Dansen kan je overal, vraag dat maar aan de bietenboeren uit Sint-Truiden. Maar dansen is nergens zo leuk als in Vilvoorde dit weekend: een aangename setting omgeven door visuele kunst en architecturale hoogstandjes. Horst slaagde er dit jaar opnieuw in zijn status van fijnproeversfestival waar te maken. Na een geslaagde lancering op dag één ontwaakte het Asiat Park voor dag twee met keuzestress.
Rome werd niet op één dag gebouwd, Horst evenmin. Maar liefst tien kunstwerken werden door vrijwilligers opgebouwd tijdens de atelier-weken in Vilvoorde voorafgaand aan het festival. ‘Where The Wild Things Are’ is het thema van de expo die tijdens het festival te zien is en deels ook toegankelijk zal blijven, wanneer de dj booths zijn opgeruimd. In true Horst fashion is de link met een stedelijke omgeving niet ver weg in de expo. ’Where The Wild Things Are’ verwijst naar groepen die zich aan de buitenmuren van de stad bevinden. Een viering van net die energieën die gewoonlijk niet gerepresenteerd worden in de zogenaamde ‘steden van morgen’.
De kunst op Horst gaat van videoinstallaties tot mixed media, maar ook live performances zijn er te vinden. Zo brengt Joe Namy tuners bij elkaar die zich uitleven op drie auto’s in het midden van het terrein. Toegegeven, telkens we er passeerden, leek er net een feestje te zijn losgebarsten op de tonen van gabbermuziek die uit een van de getunede autoboxen knalde. De mooiste symbioses tussen visuele kunst en muziek blijven toch de verschillende podia. Zo kreeg de geliefde Rotunda (ook wel ‘de put’) een nieuw dak, ontworpen door een Grieks fashion collectief. Het dak gemaakt van big bags en vrachtwagenzeilen hangt aan een structuur, die voortkomt uit een ontmantelde serre in Frankrijk. Maar ook blikvanger Le Soleil Rouge en het donkere cYes cYes baby moeten niet onderdoen. Over elk detail blijkt nagedacht te zijn op Horst.
Dag twee van Horst stond opnieuw bol van de top acts. Het was smullen van internationale, maar ook nationale acts. Bass Toast is zo’n talent van eigen bodem. De Brusselse dj speelt een thuismatch en is ongetwijfeld niet voor iedereen nieuw. Luisteraars van de Brusselse online radio Kiosk Radio, herkennen de naam zeker en vast. Op dag twee van Horst zorgde Bass Toast met zomerse pareltjes voor het zonnetje en de eerste heupbewegingen. Het stuifmeel waaide heen en weer op de vrijwel lege dansvloer maar dat hield de enkelingen niet tegen om hun eerste danspassen te zetten. Een jazzy pianootje af en toe maakte het ontwaken op de tweede dag extra aangenaam.
Voor wie nog wat moeite had om meteen te bewegen, was er net zoals iedere middag een panelgesprek. Het brede onderwerp ‘Are we harvesting the full potential of music’ gaf op zaterdag niet veel prijs, maar luisteren naar de visies van mensen uit de muziekindustrie met de bassen van de andere podia op de achtergrond, is de ideale manier om een teen in het warme bad te dippen dat Horst is. Deze zijsprongen, net zoals de de rondleidingen op het terrein, maken van dit festivals iets unieks.
Genoeg opgewarmd, tijd voor actie! Na het succes van vorig jaar, kreeg ballroom opnieuw een hotspot op de festival line-up. De hele zaterdagnamiddag kon er gevogued worden in de Vesshcell (‘de put’) dankzij FOR ALL QUEENS. De organisatie vertegenwoordigt de ballroomgemeenschap in Brussel en bracht op Horst legende Kevin Aviance mee. Deze dragqueen staat al lang in het vak, werd onlangs gesampled door Beyoncé en bracht de zwarte queer-community heel even naar Vilvoorde op zaterdag. Zijn opwarmster Kongi deed haar uiterste best om met haar vinylplaten ons hart te bekoren en hoewel ‘de put’ bomvol dansende mensen stond, bedierven de technische foutjes langzaamaan de pret. Gelukkig nam Aviance snel genoeg de spotlight én de draaitafels over, getooid in veren en een bijzondere gouden outfit. Tot groot jolijt en bewondering van het publiek dat in Kevin Aviance een volle powerbank zag en opnieuw alles gaf.
Terwijl we richting het centrale middenplein liepen, passeerden we de Moon Ra stage. Een plek waar het Brusselse Kiosk Radio al drie jaar op rij de dj’s mag programmeren. Ook dit is niet zomaar een podium. Kunstenaar Leopold Banchini creëerde wat lijkt op een houten hut, zoals je die vroeger in speeltuinen terugvond. Bovenaan staat het dak schuin, waardoor de stoom zoals bij een schoorsteen naar buiten kan. De setting op Horst was vergelijkbaar met wat Kiosk Radio in Brussel doet: kleinschalige spontane feestjes in een park. Kiosk Radio wil een springplank zijn voor jong talent en programmeert op Horst zijn beste residents, guest dj’s en beloftes. Zo botsten we er zaterdag op Donia, oud-stagiaire en protegé van oprichter Mickaël Bursztejn, die er een knappe set van futuristische house bracht.
