Er is behoorlijk wat gebeurd sinds het laatste Paramore-album, After Laughter, in 2017 het levenslicht zag. Zo laste de Amerikaanse band een nodige pauze in omdat het allemaal niet meer zo lekker boterde, maar ook buiten de Paramore-bubbel is er veel gebeurd in de afgelopen zes jaar. Het politieke klimaat verhardde enorm in grote delen van de westerse wereld, wat een ongekende opkomst in polarisatie met zich meebracht, er braken meerdere grote oorlogen uit die leidden tot onomkeerbare fysieke en emotionele schade, en de wereld kwam tot een tijdelijke maar langdurige stilstand als gevolg van het coronavirus. Terwijl sommigen van ons een bodemloze put van nihilisme in werden gejaagd door deze aaneenschakeling van grootse gebeurtenissen, bood het de Amerikanen juist de motivatie voor een hereniging en voldoende inspiratie voor een gloednieuw album, namelijk This Is Why.
Met After Laughter leverden Hayley Williams en kompanen in 2017 een album af die op muzikaal vlak vrij anders was dan de vier voorgangers. Paramore had zichzelf namelijk op de kaart gezet met een wat stevigere rocksound met prominente gitaren, maar After Laughter werd juist gedefinieerd door catchy synthpop met invloeden uit de jaren tachtig. Hoewel dit absoluut geen slechte plaat was (verre van zelfs!), hoopten wij stiekem toch wel dat Paramore voor This Is Why weer een beetje zou terugkeren naar hun roots. Onze gebeden wat dat betreft zijn in ieder geval gehoord, want met This Is Why brengt het Amerikaanse trio ons een ontzettend heerlijk rockalbum af, die ook nog eens met gemak hun allerbeste tot nu toe is.
De rode draad gedurende This Is Why is – hoe kan het ook anders? – de disillusie van de band met de huidige staat van de wereld. Paramore is nooit vies geweest van een beetje maatschappelijke kritiek in hun muziek en heeft nooit teruggedeinsd van het exploreren van de impact dat die kan hebben op iemands psyche, maar op deze langspeler is het onmogelijk om die kritiek en complexe gevoelens te negeren. Dit wordt al duidelijk op de titeltrack waarmee de plaat op denderende wijze opent: Williams uit tegen een ietwat groovy baslijn haar frustratie over hoe het nu gesteld is met de wereld. Leven in deze tijd is een emotionele achtbaan, stelt ze op “This Is Why“, want ondanks het feit dat we een pandemie hebben overleefd op een stervende planeet, gedragen we ons slecht naar elkaar. Op het catchy “Running Out Of Time” horen we Williams’ irritatie om het feit dat we in deze maatschappij nooit echt stil kunnen staan. Er is van alles aan de hand in de wereld, maar er wordt verwacht dat we voortdurend doorgaan. Een confronterende gedachte die ons absoluut aan het denken zet.
Williams’ woede heeft altijd al op de voorgrond gestaan op de platen van Paramore, maar nog nooit zo prominent als op This Is Why. Op het duistere “The News” is ze boos op de manier waarop het nieuws tegenwoordig gebracht wordt, en hoe de mediamonopolies onze meningen proberen te beïnvloeden zonder het hele verhaal te vertellen. Dit gebeurt onder leiding van stevige gitaren en drums die haar frustraties alleen maar onderstrepen. Het nummer doet ons enorm denken aan tracks uit de beginjaren van de band, maar dan een stuk volwassener, politieker en bozer, wat bewijst dat Paramore enorm is gegroeid in de afgelopen jaren. Op het ijzersterke, keiharde “You First” horen we ook weer een razende Williams. Conclusie van dit lied? Je kan er maar beter vanuit gaan dat iedereen slecht is, want je gaat er toch niet achterkomen of ze dat wel of niet zijn. Ondertussen beklaagt ze op het minimalistische postpunknummer “C’est Comme Ca” opnieuw de staat van de wereld en de impact die het heeft op haar mentale welzijn, maar twijfelt ze of ze niet gewoon moet accepteren dat dit het is. Dat This Is Why ons voldoende voeding voor de gedachten biedt, is een beetje een understatement.
Het ietwat kleinere “Big Man Little Dignity” biedt ons halverwege het album een welkome adempauze. Het nummer is iets minder stevig en hard, en zou misschien zelfs als wat zwoelere rock beschreven kunnen worden. Echter zijn de thema’s die Paramore hier aansnijdt verre van zwoel. “Big Man Little Dignity” levert kritiek op het patriarchaat en op het feit dat veel mannen zich groter voordoen dan ze werkelijk zijn, om zo hun dominantie uit te blijven oefenen. De band laat hier zien dat ze prima in staat zijn om hun woede ook op een wat meer ingetogen wijze over te laten brengen, en de kritiek die centraal staat op “Big Man Little Dignity” zal ongetwijfeld veel steun bieden aan degenen die het meest lijden onder het patriarchaat.
Hoewel woede dus absoluut wel in ieder nummer van This Is Why schuilt, is het niet de enige centrale emotie op het zesde album van Paramore. Wanhoop domineert bijvoorbeeld op het fantastische “Figure 8”. Die wanhoop is namelijk overduidelijk hoorbaar in de krachtige stem van Williams, vooral gedurende het refrein, en de desoriënterende gitaren en drums slagen erin om ons een beetje van de kaart te brengen. We worden volledig meegesleurd in de emotionele leefwereld van de frontvrouw, die hier ontzettend goed wordt ondersteund door haar bandleden Zac Farro en Taylor York. Ondertussen krijgt verdriet juist een plekje op de rustigere, bijna dromerige powerballade “Liar” en op albumafsluiter “Thick Skull”, die misschien wel het beste lied op This Is Why is. “Thick Skull” is een folkrocknummer over Williams’ zorgwekkende aantrekking tot gebroken, toxische personen, dat opbouwt naar een groot einde met bombastische drums en snaarwerk, en haar fantastische vocals. Het is eerlijk, oprecht en bijzonder kwetsbaar, maar ook het ultieme bewijs van hoe ongelooflijk getalenteerd Hayley Williams is en hoe goed zij, Farro en York op elkaar zijn ingespeeld.
Als je zo’n zes jaar geen nieuwe muziek hebt uitgebracht als band, is het nog maar de vraag of de comeback goed aanslaat. Paramore bewijst met This Is Why dat deze band het wachten meer dan waard is. Het is een typisch Paramore-album met een stevige, maar toegankelijke rocksound en vlijmscherpe, maatschappelijke kritiek. De band is in de afgelopen tijd ontzettend volwassen geworden en dat is merkbaar. De Amerikanen zijn bozer en gefrustreerder dan dat ze ooit waren, en slagen er op This Is Why met vlag en wimpel in om deze gevoelens hoorbaar te maken zonder de rauwheid en oprechtheid van die emoties te verliezen. Het is een plaat die ons flink aan het denken weet te zetten en ervoor zorgt dat we kritischer gaan kijken naar de manier waarop we met elkaar omgaan en hoe wij onze meningen vormen. Met andere woorden is This Is Why dus een comeback van jewelste, maar ook ongetwijfeld een album dat hoogstwaarschijnlijk veel eindejaarslijstjes zal halen dit najaar!
Facebook / Instagram / Website / Twitter
Ontdek “Thick Skull”, ons favoriete nummer van This Is Why, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
