Waarschijnlijk las je net als ons McCartney in plaats van McCarthy. Ergens in de hersenen werd een verbinding gemaakt: het is muziek dus het zal die Beatle wel zijn. Maar de albumtitel verwijst naar de favoriete beeldend kunstenaar van Viola. Bekend van onder andere het beeld Santa Claus dat op het Eendrachtsplein in Rotterdam staat. Waarschijnlijk gaat er dan nog geen lichtje branden. Dat beeldhouwwerk is, in de volksmond, beter bekend als Kabouter Buttplug. Tot zover een stukje kunstgeschiedenis, maar wie zit er achter dit album?
Mike Viola behoort tot een groep singer-songwriters die hun talent meestal in dienst stellen van andere artiesten. Zo werkte Viola, als producer, voor onder andere Andrew Bird, Dawes en Ryan Adams. En was hij laatst nog in het land, als bandleider, met Panic! At The Disco. Eind jaren negentig zat hij in Candy Butchers waar hij een aantal zeer te pruimen powerpop platen mee maakte. Gelukkig brengt hij, tussen al zijn producers klussen, ook solo albums uit die zeer de moeite van het beluisteren waard zijn. Luister bijvoorbeeld eens naar The American Egypt uit 2018 en je weet waar de man voor staat. Muzikaal zit het allemaal zeer goed in elkaar.
Samen met muzikale vrienden Jake Sinclair (Weezer, Fall Out Boy) op bas en Brendon Urie (Panic! At The Disco) op drums nam hij zijn nieuwste album op, in zijn thuisstudio in Los Angeles. Zijn inspiratie haalde hij onder meer van het album Rides Again van James Gang en van Black Sabbath’s Paranoid. Dat laatste is vooral op “Water Makes Me Sick” te horen. Hier gaan de heren los in een instrumentaal intermezzo waar je met weinig fantasie het Sabbath label op kan plakken.
“Torp” begint ook weer met zware gitaren. Maar de melodische kracht van Viola zorgt ervoor dat je constant op het puntje van je stoel blijft zitten. Ook wanneer het nummer in een soort donkere mantra terecht komt en daar op wonderbaarlijke manier weer uit weet te ontsnappen. Paranoid was ook hier duidelijk van invloed voor Viola.
Gelukkig staan er ook typische Viola nummers op het album zoals het emotionele “Love Letters From A Childhood Sweatheart” een nummer over het verlies van zijn vrouw, en hoe hij zijn leven daarna weer oppakte, tekstueel verpakt als een brief aan haar moeder. In het titelnummer stelt Viola zich een universum voor waarin zijn favoriete hedendaagse kunstenaar Paul McCarthy zich bij The Beatles voegt als de vijfde Beatle.
Viola kreeg al op jonge leeftijd te horen dat hij zo getalenteerd was dat hij wel een ster moest worden. Dat dat niet is gebeurd, speelt nog altijd een rol in zijn leven. Hij voelde schaamte over het niet hebben kunnen voldoen aan wat iedereen van hem verwachte, terwijl hij er diep van binnen nog op hoopte. Op “I Think I Thought Forever Proof” laat hij horen daar toch op zijn manier mee om te kunnen gaan.
Op dit album bewandelt Viola nieuwe muzikale paden. Zijn liefde voor melodie en onverwachte zijpaadjes werken nog steeds aanstekelijk. Het eerbetoon aan gitarist Tony Iommi en bassist Geezer Butler van Black Sabbath is verrassend te noemen. Misschien is dat wel te danken aan Sinclair en Urie. Drie van die muziekfreaks weten toch altijd wel het beste in elkaar naar boven te halen. Het spelplezier spat van alle nummers af. Dat we dat terug horen op het album is een groot compliment.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Water Makes Me Sick”, ons favoriete nummer van Paul McCarthy, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
