© CPU – Joost Van Hoey
Met The Inevitable End kwam er in 2014 na zestien jaar een onverhoopt einde aan de albumdiscografie van het Noorse duo Röyskopp. Torbjørn Brundtland en Svein Berge zouden muziek blijven maken, maar enkel in de vorm van singles. Daarom was de verbazing groot toen ze een jaar geleden toch weer met een nieuwe plaat afkwamen. Die kreeg de naam Profound Memories en was de eerste van een drieluik: in de zomer volgde Profound Memories II en in het najaar zag Profound Memories III het daglicht.
Als het elektronische muziekduo je niet bekend in de oren klinkt, doet hun grootste hit “Erple”, intussen al 22 jaar oud, of “What Else Is There” dat misschien wel. Met hun downtempo synthpop die nu en dan richting ambient helt reizen ze de wereld rond en traden ze al op op onder andere Coachella, het Griekse Release Festival en het Poolse On Air Festival. Röyksopp mag dan misschien klinken als een smakelijk Scandinavisch soepje, toen we ontdekten dat het ‘stuifzwam’ betekent, was onze honger snel over. Gelukkig krijgen we vandaag te maken met de muziekgroep Röyksopp, die zijn beats zal uitstoten over een uitverkochte AB.
De Noren zijn niet de enigen die muziek meegebracht hebben: Henry Saiz is de dj die het voorprogramma mag verzorgen. De Spanjaard start zijn set met enkele stevige kicks die de nogal lege AB wakker dreunen. In het begin horen we nog vooral losse geluidsflarden, maar naarmate de tijd vordert, sluipt er steeds meer een regelmatig ritme in. Vanop zijn minimalistisch draaipaneel, amper zo groot als zijn laptop ernaast, serveert hij de vroege bezoekers de ideale strandbarsoundtrack. In de 35 minuten die Saiz voor ons staat, worden we bediend met elektrisch gitaargetokkel, drums en zeldzame, poppy vocals. Heet hebben we het daar zeker niet van gekregen, maar de roest is in ieder geval al wel van onze gewrichten af.
© CPU – Joost Van Hoey
Bijna een halfuur lopen de mannen van Röyksopp voor op schema als ze om 20.20 u. het podium opkomen. Na een spannende intro betreden ze verkleed – niet omdat het carnaval is trouwens, hun outfit is deel van de act – de stage en worden ze onder luid gejuich door Brussel verwelkomd. Door hun maskers en later in de set ook het typische “Get Lucky”-geluidje tijdens “Oh, Lover” doen de mannen ons wat denken aan Daft Punk. De AB wordt overladen met melodische techno en de meer dan gemiddelde hoeveelheid rook maakt de lichtshow er een om u tegen te zeggen van.
Plots dringt een stem onze oren binnen die we herkennen van ”Dancing On My Own”. Het is inderdaad Robyn die we op “Monument” horen zingen en die tegen het einde van de set nog eens zal terugkeren bij “Do It Again”. De stem van de Zweedse zangeres is het perfecte voorbeeld van het soort vocals waarmee Röyksopp graag aan de slag ging op de laatste albums: hoge, glasheldere stemmen, waarvan sommige recht uit popnummers geplukt zouden kunnen zijn. Gedurende de eerste helft van hun set neemt het Noorse duo ons mee naar een fantasiewereld: de beats zijn dromerig en trance-achtig, de live vocals lijken eerder uit de robot die het podium even komt verkennen te komen.
Het is voornamelijk de lichtshow en de twee dj’s in hun halfopen kooi die hen letterlijk in de spotlights zet die onze aandacht trekken, maar de vier dansers die hen regelmatig komen vergezellen mogen we absoluut niet vergeten. Zij trakteren ons op een fenomenale performance – zowel individueel als in groep – die het geheel nog sterker maakt. Die extra’s zorgen ervoor dat het visuele aspect minstens even interessant is als het muzikale en zo zijn we geen seconde afgeleid van wat er voor ons gebeurt.
© CPU – Joost Van Hoey
Stilaan schakelen de Noren over op eerst wat housenummers, waarna er enkele technotracks volgen. De eerste encore wordt ingezet met “Never Ever”, misschien wel de meest meezingbare en dichtst-bij-pop-aanleunende track van de show. Een van de dansers voert een solootje op waarbij zijn armen er bijna afvliegen en de steeds zwaarder wordende beats doen het dak van de AB bijna meevliegen. Het publiek kan de elektronische ritmes van het duo zo goed smaken, dat er zelfs nog een tweede toegift volgt. Daarbij wanen we ons even in de Fuse: wat we nu op ons bordje krijgen, is staalharde techno die in een set van Charlotte De Witte of Amelie Lens vlotjes zou meedraaien. Wanneer we even omkijken om de lasers in vol ornaat te bewonderen, zien we dat de mensen achteraan de zaal nog steeds neerzitten. Op hun stoelen moet lijm geplakt hebben; een andere verklaring kunnen we daar niet voor vinden.
Röyksopps muziek kon ons de laatste jaren niet meer echt verbazen, de liveshows van de True Electric Tour daarentegen absoluut wel. De heren spelen live stevigere versies van hun originele nummers, maar daar was de Ancienne Belgique duidelijk klaar voor. Op elk stiltemoment werden we oprecht bedankt door de Noren, maar het zijn toch vooral wij die hén dankbaar moeten zijn voor deze geweldige avond. Röyksopp toverde de AB op een doordeweekse avond om in een heuse club – vette lichtshow ingebrepen – in het hartje van Brussel. Dat kan dus toch zonder gedoe.
Deze zomer zullen de beats van het danceduo over de festivalgronden van Best Kept Secret (weekend van 9-11 juni) en Rock Werchter (29 juni) schallen.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
Impossible
This Time, This Place…
The Girl and the Robot
Here She Comes Again
Monument
Speed King
Oh, Lover
Unity
You Don’t Have A Clue
The «R»
Breathe (remix)
Running to the Sea
What Else Is There
Never Ever
Sordid Affair
I Had This Thing
Feel It (remix)
Do It Again
Like An Old Dog (remix)
