Luister eens naar de grootste hits van de afgelopen jaren en je zal Sam Smiths stem gegarandeerd horen terugkomen. De singer-songwriter draait al jaren mee aan de top van de popmuziek en hun hits zijn niet meer op twee handen te tellen: het inmiddels vierde studioalbum is op de wereld losgelaten en zal op 12 mei voorgesteld worden in het Antwerpse Sportpaleis. Dat zal voor hun vele fans, maar zeker ook voor de Brit zelf als een verlossing voelen. Op de dertiendelige plaat ontdekt die wat vrijheid écht betekent.
Drie jaar na hun laatste langspeler Love Goes (dat bijna iedereen al vergeten is) is Sam Smith terug met een album, dat Gloria gedoopt werd. Vier nummers kregen eerder al een release: “Love Me More”, “Gimme”, titeltrack “Gloria” en “Unholy” met de Duitse artieste Kim Petras, dat tot een absolute wereldhit werd gekatapulteerd en Smith terug op de kaart zette. Gloria is een coming-of-age-album, dat de persoonlijke ontwikkeling van Smith mooi in beeld brengt.
Sam Smith was al langer openlijk homo en outte zich in 2019 ook als non-binair, wat wil zeggen dat die zich niet volledig man of vrouw voelt. De Britse artiest vond het niet altijd makkelijk om daarmee om te gaan, waardoor hun mentale gezondheid eronder leed. De eerste strofe van “Love Me More” neemt ons meteen mee naar die periode. Op een relax deuntje zingt Smith: ‘Every day, I’m trying not to hate myself / But lately, it’s not hurtin’ like it did before /Maybe I am learning how to love me more’. Die heeft hun zelfliefde teruggevonden en hun nieuwe album is dan ook een terugblik op dat proces, dat voor Smith als een ware openbaring aanvoelde.
Met de zwaar doorwegende elektronische invloeden, treedt Smith op “Unholy” buiten het gebruikelijk muzikale kader. De combinatie met de meerstemmigheid zorgt voor een dreigende, onheilspellende sfeer over de plaat. Het uiterst meezingbare ‘Mummy don’t know daddy’s getting hot, at the Body Shop, doing something unholy’ verwijst naar een man die overspel pleegt in een stripclub in Los Angeles. Daarnaast verwijst de titel ook naar Smiths homoseksualiteit, die in veel religies nog steeds als onheilig gezien wordt en waardoor die zich vroeger niet geaccepteerd voelde in het katholieke onderwijs. “How To Cry” is dan weer een akoestische ballad over een vroegere relatie van Smith. In een liefdesbrief aan zichzelf benadrukt die hoe belangrijk het is om je emoties te tonen aan de buitenwereld.
Een lofzang voor alle vrouwelijke diva’s, zangeressen en popartiesten waarvan Sam Smith houdt. Ook dat moest Gloria worden, hoewel we daar, apart van de aanwezigheid van de Canadese singer-songwriter Jessie Reyez op drie nummers, niet veel van merken. “Perfect” is de eerste samenwerking en hint voor de eerste keer naar seks, een ander belangrijk thema van de plaat, dat hoe later hoe meer opleeft. In het refrein betovert Smith ons met hun glasheldere stem. Muzikaal valt er echter weinig te beleven, tot een elektrische gitaar het nummer opnieuw volledig opfleurt. Ook op het tropische en sensuelere “Gimme” is Jessie Reyez’ naam te zien. Hier komt het seksthema helemaal bovendrijven. ‘Gimme what I want’: het spreekt voor zich. Geschreven in een zatte bui op Jamaica, wil Smith de luisteraars meegeven dat praten over seks niets is om beschaamd over te zijn. Toch voelt het nummer een beetje leeg aan, onder meer door het overdreven herhalen van de titel, en past het niet echt binnen het geheel. “I’m not here to make Friends” ligt in diezelfde seks- en liefdelijn en beschrijft Sam Smiths dates, die vaak aanvoelden als vriendschappelijke uitjes. Calvin Harris’ touch is meteen voelbaar: de plaat heeft een bovengemiddeld dancegehalte en is subtiel doorspekt met disco- en eightiesinvloeden.
Op titeltrack “Gloria” tapt de Britse artiest uit een heel ander vaatje: een kerkkoor zingt een heuse overwinnaarshymne waar Smith na verloop van tijd subtiel op binnensluipt. De tekst van nog geen twee minuten barst van uitbundigheid en trots: “Gloria” is een lofzang voor de teruggevonden levenskracht van Smith. Voor “Who We Love” wist de Brit een grote naam te strikken – al was het eerder andersom: boezemvriend Ed Sheeran kwam met het idee voor dit lied. Smith was er zo door geraakt, dat deze warme track de nieuwe plaat mocht afsluiten. De intieme ballad is een ultiem queeranthem met de cliché boodschap ‘liefde is liefde’, maar dan verpakt in een song ideaal om op te zetten bij de open haard op een koude winterdag.
Met Gloria komt Sam Smith met een plaat die hun proces om zichzelf te omarmen mooi symboliseert. Thema’s als imperfectie, zelfliefde en seks lopen als rode draad door de nummers. Smith lijkt een tweede adolescentie door te hebben gemaakt: na een moeilijk proces voelt de artiest zich ontketend en heeft die leren houden van wie die écht is. Gloria is een divers album, geparfumeerd met strijkers en meerstemmige koren. De Britse singer-songwriter bevestigt andermaal hoe goed die kan zingen en voelt zich na een aantal moeilijke jaren niet meer eenzaam.
Sam Smith staat met hun Gloria Tour op 9 mei in de Amsterdamse Ziggo Dome en op 12 mei in het Antwerps Sportpaleis.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Perfect”, ons favoriete nummer van Gloria, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
