© CPU – Chris Stessens
Vernoemd naar een communistisch hotel waar heel wat buitenlandse communisten onderdak vonden in ballingschap, om uiteindelijk toch gezuiverd te worden door Stalin. Er zijn gezelligere bandnamen en toch is Hotel Lux al van 2016 bezig om naam te maken. In Trix startte de band hun Europese tour naar aanleiding van de release van debuutalbum Hands Across The Creek vorige vrijdag. Het werd meteen de eerste headlineshow van het zestal (nadat ze al in België speelden als support van Slaves) en het bordje uitverkocht werd zelfs bovengehaald. Dat de tickets slechts vijf euro waren (het concert kadert in de thema-avonden HiFive van Trix), was een mooie extra.
Het café was dus goed gevuld, de temperatuur op kookpunt en de band begon dan ook al snel met de spanning op te bouwen. Een goeie tien minuten te laat kwamen ze dan uiteindelijk het podium op om vol zelfvertrouwen “Old Timer” in te zetten. Al snel werd duidelijk dat de band hier vooral speels en zelfzeker zou klinken, met hier en daar een verrassende uitspatting. Met zes muzikanten, waarvan één zanger, heb je ook ruimte om een rijke sound te creëren. Dat gebeurde al snel, want we hoorden een leuk deuntje, extra synths en natuurlijk de praatzang van frontman.
© CPU – Chris Stessens
Waar “Old Timer” nog vooral plezier weerspiegelde, mocht opvolger “Tabloid Newspaper” iets meer kracht in zich steken. Het nummer is ook al uit een oudere periode van de band en dat is duidelijk hoorbaar. De groep is duidelijk geëvolueerd van simpele postpunkband naar een groep die meer rijke klanken in zijn muziek probeert te implementeren. Waar ze vroeger de zoveelste typische Britpubband waren waarbij je goesting krijgt om met pinten te gooien, proberen ze nu ook wat meer op emoties in te spelen.
Dat werd het meest duidelijk wanneer drie leden het podium even verlieten en we met “Morning after Mourning” en “An Ideal for Living” twee heel zachte nummers hoorden. Dat de zang niet altijd even goed was, kwam nu wel heel duidelijk over. Het is op een bepaalde manier wel gewaagd om zo even het gaspedaal volledig los te laten in de set en alles op intimiteit te steken, maar dan moet je er ook de stem voor hebben. Hier kwam het vooral als een dipje in de set over waardoor iedereen ook altijd zal zeggen nadien: ‘Dat hoefde niet’.
© CPU – Chris Stessens
Voordien hadden we namelijk met “The National Team” een van hun beste songs gehoord. Het einde van die single werd er namelijk een waarbij de gitaren in het rond gierden en we hoorden een opbouw die we eigenlijk voordien nog niet echt hadden ervaren. Er werd zelfs subtiel meegebruld. Toch heeft Hotel Lux in zijn arsenaal wel nog een aantal erg catchy liedjes. “Points of View” en “Common Sense” zijn van die nummers die zich heel snel in onze oren nestelen en er nadien niet meer uit geraken. Ze klinken live ook heel plezant en dat maakt dat een set van Hotel Lux een plezier voor het oor is.
Buiten een simpele sjaal voor de synths en een blikje Cristal die constant in de handen van de frontman zat, was er verder niet veel te zien. Ieder lid heeft wel zijn eigen uitstraling, de een al wat properder dan de ander, wat ervoor zorgt dat er qua voorkomen alvast geen cohesie is. Dat is muzikaal wel anders, zoals we op het eind nog eens duidelijk konden horen. “The Last Hangman” bleek een donkere knaller te zijn, die samen met een opvallende viool een erg luguber verhaal vertelde. Alles kwam binnen en dat was duidelijk de bedoeling. Dat ze daarna een aanvraag uit het publiek speelden met “Daddy” dat niet op de setlist stond, bewijst het talent van het zestal.
© CPU – Chris Stessens
Een bisronde was niet nodig, met “Eastbound & Down” werd even plezierig geëindigd als begonnen en zo was de cirkel rond. Hotel Lux ging van heel luchtig naar iets steviger tot heel zacht, en dan van donker naar terug heel luchtig. De lijn die we hierin vonden waren vooral catchy liedjes en een sterke band die wel weet waar ze mee bezig zijn. Geef ze een groter publiek en we zien iedereen wild gaan, want met de leuke, melodische songs die ze in het arsenaal hebben, kunnen ze toeschouwers laten meebrullen.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Old Timer
Tabloid Newspaper
Common Sense
Loneliness Of The Stage Performer
Strut
Points of View
Solidarity Song
The National Team
Morning After Mourning
An Ideal for Living
Ballad of You & I
Eazy Being Lazy
The Last Hangman
Daddy
Eastbound & Down
