Het kan soms snel gaan voor een band. Waar High Vis vorig jaar in december nog zijn eerste show op het Europese vasteland gaf in Kavka Oudaan samen met zes andere bands, ging de band nu, enkele maanden later, richting een uitverkochte headlineshow in Cactus Brugge. Die nieuwe zaal kan tot meer dan zeshonderd mensen ontvangen en dus was het voor het vijftal meteen ook de grootste headlineshow die het buiten eigen land speelde. Hoe komt dat? Wel debuutalbum Blending was plots in heel wat eindejaarslijstjes te vinden, en terecht. Dat de band onder de indruk wars, bleek een understatement. Dat de mannen toch een strakke show speelden, maakte ons gelukkig.
Het begin van de set van High Vis kende een valse start. Het geluid kwam namelijk niet door een versterker en doordat alle lichten net werden gedimd, voelde het nogal vreemd om vijf minuten in stilte te wachten. Gelukkig bleef de zaal er relatief kalm onder en toen met “0151” van wal werd gestoken, ging het publiek meteen uit zijn bol. De eerste liefhebbers van moshpits sprongen al op het podium om zo de sterke intensiteit van het begin van deze song in beweging om te zetten.
Nadien ging het er toch iets kalmer aan toe. Het publiek kende weliswaar alle refreinen los uit het hoofd en brulde mee, maar onstuimig werd het even niet. Dat zou ook vreemd zijn, want op songs als “Talk for Hours” klinkt High Vis doodleuk als een doorsnee Britpopband. Het is dan ook daardoor dat het vijftal een breed publiek aanspreekt. Vooraan mocht het dan wel vol met hardcorefans staan, meer naar achter zag je eerder nieuwsgierigen die vanop een afstand toch wilden zien waar alle fuzz nu rond draaide.
Dat High Vis zijn hardcoreroots niet verloochent, hoorde je telkens frontman Graham Style het publiek toesprak. Hij betuigde zijn respect voor alle Belgische hardcorebands die hem beïnvloedden en natuurlijk moest hij ook telkens vermelden hoe overdonderd hij was om voor zo’n groot publiek te spelen. Het meest emotionele moment kwam er vlak voor hij “Trauma Bonds” aankondigde; het nummer dat zelfmoord en eenzaamheid in de picture zet, werd met een traantje aan ons voorgesteld.
Muzikaal was het hek ondertussen wel al van de dam. Vanaf “Altitude” had hij de zaal namelijk wat opgezweept. Toen het nummer erg dreigend zijn eerste riffs door de zaal liet klieven en het publiek als een kolkende massa werd, riep hij: ‘That’s how I remember the Belgian audience!’ Je moet niet meer zeggen om het publiek nog meer opgefokt te krijgen, want te pas en onpas verscheen iemand op het podium om er dan met grote flair terug af te springen. Het podium en de zaal waren ook ons terrein, vertelde Style nog, wat aantoont dat hij de band met zijn fans heel nauw neemt.
Toch vinden we het frappant dat zo’n dromerige gitaren toch zulke heftige moshpits kunnen opleveren. Je merkte dan ook bij momenten vertwijfeling wanneer er een rustiger momentje werd ingebouwd, maar als er kon worden gebruld, gingen de kelen wel wagenwijd open. Met afsluiter “Choose To Loose” ging de pit nog eens volledig open om daarna alles nog een laatste keer kapot te beuken. De show was voorbij voor je het goed en wel besefte en dan weet je dat High Vis iets goeds heeft gedaan.
Met een mix van hardcore, postpunk en Britpop heeft High Vis een unieke sound. De felle vocals van de frontman, de dromerige sound van de gitaren en de pulserende drums brengen een unieke cohesie samen die niet anders kan dan een nog breder publiek bereiken binnenkort. Want door tegelijk toegankelijk en stevig te klinken, kan je heel breed gaan in wie je aanspreekt. Deze zomer kan je dat aanschouwen op Pukkelpop en op Ieper Hardcore Fest.
Setlist:
0151
Walking Wires
Talk for Hours
Fever Dream
Altitude
Out Cold
Voices
Blending
Trauma Bonds
The Bastard Inside
Choose to Lose
