Friends
Latch (Disclosure cover)

Gloria
Human Nature (Madonna cover)
Unholy