© CPU – Zourab Moussaev
Black Box Revelation is al enige tijd een vaste waarde in ons muzieklandschap, dus niemand die nog verbaasd opkijkt wanneer de groep de Ancienne Belgique verschillende avonden na elkaar uitverkoopt. Jan Paternoster en Dries Van Dijck brachten eerder dit jaar met Poetic Rivals een sterk nieuw album uit en dat als opvolger van Tattooed Smiles uit 2018. In die vijf jaar stond de band regelmatig op het podium, maar ook op het thuisfront had Paternoster zijn handen vol. Intussen heeft hij twee kinderen met radiopresentatrice Eva De Roo en tv-kijkend Vlaanderen zal ook hebben opgemerkt dat de zanger tegenwoordig rondjes draait op een chique stoel tijdens The Voice van Vlaanderen. Het leven van Paternoster werd wat diverser en dat weerspiegelde zich ook wat op het nieuwe album van zijn band.
Raman begon hun show als voorprogramma met zachte, heldere zang en zoals veel van de nummers die ze brachten sloeg het eerste lied plots om naar iets stevig en hard. Contrasten is iets waar het duo vlot mee speelt en tijdens het tweede nummer (dat als ‘een bluesje’ werd aangekondigd) werd er dus opnieuw stevig door geknald. Van stil naar luid en opnieuw naar stil en luid. Het trucje werd met variaties steeds opnieuw toegepast, maar toch wisten ze het boeiend te houden. Tijdens “When Loneliness Succeeds” werd er zo met heel wat spanning gespeeld en dan voelde dat losbreken extra goed. Veel speciale bindteksten kwamen er tussendoor niet aan te pas en wanneer de frontman vroeg aan het publiek om mee te zingen, werd er slechts matig gereageerd. “Talkin” werd dus gebracht zonder groot achtergrondkoor, maar eigenlijk heeft de stem van de zanger die extra begeleiding niet nodig. Raman bracht niet de meest gevarieerde set ooit, maar overtuigde wel in het half uurtje dat ze op het podium stonden. Bovendien was het muzikaal een mooie voorbereiding op Black Box Revelation doordat er bij beide bands wel goed geknald werd.
© CPU – Zourab Moussaev
Tijdens opener “Wrecking Bed Posts” vroeg Jan Paternoster al meteen om mee te zingen en ook hier gebeurde dat slechts met mate. Black Box Revelation stond er meteen met volle overtuiging, maar het publiek moest nog wat warm gemaakt worden. Gelukkig werden niet veel later al “Tattooed Smiles” en “High On a Wire” de zaal in geknald, waardoor het publiek plots een pak enthousiaster werd. Vooral tijdens die eerste begon het publiek te bewegen en zoals de titel van het nummer al een beetje weggeeft zorgde het ook voor heel wat glimlachen. Tijdens die tweede werd er – voor het eerst die avond – dan wel vol overtuiging meegezongen en de solo op het orgel maakte het nummer nog net iets voller en bovendien cooler. Het duurde dus niet al te lang vooraleer Black Box Revelation het publiek mee had en dat dat gebeurde tijdens enkele oude hits, al was dat niet echt verrassend.
Toch konden ook de nieuwe nummers overtuigen en voor “Alcohol” vertelde de frontman dat het deugd deed om nieuw materiaal tot leven te brengen op het podium. De drie muzikanten – Paternoster en Van Dijck werden zoals gewoonlijk bijgestaan door een multi-instrumentalist – waren duidelijk goed op elkaar ingespeeld, wat ervoor zorgde dat ze tijdens bepaalde songs wat gingen experimenteren, maar ook toen het tijdens “Gravity Blues” eventjes mis ging werd dat vlekkeloos opgelost. Nieuwe gitaar en meteen gingen ze verder, zonder te stoppen, met spelen. Paternoster liet het hem duidelijk niet aan het hart komen dat niet alles zoals verwacht verliep, want al gauw riep hij dingen als ‘euuuu’ en ‘ooooo’ die dan door het publiek werden herhaald. Dat experimenteren vertaalde zich ook in gitarist Paternoster die voor “Move Your Feet” zijn zessnarige instrument inruilde voor eentje met twee minder en dat met de woorden ‘jawadde, da’s een basgitaar’. De drie muzikanten speelden dus niet meteen op veilig door al eens nieuwe dingen uit te proberen en dat loonde, want tijdens “Move Your Feet” werd er dan ook aardig bewogen in de zaal.
