© CPU – Joost Van Hoey
Mid-jaren 80 plantten Anthrax en Public Enemy de eerste zaadjes voor wat een decennium later moest doorgaan als nu-metal of crossover. Public Enemy’s “She Watch Channel Zero?!” werd zelfs de inspiratiebron van de grootste Belgische metalgroep. Sinds de reünie in 2010 (met zes uitverkochte AB-concerten) blijft Channel Zero een ongeleid projectiel die de zwaarste lasten kan ombuigen tot goede albums. Tussen Feed ‘Em With A Brick, Kill All Kings en Exit Humanity werd wijlen Phil Baheux vervangen door Chris ‘Seven’ Antonopoulos en kreeg gitarist Mikey Doling extra ondersteuning van After All-gitarist Christophe Depree. Meer dan dertig jaar na datum gaat Channel Zero nu door het leven als een vijfkoppig Belgisch-internationaal gezelschap.
Wat dEUS betekende voor de vaderlandse rockscene, betekende Channel Zero voor onze metalscene. Frontman Franky De Smet-Van Damme en bassist Tino De Martino toonden aan Amenra, Brutus en STAKE dat internationaal touren geen drempel hoeft te zijn. Uiteraard mogen hitgevoelige songs daarbij niet ontbreken. Dat is het minst wat we kunnen schrijven over “Black Fuel”, “Help”, “Suck My Energy”, “Hot Summer” en “Duisternis”. Ter gelegenheid van de dertigste verjaardag perste de groep een drievoudige elpee. Deze best-of verraadde al lichtjes hoe het verloop van hun eerste uitverkochte avond in AB eruit zou zien. Dat de Brusselse concerttempel en Channel Zero een rijke geschiedenis delen, bracht vanavond hoop voor een energiek vervolg.
© CPU – Joost Van Hoey
Per concertavond selecteerde Channel Zero een metalgroep die meer aandacht verdient. Destroy Humanity is er bijvoorbeeld zo eentje. Deze band uit Beersel bestaat uit drie kinderen van de jaren ’90. De Pantera- en Pro-Pain-invloeden kwamen dus niet ongelegen. Geparkeerd tussen de olievaten en zonder backdrop of andere podiumelementen voelde de show helaas naakt aan. Ondanks dat de sound -voor maar met drie man op een podium te staan- overeind bleef, werd het vlug duidelijk waarom Destroy Humanity een lokale band is. “Grabbing the Cow by Its Tail” en “Isolation” zijn meer dan prima Lamb of God-kopieën, maar de jongens kwamen iets te doordeweeks voor de dag. Niet elke (Belgische) metalgroep krijgt de kans om nota bene in de AB te spelen, een kleine extra inspanning stond hier dus ergens op z’n plaats. Desalniettemin was de lokale fanbase ruimschoots aanwezig en hadden de leden ook goed door dat dit een unieke kans was. De volgende keer mag de ‘Vlaamse bescheidenheid’ gewoon opzij want Destroy Humanity bestaat lang genoeg om eens buiten de lijntjes te kleuren.
Destroy Humanity speelt nu zaterdag (13/05) op het Kempense metalfestival Goera Rock. Kate’s Acid headlinet het eendagsfestival.
© CPU – Joost Van Hoey
Hoewel de bandleden vroeger “Bad To The Bone” waren, zagen we gisterenavond een collectief vijftigplussers dat supercontent was dat ze de Ancienne Belgique deed vollopen. 33 jaar metalgeschiedenis valt niet zomaar uit te wissen en dat bewees Channel Zero resoluut. Mikey ‘de Amerikaan die niet kan zuipen’ Doling en De Smet-Van Damme eerden eerst samen gevallen broeders met een ingetogen versie van “Angel“. Kort erna ging het rode gordijn naar boven en stonden de vijf te trappelen om recht door zee te gaan. De (onaangesloten) Marshall-gitaarversterkersmuren, backdrop en bewegende lichtkoppen waren conform aan de prille beginjaren. De eerste twintig minuten hoorden we de thrashy Channel Zero die toen nog erg geïnspireerd was door Slayer. De tandem Depree-Doling speelde gesmeerd en luid terwijl De Smet-Vandamme onmiddellijk doorweerkt was van het zweet.