Heel gezellig en compact, maar we wilden het liever toch iets groter. Geen probleem, want op Horst kan je in nog geen honderd meter van strakke house in een hut naar een kale betonnen plein waar 2.000 man staat te shaken op funky soul train. We wandelden door naar State of Play waar DTM Funk en Errol aan de gang waren. De Antwerpse dj legde de ene soulvolle banger na de andere neer die Errol counterde met relaxte house. De zon scheen vanachter de wolken maar het was heerlijk warm tussen de betonnen pilaren. Op de dansvloer stonden podiumelementen zodat het publiek op sommige plaatsen vanuit de hoogte kon dansen. In combinatie met de tonnen rook, lichtinstallaties en bizarre elementen op de pilaren was dit een heerlijk schouwspel, zowel vanop de grond als vanaf een of twee verdiepen hoog. Afsluiten deed het compatibele duo met Harold Melvin & The Blue Notes – “The Love I Lost”. Petje af!
Ondertussen was de nachtwinkel van DEEWEE geopend. Een strakke zwart-wit inrichting met exclusieve merch te koop. Dit zou een van de tien kunstwerken op de Asiat site moeten zijn. Maar als we eerlijk zijn, leek het vooral een slimme marketingstunt van de broertjes Dewaele. Wel leuk was het achterkamertje van de nightshop waar geheime optredens plaatsvonden. Op dag twee onder meer van Piet Dierickx, Bolis Pupul en Movulango. Opgelet wie op dag drie wil gaan kijken, want je moet er wel voor aanschuiven!
Wanneer de zon onder begon te gaan, trokken we nog een laatste keer naar Le Soleil Rouge voor Jamz Supernova. De Britse dj verwierf naam en faam als dj bij BBC Radio 1 waar ze haar eigen mixtapes maakte en stond al op Glastonbury. Op Horst opende ze haar schuiven met experimentele r&b. Minder makkelijk te verteren, maar daar leek het publiek zich niets van aan te trekken. Het plein stond afgeladen vol. Na het applaus nam Calibre over. Dat deze producer veel ervaring heeft, weten we niet op basis van de zilvere haardos maar vooral op basis van zijn uitgebreide catalogus van meer dan twintig albums. De producer uit Belfast (en ondertussen Berlijn) gaat al jaren mee en is specialist in drum-’n-bass. Wie hoopte er meteen in te kunnen vliegen, moest zich echter eventjes in stilte bezighouden want Calibre koos voor een trage opbouw met heel wat dub techno. De lasers op de grote rode zon vormden het decor van deze scène.
Ook op dag twee was er voor ieders wat wils op Horst. Zo kon wie dat wilde in de ‘roll pitch yaw – surge heave sway’ genieten van een portie ambient. Dj Lostboi hield het er sfeervol, maar niet té. De ambient producer die onder haar oorspronkelijke alias Malibu beter bekend is, werkt met dit nieuwe project vooral rond samples van popsongs. Midden in haar set hoorde je bijvoorbeeld een ambient remix van Avicii’s “I Could Be The One”, en emotie en melodieën waren nooit ver weg. De muziek sloot prachtig aan bij de ruimte die pikdonker was en waar je kon uitrusten op grote zachte zitblokken. De rook maakte het onmogelijk om verder dan een halve meter te kijken, laat staan de dj te zien, maar dit hielp enorm bij de sfeerschepping. Het enige minpunt aan dit concept is dat praatgrage gasten dit podium verwarden met de vele chill zones in het park waar je veel gemakkelijker kan bijpraten.
Terwijl dag twee op z’n einde liep, werden de keuzes des te moeilijker: Nikki Nair of Mama Snake & Spekki Webu? Vox Supreme of Bjeor & Fafi Abdel Nour? Wij hadden nood aan iets vrolijks, iets poppy. Dus kozen we ervoor om langs te gaan bij Jennifer Loveless. Deze Canadese-Australische dj bouwde de openlucht mainstage om tot een echte club met haar verfrissende dance muziek. De remix van “Scream If You Wanna Go Faster” zweepte de massa op het einde nog een laatste keer op voor Jennifer ze overgaf aan duo Bjeor & Fafi Abdel Nour dat het tempo niet zozeer naar beneden haalde maar wel een andere sfeer neerzette, zonder al te veel duidelijk uitgedrukte emotie. Met een Nederlandse coolness mixten deze twee heren hun set aan elkaar: zo smooth hadden we het vandaag nog niet gezien! Wie nog net voor het einde toch nog iets harder wilde gaan, kon terecht bij de Vesshcell (‘de put’) waar Bitter Babe alles in de fik stak aan de hand van opzwepende latin en strakke blauwe en rode strobe lichten. De remix van Rihanna’s “Don’t Stop The Music” deed het publiek in ‘de put’ volledig tot het uiterste gaan.
Dag twee van Horst werd er eentje met keuzestress: een dragqueenfeestje met fierce house of toch maar swingen op soulvolle beats in openlucht? Hard gaan op latin remixes of wegdromen met ambient versies van popsongs? We kwamen tijd tekort om alles te ontdekken. Gelukkig volgt er nog een derde dag! Kom zeker terug om te lezen hoe die ons beviel of ontdek zelf wat het festival te bieden heeft, want er zijn nog tickets voor zondag. De kunstinstallaties van Horst Expo kan je na het festival bezoeken van 18 mei tot 30 juli.