© CPU – Zourab Moussaev
Zoals dat bij rockmuziek gaat werden er ook bij Black Box Revelation zo nu en dan enkele songs aardig uitgesponnen. “Blown Away” was hier een mooi voorbeeld van, al van in het begin werd het lied van wat extra pit voorzien, maar uiteindelijk kwam er toch een gevoelige gitaarsolo bij kijken. Die emoties evolueerden naar een explosieve outro die lang aansleepte, tot groot jolijt van het publiek. Een van de hoogtepunten van de avond, en dan moesten er nog een hele hoop hits tegenaan worden gesmeten. Vooraleer dat gedaan werd bracht Jan Paternoster “Poetic Rivals” solo en helemaal aan de rand van het podium. Het intieme momentje werd opgevolgd door “Never Alone, Always Together”, een nummer dat na al die jaren nog steeds heel veel sfeer met zich meebracht en waarbij er luid werd meegezongen, zowel met de tekst als met het gitaarriedeltje. De verlegenheid van het publiek was tegen dan volledig verdwenen en ook “War Horse” en “Mr. Big Mouth” konden op veel enthousiasme rekenen. De eindspurt was ingezet en het oorlogspaard deed dat in galop en in stijl.
“I Think I Like You” blijft een van die Black Box Revelation-nummers die gewoon niet kunnen ontbreken tijdens een optreden van de band en het energieke publiek sprong tijdens die hit in het rond. Wanneer de moshpit net iets rustiger was, verscheen Eva De Roo op de schouders van iemand in het publiek. Toen zowel zij als de frontman op het podium naar voren leunden, konden ze elkaar een kusje geven. Dat moet het hoofd van de zanger in vuur en vlam hebben gezet, want met het krachtige “Set Your Head on Fire” werd er voor het eerst een einde aan gebreid. Het publiek nam er echter geen genoegen mee en onder andere “My Perception” en “Wrecking Bed Posts” werden er (nogmaals) door gedraaid. Met het nummer waarmee Black Box Revelation ons verwelkomde in de AB nam ze dus ook afscheid. Van dat bed (en van de Ancienne Belgique) bleef er dus niet veel meer recht staan.
© CPU – Zourab Moussaev
Black Box Revelation gaf het beste van zichzelf in een goed gevulde Ancienne Belgique en wist al snel het publiek op te zwepen. Daardoor kreeg de band zelf nog meer energie en zoals dat gaat bij een goede affaire ontstond er een passionele relatie tussen band en publiek. Zowel het nieuwe album als de hits werden tot een goed einde gebracht, met hier en daar wat extra gitaarsolo’s en een al dan niet meezingend publiek. We kunnen er nog veel woorden aan vuilmaken, maar de stevige avond met een eclectische setlist valt eigenlijk makkelijk te omschrijven in de profetische woorden van Jan Paternoster: ‘Fuck yeah!’
Donderdag staat Black Box Revelation nog eens in de AB en daarna hebben ze nog een aardig gevulde agenda die hun doorheen België en Nederland stuurt. Alle data en meer info vind je op hun website.
Facebook / Instagram / Website
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Wrecking Bed Posts
Coastline
Tattooed Smiles
High on a Wire
Alcohol
Silver Lining
Gravity Blues
Move Your Feet
Blown Away
Poetic Rivals
Never Alone, Always Together
Gloria
War Horse
Mr. Big Mouth
I Think I Like You
Set Your Head on Fire
Heads or Tails
My Perception
Wrecking Bed Posts
