© CPU – Mathias Verschueren
Vorige maand verscheen Gardening, de nieuwe plaat van Siv Jakobsen, waarop de Noorse folkzangeres zich van haar meest persoonlijke kant liet zien. Vanuit een donkere plek, vol herinneringen aan een moeilijke en destructieve relatie ontstond een niet altijd even toegankelijke plaat die zowel complexiteit als menselijkheid aan de dag stelt. Na een passage in de kelder van de Brusselse Botanique in 2017, keert Jakobsen zes jaar later terug naar dezelfde plek, met hetzelfde doel: betoveren.
Siv Jakobsen doet met haar tour haar recentste langspeler alle eer aan. Zo is het podium versierd met bloemetjes en weerklinken vogelgeluiden van zodra de lichten om kwart over acht doven. Met “Small” doorbreekt de Noorse zangeres de stilte een toont ze zich van haar zachtste en meest breekbare kant. Uiterst afgewogen gitaargetokkel geeft de song kleur terwijl de aandacht van het publiek rustig, maar zeker opgeëist wordt.
Een valse start van “Gardening” wordt in geen tijd rechtgezet en voor onze ogen ontplooit zich een bijzonder mooi folkliedje waarbij de drums het muzikale landschap net wat spannender maken. Toch blijkt het contrast zowel op tekstueel als op muzikaal vlak groot tussen Gardening en eerder werk van de artieste. De dromerige sfeer met bijna engelachtige vocalen die het oudere werk van Jakobsen kenmerkt, lijkt als sneeuw voor de zon te verdwijnen op de nieuwste creaties. Alsof iemand haar erop gewezen heeft dat de echte wereld een stuk minder rooskleurig is.
Wie Siv Jakobsen in 2017 aan het werk zag in de Botanique, zag een heel schuchtere en ietwat ongemakkelijke vrouw die zich verstopte achter haar muziek. Vandaag de dag weet ze het geheel bijna moeiteloos aan elkaar te praten zonder daarbij in te boeten aan karakter. ‘Welcome to the melancholia dungeon, I’m your host’, klinkt het en die uitspraak mist zijn kracht niet. Waar de zanglijnen ruimte laten om te ademen, zorgen celloklanken voor diepgang.
Hoewel het Brusselse publiek zich grotendeels van zijn beste kant toont, bereikt het geroezemoes soms toch de voorkant van de ruimte en dat mede door de bouw van de ruimte. Tijdens “Most of the Time” moeten we ons bijzonder hard concentreren om alles te horen wat zich op het podium afspeelt. Het lijkt bij momenten alsof de bloemen door het sneeuwdek breken en het schaarse zonlicht opzoeken. Een poëtische omschrijving van muziek die eigenlijk net zo weinig met proza te maken heeft als de gemiddelde mier.
Dat Siv Jakobsen over een indrukwekkend stel stembanden beschikt, wordt duidelijk wanneer ze plots uithaalt op “Dark” of net de vibrato in de verf zet op “Blanket”. Op geheel eigen wijze weet Siv Jakobsen catchy te klinken en zware thema’s in een hoopvol jasje te verpakken. “Shine”, een nummer dat ze schreef voor iemand die een moeilijke periode doormaakte, klinkt live alsof je temidden van een woeste zee opgehaald wordt door een opblaasbootje van bedenkelijke kwaliteit waarmee je op wonderbaarlijke wijze het vasteland bereikt.
Na het traditionele rondje applaus keert Siv Jakobsen nog een laatste keer terug om haar bekendste songs te spelen. Daarin is het vooral “Shallow Digger” dat met de kroon gaat lopen. Een grappige anekdote breekt nogmaals het ijs tussen de zangeres en het publiek, waarna we ons in een soort alternatieve versie van Pirates of the Caribbean lijken te bevinden. Bij momenten voelt het alsof de geluidsgolven met ongekende kracht tegen de keldermuren van de Brusselse kruidtuin botsen, maar al gauw kalmeren de onstuimige wateren zich en krijgen we met “Sun, Moon, Stars” een rustige afsluiter die ons met een veilig en geborgen gevoel naar huis stuurt.
In de Botanique bracht Siv Jakobsen de crème de la crème van haar discografie en dat leverde een fijne, compacte show op. In het gezelschap van haar muzikanten leek de Noorse comfort en rust te vinden, terwijl het publiek zich voor het merendeel van de tijd liet meenemen naar een andere wereld. De Witloof Bar bleek de uitgelezen ruimte om de folkliedjes in volle glorie ten gehore te brengen en ook Jakobsen leek op geheel eigen manier te genieten van de avond.
Small
Gardening
Like I Used To
Most of the Time
Anywhere Else
Dark
Birthday
Blanket
Shine
Bad by Design
Romain’s Place
The Bay
How We Used to Love
Shallow Digger
Sun, Moon, Stars