Pas bij groovy “Fools Parade” was de zaal klaargestoomd voor het betere beuk- en slagwerk. Drummer Seven leek daarbij op een roofdier dat zijn kooi probeert te ontsnappen, maar telkens teruggdreven wordt door z’n eigen demonen. Met zijn kwaadaardige gezichtsuitdrukkingen en poses haalde hij het beste van de rest naar boven. Ook Tino De Martino zijn kletterend basspel gaf geen blijk van slijtage. Hij bleef continu zijn koele zelve. De Smet-Vandamme babbelde met stukken Franse, Engelse en Zottegemse tongval de set aan elkaar vast. De ene keer met een welgemeende merci, een mopje of een anekdote uit de Belpopgeschiedenis.
© CPU – Joost Van Hoey
Bij de aankondiging van “Heroin” duwde de frontman de teletijdmachine naar Torhout 1995. We waren toen nog niet eens geboren, maar omdat de nineties volledig terug zijn, konden we ons dat modderig beeld volledig oproepen. De track zorgde eveneens voor een energieboost bij het publiek. Hoewel de zogenaamde ‘softies’ achteraan zaten, ontstond er op het middenplein een moshpit waaruit de ene na de stagediver werd geplukt door de security. Het tijdloze “Help” toonde wederom aan dat de toenmalig Brusselse groep destijds bestond uit getormenteerde zielen. 26 jaar na release zong iedereen De Smet-Van Damme’s diepe noodkreet mee, alsof de tijd iets nooit heeft stilgestaan.
Nadat Seven zijn beestig drummoment iedereen muisstil kreeg en zijn aderen op springen stonden, werd even niet gemijmerd over lang vervlogen tijden. Ook de Amerikaans-Belgische reïncarnatie van Channel Zero schreef dikke tracks. Het ‘Oesje Poesje’-stuk uit het apocalyptische “Hot Summer” blijft misschien wel de meest geniale hook die de metalband schreef. De seconde voor dat moment bevroor de tijd om collectief het stukje uit de longen te persen. Voor de eerste volwaardige show van drie avonden zat de timing dus nu al quasi perfect. Desalniettemin was het een straf gebaar dat Channel Zero voor deze verjaardagstournee teruggreep naar zijn iets minder innovatieve sound. Enkel Exit Humanity uit 2017 werd straal genegeerd, maar “Dark Passenger” kwam dan weer als een aangename verrassing. Het was opvallend dat er ook op beide recente tracks heftig gemoshed en geheadbanged werd. De tweeduizend aanwezige fans hun harten hadden meer dan genoeg ruimte over voor dit bont gezelschap.
© CPU – Joost Van Hoey
Tot de dag van vandaag blijft Channel Zero een groep persoonlijkheden met elk z’n egotype. Toch zagen we regelmatig omhelzingen en knikjes van oprechte broederschap. Een bisronde was evident en toen de vampierenintro van “Suck My Energy” uit de speakers knalde, was de AB niet meer te houden. De Smet-Van Damme’s oerschreeuw werd luidkeels meegebruld en alsof dat niet genoeg was, moest het machtige “Black Fuel” de keet afsluiten. Mits wat meer wilskracht had deze single gewoon een wereldhit moeten worden. Net zoals Ostrogoth’s “Full Moon’s Eyes” viel het potentieel iets te fel bij dovemansoren, terwijl ze nu gewoon ondenkbaar is uit de top vijf van de Zwaarste Lijst en Staalhard. Voorts was er geen blijk van een nieuw album of een single. Wat misschien niet (meer) hoeft. Gedurende de hele set speelde Channel Zero op een ijzersterk niveau. Hopelijk zorgen de komende twee AB-shows voor een herboren Channel Zero 3.0 die zijn grootsheid terug mag komen tonen in Dessel en Werchter. Het is nu of nooit, want niemand is onsterfelijk. Vraag dat maar aan o.a. Phil Baheux en Jean-Marc Dehoul.
Channel Zero speelt morgen (12/05) en zaterdag (13/05) nogmaals in de Ancienne Belgique. De supportacts zijn Virgin Prozak (12/05) en Woyote (13/05). De laatste kaarten zijn hier te koop. Daarna gaat de verjaardagstournee verder naar Poppodium De Bosuil (14/05), CC Zomerloos (17/05), De Casino (18/05), Rock Affligem (19/05) en Clamotte Rock (20/05).
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
