Lolo Zouaï @ Botanique (Orangerie): Bitterzoete avond

Tot enkele jaren geleden verkocht de Frans-Algerijnse Lolo Zouaï gewoon hamburgers in New York, maar ondertussen trekt ze de wereld rond om haar muziek voor te stellen op diverse podia. Ze ging eerder al samen met Dua Lipa op tournee in de VS, maar op de grote doorbraak is het voorlopig nog even wachten. Dat geeft ons de kans om de r&b- en popzangeres nog aan het werk te zien in de Botanique, waar ze haar tweede album aan een enthousiast publiek voorstelde. PLAYGIRL is intussen bijna zes maanden oud en heeft een ouder zusje genaamd High Highs to Low Lows waaruit we gisterenavond ook nog enkele nummers te horen kregen. Onze verwachtingen lagen op een gezonde hoogte en Lolo Zouaï had moeite om die in te lossen, maar we zagen wel potentieel en kansen.

Zieltjes winnen, dat is wat een supportact hoopt te doen en dat heeft Eugénie gisteren met glans gedaan. De Franse singer-songwriter stond helemaal alleen op het podium, maar het duurde niet lang voor de zaal helemaal meeging in haar wereld. Tijdens “Blue” werd er zo al naarstig gedanst, met dank aan de aanstekelijke beats. Al gauw besloot Eugénie te tonen dat ze meer in haar mars had dan alleen uptempo popmuziek en kroop ze voor twee nummers achter haar piano. Tijdens “Silence”, een lied voor haar mama, liet de zangeres de kracht van haar stem iets meer doorkomen. Wanneer ze een foutje speelde tijdens het pianomeezingmoment, maakte ze dat gewoon helemaal goed met haar spontane persoonlijkheid; eens luidop lachen en gewoon doorgaan. Eindigen gebeurde met nog wat uptempo songs en de zaal had dan ook niet veel nodig om opnieuw te beginnen dansen. Eugénie kon op heel veel enthousiasme rekenen en dat uitte zich in een sitdown, iets dat we nog niet vaak zagen tijdens een supportact. Eugénie had dus kort samengevat de lat al hoog gelegd voor het hoofdprogramma.

Lolo Zouaï begon een kwartier later dan verwacht aan haar set, maar vooraleer de zangers zelf het podium betrad, werden we al warm gemaakt met kleurrijke visuals op twee ledschermen. Lolo verscheen uiteindelijk in een doos zoals op haar albumcover en ging zo vlot van start met “pl4yg1rl”. Ondanks dat ze op het einde van het openingsnummer toch eventjes haar stem liet horen, viel Lolo vanaf het begin grotendeels terug op een backingtrack en zeker tijdens “Galipette” verdween haar stem bijna tussen de muziek van haar twee bandleden. Gelukkig beterde dit een klein beetje tijdens “Ride” en werd de sfeer zo ook wat losser op het podium en in de zaal. Het enthousiaste publiek sloeg zo nu en dan een spontane kreet en het duurde ook niet lang voor er iemand door de warmte flauwviel. Voor wie stond te dansen was het zweten geblazen, dus laste Lolo Zouaï al gauw een rustmomentje in met “VHS”. Het werd iets zwoeler, maar doordat de zangeres zich op de grond zette, zakte het concert een klein beetje in. Gelukkig waren er opnieuw leuke visuals, dit keer van oude tv-toestellen die (om in het thema te blijven) VHS-tapes afspeelden.

De draad werd al gauw terug opgepikt met “Blur”, waarbij het gebrek aan livezang nog maar eens duidelijk werd aangezien we Lolo even hard hoorden zingen wanneer ze haar microfoon voor haar mond hield als wanneer ze die naar het publiek richtte. Playback en een backingtrack zijn zeker geen unicum meer anno 2023, maar er werd hier te vaak en te duidelijk op teruggevallen. Misschien zijn we bittere recensenten, want veel van de fans leken er geen probleem mee te hebben en zongen dan maar in Lolo’s plaats. Ook tijdens “Brooklyn Love” en later bij “Moi” werd er enthousiast meegedaan in de zaal, al dan niet toevallig tijdens de stukken waarbij er in het Frans werd gezongen. “Moi” deed ons bij momenten denken aan Angèle, al bleef het toch ook mooi in het genre van Zouaï. Na verloop van tijd bevond alles zich zelfs iets te veel in hetzelfde laantje en werd het wat eentonig.

Gelukkig had Lolo Zouaï speciaal voor haar Belgische fans een verrassing in petto en dat in de vorm van Lous and The Yakuza. De Belgische rapster maakte een gastverschijning en bracht “Dilemme” grotendeels alleen. Het werd een van de weinige nummers van het optreden dat er echt uitsprong en was een meer dan welgekomen afwisseling. Niet veel later keerde Zouaï terug naar haar debuutalbum met “Desert Rose” en “High Highs to Low Lows”, en die twee klonken gelukkig wel anders dan de meerderheid van de tracks die ze had uitgekozen voor haar setlist. “Desert Rose” was, ondanks dat het aan het album thank you, next van Ariana Grande deed denken, een van de beste songs van de avond. Het r&b-nummer hintte naar het feit dat Zouaï meer in haar mars had en ook “High Highs to Low Lows” bevestigde dat. Na eventjes van het podium te verdwijnen, werden er nog twee nieuwe nummers tegenaan geknald en dat mag je vrij letterlijk nemen aangezien het energiepijl plots heel wat hoger lag. Of de zangeres haar neus backstage eventjes in de bloemsuiker heeft geduwd weten we niet, maar het energiepijl lag in ieder geval plots een pak hoger voor de laatste dikke vijf minuten. Hierop zaten we te wachten.

Een uur en een kwartier, zo lang duurde onze groepsdate met Lolo Zouaï en helemaal overtuigd zijn we eigenlijk niet. Toch zouden we geen nee zeggen tegen een volgende date, want het leek wel alsof ze veel beter kan. De momenten waarop haar stem duidelijk te horen was waren zeldzaam, maar deden vermoeden dat ze vandaag misschien niet in topvorm was. Ook met een andere setlist zou de zangeres al ver komen. Doorheen de avond iets frequenter wisselen tussen de r&b van het debuutalbum en de pop van de jongste plaat zou voor wat meer dynamiek in de set hebben gezorgd. Als je dan nog eens zo een energiek lied zoals tijdens de bisronde ergens halverwege smijt, heb je al een optreden dat helemaal anders is. Zieltjes winnen is iets voor het voorprogramma, maar zieltjes vasthouden, dat is voor de hoofdact en daar is Lolo Zouaï niet ten volste in geslaagd. Het was zeker een avond met enkele toffe momenten, maar de meeste daarvan waren afkomstig van Eugénie of Lous and The Yakuza. Een slechte avond hadden we dus zeker niet, maar het was wel bitterzoet.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

pl4yg1rl
Galipette
Ride
Caffeine
VHS
Picking Berries
Blur
Brooklyn Love
Don’t Buy Me Flowers
Tamagotchi (Intermission)
Open the Door
Room
Give Me a Kiss
Moi
Dilemme (Lous and the Yakuza nummer met Lous and the Yakuza)
Gummy Bear
Skin & Bones
Desert Rose
High Highs to Low Lows