© Jordan Mallane
Dat het er aan de andere kant van de wereld soms iets gezapiger aan toe gaat, hoeven we je al lang niet meer te vertellen. Babe Rainbow is zo’n band die al sinds 2013 gezellige psychedelische muziek maakt waarbij je enkel en alleen maar kan wegdromen. Waar ze tot enkele jaren terug nog onder ‘The Babe Rainbow’ wensten aangesproken worden, viel de ‘The’ weg, maar muzikaal werden geen al te grote bergen verzet. Voor hun eerste zaalshow in België na iets meer dan tien jaar carrière kwam de band spelen in een net niet uitverkochte Rotonde van de Botanique.
Nadat Babe Rainbow al enkele shows op Britse bodem speelde, was de show in Brussel de eerste op het Europese vasteland. Het was duidelijk dat de band al had genoten van de Brusselse stad, want toen ze het podium bestegen leken ze er al een heel fijne dag op te hebben zitten. De vier blonde heren brachten voor het laatst een volwaardig album uit in 2022, maar beginnen deden ze toch met “Supermoon” uit hun tweede plaat. Meteen werd de toon gezet voor een concert waarbij de goeie vibes zouden overheersen.
Waar de band tegenwoordig meer focust op het uitbrengen van ep’s, werden we doorheen de avond getrakteerd op muziek uit de hele discografie. Er werd ook goed nagedacht over de setlist, want de eerste twintig minuten leken te baden in melancholie en smooth gitaarmuziek. De zachte vocals van zanger Angus Dowling zweefden als een vliegend tapijt over de psychedelisch klinkende gitaren. Het fijne “Zeitgeist” al vroeg in de set gaf het optreden ook zijn lichtvoetigheid, iets wat we maar al te graag omarmden.
Het duurde weliswaar tot “Monkey Disco” voor de zaal echt aan het dansen kon gaan. Terwijl de songs daarvoor vooral in dromerige jams uitmondden, was het hier de funky melodie die voor de sfeer zorgde. Dat het publiek daar wel pap van lustte, kon je merken toen je begon rond te kijken. Plots ging iedereen aan het dansen en zeker toen de repetitieve groove zich wat sneller begon te mengen was het lastig om te blijven stilstaan. Dat werd trouwens meteen ook het keerpunt in de set want nadat we al heel wat meer dromerige muziek hadden te horen gekregen, werd er nu iets meer op de groove gezwierd.
Naast al die psychedelische sounds, viel het ook op dat de band niet bang was om eens wat jazzy of surfy te klinken. “Super Ego” bracht ons mee naar een strand, terwijl “Flashback” door de jazzy intermezzo’s een meer eclectisch geluid meedroeg. Het viel weliswaar op dat het debuut nog steeds de sterkste songs bevat. Zo was “Johny Says Stay Cool” met zijn bongo’s en snel tempo een nummer dat de volledige zaal in vuur en vlam zette.
Het was niet dat dit nog nodig was, want de toeschouwers waren al de hele tijd uit de handen van de band aan het eten. Zo werd er af en toe gestampt tijden het applaus en werd er ook redelijk interactief meegedaan met Babe Rainbow. Doordat de bandleden zichzelf volledig smeten en amuseerden op het podium, straalde dit af op de zaal. Vooral ook door Dowling die als een enthousiast hondje op het podium stond te schitteren. Hij nam af en toe de sambaballen bij de hand voor extra body, maar het was vooral toen hij even het publiek inging of enkel de microfoon vasthield, dat hij echt een meerwaarde bleek.
Dat hij niet altijd zijn hoge noten haalde, tot jolijt van de rest van de band, bleek geen probleem te zijn bij de muziek die Babe Rainbow bracht. Het draaide hem vooral rond goeie vibes en hoe langer de show duurde, hoe meer je een gevoel van liefde en vreugde begon te ervaren. Dat Babe Rainbow twintig minuten langer speelde dan gepland, leek niemand te deren. Er werden zelfs nog vier bisnummers geserveerd en ook daarin liet de band zien dat ze heel eclectisch en groovy te werk kunnen gaan. Zeker als je een nummer als “Secret Enchanted Broccoli Forest” kriijgt waarop de bandleden nog wat extra kunnen uitspinnen.
Uiteindelijk werd de twintig nummers durende set wel goed afgewerkt. De band speelde zich helemaal in de kijker als een viertal Australiërs die de tijd van hun leven hadden en ook de dankbaarheid en oprechtheid straalde af op het publiek. De zaal kon namelijk goed dansen op de psychedelische grooves die de band bracht en ook een podium als de Rotonde leek ideaal voor deze muziek. Er hing een soort van magie in de zaal en dat kan je niet al te vaak ervaren. De zon die buiten verscheen werd duidelijk meegebracht naar binnen en op het eind van de regenboog vonden we een portie geluk.
Setlist:
Supermoon
Something New
Zeitgeist
Planet Junior
Retrogade
Monkey Disco
Fantastic Landscape
Super Ego
Loading Quicksilver with Pitchfork
Johny Says Stay Cool
All The Power
The Magician
Eureka
Flashback
Peace Blossom Boogy
Love Forever
Cool Cat Vibe
Secret Enchanted Broccoli Forest
The Wind
Fall In Love
