Tussen al het Scandinavische popgeweld van de jongste jaren, schuilen ook een aantal namen die het allemaal net wat rustiger aanpakken. Enkele jaren geleden ontdekten we Siv Jakobsen, een Noorse artieste die uiterst fragiele en intieme liedjes maakt die vooral tot hun recht komen als gezelschap tijdens lange wandelingen of gezellige winteravonden. Wanneer de stilte net iets meer mag bewegen, maar de muziek geen schreeuwerige plek op de voorgrond mag opeisen, brengt Jakobsen raad. Via haar eigen label The Nordic Mellow, vernoemd naar haar debuutplaat, verschijnt vandaag Gardening, waarmee de zangeres een vervolg breidt aan de gelijknamige ep die enkele maanden geleden verscheen.
Dat je zelf niet altijd onder controle hebt wat er in je hoofd gebeurt, weet Siv Jakobsen maar al te goed. De eerste ruwe schetsen van Gardening ontstonden vanuit een donkere plek, vol herinneringen aan een moeilijke en destructieve relatie. Dat die recollectie niet meteen hetgeen was waarop de zangeres zat te wachten, lijkt dan ook een vanzelfsprekendheid. Het duurde enkele dagen voordat ze aarzelend besloot om alles wat plots weer de kop op stak om te zetten in muziek. Dat Gardening dan ook niet meteen de meest toegankelijke plaat is en eerder iets is wat de artieste voor zichzelf maakte, spreekt voor zich. Over een periode van zes maanden, de nodige tijdspanne om eveneens voldoende afstand te nemen van de delicate onderwerpen en ze met de vereiste zachtheid te behandelen, werden de songs opgenomen in Oslo.
De helft van de nummers op Gardening kennen we al van de gelijknamige ep, waardoor de kennismaking een stukje makkelijker wordt. “Small” heet ons met een typisch folkgitaartje welkom in de innerlijke wereld van Jakobsen. Het kleine nummer met natuurgeluiden op de achtergrond zet de toon voor een album dat nergens echt heel verrassend uit de hoek komt, maar net inspeelt op alle micro-emoties die zich als onkruid in ons lichaam nestelen. Hoewel “Small” klinkt als de zeldzame glinstering op een donker meer, is het “Romain’s Place” dat echt de start markeert van een proces van ‘emotional gardening’, zoals de Noorse het zelf omschrijft.
Zachte vocalen en subtiele, uitgestrekte instrumentatie vormen de rode draad doorheen “Gardening” terwijl een golf van rust en kalmte over je neerdaalt. Toch is dat eerder het resultaat van de algemene sfeer die van het nummer afstraalt, dan van de verhalen die Jakobsen vertelt. Zo klinkt “Blue” alsof je door een fotoboek van lang vervlogen tijden bladert, terwijl de song tekstueel helemaal niet zo gezellig is. Het gaat namelijk over een gewelddadige relatie waarbij de artieste de vrouw in de relatie observeert en zich afvraagt wanneer het licht in haar ogen gestorven is. Jakobsen benadrukt zelf dat dit een van de enige songs op de plaat is die niet over zichzelf gaat, een belangrijk detail zo blijkt.
“Bad By Design” kabbelt als een wals voort terwijl even later een instrumentale uitbreiding van het nummer weerklinkt. Die korte intermezzo’s weten een zekere continuïteit te brengen en bereiden ons eveneens voor op het volgende hoofdstuk. Eens een wedstrijdje worstelen waarbij de tegenstander het verleden is, dan weer een scherpe uitspraak naar haar ex. Het is een precair evenwicht tussen hoop en verdriet. ‘I wanna know what it feels like to be alone without you in my mind / I wanna know what it feels like to dream a dream without you handig around, circling’, klinkt het op “Most Of The Time” en daarmee toont Jakobsen dat ze eerst en vooral een songwriter is.
Hoewel we soms een beetje op onze honger blijven zitten of op zoek zijn naar andere smaken tussen de aangeboden gerechten, vormt “Sun, Moon, Stars” een fijne afwisseling. De samenwerking met Ane Brun zorgt voor een interessante combinatie aan stemmen die een rustgevend effect bewerkstelligen, terwijl de tekst hier bij momenten net heel cliché aanvoelt. Het duurt dan ook tot de laatste titel op de plaat voor er echt een deur naar een andere wereld geopend wordt. “The Bay” voelt soms als een liedje voor het slapengaan en dat op de best mogelijke manier, mooi en zacht, maar ook niet meer dan dat. De reis doorheen de gedachten en gevoelens van de Noorse artieste was fijn, maar bij momenten snakten we toch wel naar iets anders. Verandering van spijs doet duidelijk eten.
Met Gardening heeft Siv Jakobsen een plaat gemaakt die een fijn muzikaal tapijt voor de achtergrond vormt, maar om het album echt naar waarde te schatten, moet je er helemaal induiken zonder enige vorm van afleiding. De gelaagdheid die Jakobsen aan de dag legt tonen de complexiteit van de onderwerpen, maar ook de menselijkheid van het geheel. Hoewel we hier en daar een beetje te veel van hetzelfde hoorden, genieten we vooral van deze tekstueel sterke plaat.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
