22 jaar, een Brit Award voor Best New Talent, meer dan acht miljoen luisteraars per maand, een succesvolle debuut-ep Seven Shades of Heartbreak en nu ook mogelijk een succesvolle debuutplaat? Het zijn allemaal zaken die je de Britse Mimi Webb niet meer kan ontnemen. De zangeres liet haar dagen als one-hit-wonder op TikTok achterwege en maakte de ene pophit na de andere. Ze volgt hierbij keer op keer een formule die gewoonweg aanslaat bij het bredere publiek. Hippe dansnummers die alle mogelijke vormen van liefdesverdriet aannemen: het wordt duidelijk gesmaakt. Dus wordt de trend, die we reeds gewoon zijn van Mimi Webb, doorgetrokken.
Drie jaar werkte Webb aan dit album en zelf omschrijft ze het als ‘de beste versie van zichzelf’. Ze wil met Amelia haar ruwe gevoelens blootleggen en hoopt hierbij dat haar luisteraars haar kunnen volgen en troost kunnen vinden in het album. Haar debuutplaat is dan ook niet voor niets vernoemd naar haar echte naam, om zo dat persoonlijke nog meer te accentueren. Met twaalf nummers in totaal neemt Webb je mee in haar leven vol tumultueuze liefdesperikelen, met jammer genoeg meer negatieve dan hoopvolle boodschappen. Een dik halfuur ben je zoet met het album, waarbij elk nummer niet langer dan vier minuten duurt, het is perfect voor de korte aandachtsspanne die we er tegenwoordig aan overhouden. Het album opent met “The Other Side” wat misschien wel het meest positieve nummer is dat we zullen krijgen. Op een vrolijke beat vol dromerige synths komt Webb tot het besef dat ze tijdens een van haar relaties helemaal veranderd was in een persoon waarin ze zichzelf niet herkende. Het hele nummer staat vol van dat besef en haar ontsnapping aan die verstikkende relatie.
Daaropvolgend krijgen we direct “Red Flags“, een nummer over, je raadt het nooit, de negatieve kanten van een partner. De rustigere strofes gaan gepaard met getokkel op de gitaar om dan over te gaan in meer dynamische refreinen. Hier is ook het meezinggehalte redelijk hoog door de makkelijk mee te zingen mantra’s. Amelia is niet volledig gekenmerkt door enkel maar vrolijke upbeat nummertjes, er wordt ook ruimte gelaten voor de occasionele ballades zoals we kunnen horen bij “Roles Reversed” en “Last Train To London”. Beide nummers zorgen zeker voor een rustig intermezzo op het hele album, maar bieden ook niets nieuws. Wanneer het onderwerp altijd gaat over het feit dat je zelf de moeite wel gedaan hebt, maar de andere niet, dan steekt dat wel tegen na verloop van tijd. Met “Is It Possible” krijgen we een mix tussen een Disney-nummer en een afkooksel van “We Are Young” van Fun., de voormalige band van Taylor Swifts muzikale compagnon Jack Antonoff. Het is hierbij sonisch ietwat anders dan we op de rest van het album horen, maar inhoudelijk toch niet.
De eerste single die Webb op ons afliet, “House on Fire“, kwam een dik jaar geleden uit en zette meteen de toon voor wat we mochten verwachten op haar album. De vrolijke upbeat toon doorheen het nummer en het makkelijk te volgen verhaal, maakten het dan ook de perfecte introductie voor haar langspeler. Dit nummer konden we ook live aanschouwen tijdens haar set op Pukkelpop 2022 en haar uitverkochte show in de Orangerie van de Botanique. Daar werd het overduidelijk goed onthaald en werd het door beide ruimtes gescandeerd als een ware leuze. Als laatste krijgen we nog “Amelia”, de titeltrack van het album. Misschien wel het enige nummer dat niet gaat over liefdesperikelen, maar eerder een kattenbelletje naar haar ware zelf. Een echte brief kunnen we het niet noemen, want met ongeveer twee minuten op de teller, is het het kortste nummer van het hele album. Aan de hand van wat aangenaam gitaargetokkel met wat zachte beats probeert ze een hoopvol bericht te geven dat alles wel goed komt. Het is een degelijk einde voor een album vol tumultueuze liefdesavonturen.
Met Amelia brengt Mimi Webb ons een gedetailleerd overzicht van haar liefdesleven, al hadden we graag iets meer diepgang gehoord op dit album. Zo was haar bedoeling dat we de ware Amelia zouden ontmoeten, maar is dat ergens teleurstellend als dat enkel maar kan aan de hand van de stoten van haar voormalige geliefden. Het is voor velen natuurlijk wel een heel herkenbaar iets, maar echt leren we buiten haar miskeuzes niets over haar. Qua stijl houdt Webb zich vast aan de formule die duidelijk blijkt te werken: upbeat en dromerige dansnummers waar je zonder moeite zeker één zin uit zal kunnen meezingen, zeker met die maar al te herkenbare situaties waar ze ons over bezingt. We zouden zo ook het album wat kunnen omschrijven als het pophandboek voor liefdesverdriet.
Mimi Webb presenteert haar debuutplaat Amelia voor op 27 maart in Brussel in La Madeleine, tickets vind je hier. Ook maakt ze een stop op Rock Werchter op 1 juli waar ze haar sterke stem zal laten weergalmen in KluB C.
Facebook / Instagram / Twitter / Website / SoundCloud
Ontdek “Amelia”, ons favoriete nummer van Amelia in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
