© CPU – Cédric Depraetere
Een postmetalavond voor gevorderden. Zo kondigde de AB de triple bill van Svalbard, Russian Circles en Cult of Luna aan. En daar was geen woord van gelogen. De fans hadden al lang uitgekeken naar dit moment en werden in de uitverkochte concerttempel beloond met een donderende metaltrip.
Svalbard mocht de avond stevig aftrappen. De uit Bristol afkomstige band combineert al sinds 2011 genres als posthardcore, punk en shoegaze, heeft met “Eternal Spirits” net een nieuwe single uit op Nuclear Blast en was maar wat blij dat ze mochten openen voor hun grote voorbeelden. De band rond brulboei Serena Cherry speelde een korte, maar krachtige set voor een reeds goed gevulde zaal.
De grote massa kwam vooral voor de headliners. We benoemen Russian Circles bewust als co-headliner, want met acht albums onder de arm is het Amerikaanse trio na vijftien jaar uitgegroeid tot een van de vaandeldragers van de postmetal. Geen aanhangers van Poetin in de AB gisteren – Russian Circles heeft zijn naam gewoon uit de ijshockeysport gehaald die oprichters Mike Sullivan en Dave Turncrantz in hun jeugd in St. Louis vaak beoefenden – maar veel fans van het eerste uur die zichtbaar blij waren dat oudjes als “Afrika”, “Deficit” en “Mlàdek” de setlist haalden. Al putten ze vooral uit hun achtste en vorig jaar op Sargent House (het label van o.a. Deafheaven, Chelsea Wolfe en Brutus) verschenen album Gnosis. Net als op de albumhoes van die achtste plaat stapelde het trio als volleerde bouwvakkers laag per laag tot een statig monument. Jammer dat “Bloom” niet op de setlist stond, de prachtige afsluiter van Gnosis waarmee ze zelfs de playlist van Duyster op Radio 1 haalden.
© CPU – Cédric Depraetere
Iets te subtiel waarschijnlijk, want de jongens wilden vooral headbangen. Met “Betrayal” en “Conduit” deelden ze al meteen enkele stevige kopstoten uit. Mike Sullivan toverde de meest gemene riffs uit zijn gitaar, effectpedalen en loop stations, terwijl bassist Brian Cook en drummer Dave Turncrantz de wall of sound vakkundig dichttimmerden. Ingesloten door witte lichtzuilen klonk “Quartered” al even beenhard. En toch bleef de melodie overeind dankzij de loepzuivere geluidsmix. Badend in een draaikolk van blauwe zoeklichten en drijvend op een pulserende bas, een strakke drum en lyrisch gitaarspel bewees Russian Circles met “Gnosis” dat je ook poëtisch kan zijn zonder woorden. Er werd ook geen woord gesproken tussen de nummers, maar dat was ook niet nodig bij dit sonisch ritueel.
Veel tijd om te bekomen van deze geluidsstorm kreeg de AB niet. Gehuld in dikke rookgordijnen en met de zweverige ambient van “Beyond II” op tape klom Cult of Luna na een half uur het podium op. De misthoorn die “Cold Burn” op gang trekt, blies alle nevel in een oogwenk weg. Het leek wel of Johannes Persson en zijn kompanen in een drakkar de woeste zee hadden overgestoken om de AB te kapen. Onze gedachten dwaalden even af naar The Northman, het Viking-epos waarin Alexander Skarsgård een meedogenloze, onoverwinnelijke Noorman speelt die een spoor van vernieling achter zich laat.
© CPU – Cédric Depraetere
De Zweden zetten hun veroveringstocht verder met “Nightcrawlers”, een episch nummer uit magnum opus A Dawn to Fear, waarin de dynamiek tussen de twee drummers prachtig tot zijn recht kwam. In “The Secret Arc” viel vooral het schitterende middenstuk op waarin de synths van Kristian Karlsson ons deed wegdromen naar donkere Zweedse wouden. Hoedje af trouwens voor de geluidstechnicus die elk instrument (zelfs de tamboerijn) perfect deed klinken. Geen sinecure bij dit soort muziek.
Recent vierde Cult of Luna nog de tiende verjaardag van Vertikal met een mooie boxset, maar uit die klassieker werd enkel het machtige “I: The Weapon” gespeeld. Doommetal van het zuiverste water waarbij een uitzinnige AB devoot headbangend het Walhalla wist te bereiken. Zichtbaar tevreden graaiden de Noormannen nog dieper in hun back catalogue en toverden ze “Echoes” uit Salvation van 2004 tevoorschijn. Hier lieten ze voor het eerst goed horen dat ze niet alleen beïnvloed zijn door Isis, Pelican en Neurosis, maar ook door Pink Floyd. Zelfs de maan boven het podium deed denken aan de feeërieke lichtshows van hun grote voorbeeld.
© CPU – Cédric Depraetere
Even nam Cult of Luna gas terug met “Beyond I”, op plaat gezongen door de Zweedse zangeres Mariam Wallentin, maar vanavond vertolkt door gitarist Fredrik Khilberg. Zijn warme bariton gaf de melancholische song nog een extra donkere dimensie. Na deze rustpauze was het terug alle hens aan dek voor “Genesis”, waarin de breaks en bliepjes bij momenten aan de Duitse krautrock of de experimenteerdrang van Radiohead deed denken. Met de vuist in de lucht en met een diepe grunt vuurde de gespierde frontman zijn troepen aan om finaal door het lint te gaan tijdens “Blood Upon Stone”, het vierde nummer dat ze van The Long Road North plukten. Een diepe buiging en weg waren ze. Ook hier geen woord van dank tussen de nummers. Maar geen aanwezige ziel die daar om maalde. Band en publiek hadden collectief hun catharsis bereikt.
Wie Russian Circles en Cult of Luna (nog eens) live aan het werk wil zien, kan op zondag 12 augustus naar Alcatraz in Kortrijk.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist Russian Circles:
Betrayal
Conduit
Afrika
Quartered
Gnosis
Deficit
Mlàdek
Setlist Cult Of Luna:
Cold Burn
Nightwalkers
The Silver Arc
I: The Weapon
Echoes
The Silent Man
Beyond I
Genesis
Blood Upon Stone
