© CPU – Jan Van Hecke (archief)
Net zoals wij dat bij Dansende Beren doen, proberen ook concertzalen jonge, talentvolle bands over de landsgrenzen heen een duwtje in de rug te geven. Een zaal die zich daar de laatste maanden erg goed in weet te profileren, is de Muziekgieterij in Maastricht. De organisatie probeert bijvoorbeeld jonge Belgische en Nederlandse acts een podium te bieden, waardoor ze ook aan een groter publiek geïntroduceerd worden. De Muziekgieterij richtte binnen dat idee daarom een gloednieuw concept op onder de noemer ‘043’, oftewel ‘zero for three’. Dat houdt simpelweg in dat je op één avond drie beloftevolle bands kan ontdekken, helemaal gratis. Voor de eerste editie werd de affiche gekleurd door De Nieuwe Lichting-laureaat Meltheads, de Amsterdamse nieuwkomers van Marathon en het kersverse Limburgse De Affaire.
Het was die laatste die de debatten mocht openen in de kleine zaal van de Muziekgieterij. Het duo, bestaande uit Michiel Ritzen en Nick Caers, dompelde Maastricht meteen onder in een wereld vol hoekige elektronica met hier en daar wat rockinvloeden. Terwijl Nick het geheel aan elkaar breide met tal van elektronica, was het frontman Michiel die op een stijlvol energetische manier het woord voerde, mét gitaar om de hals. Op die manier had De Affaire bij momenten iets weg van pakweg De Staat of Shht, maar toonde het duo evengoed invloeden van Kraftwerk. Dat de twee dan ook afwisselden tussen soms wat zwoelere, meer groovy of ietwat melancholische toetsen in het geheel, zorgde voor een fijne afwisseling die bij momenten stevig binnen kwam. De Affaire bewees in de Muziekgieterij dus dat het zeker wat toffe nummertjes heeft, die live als een huis overeind blijven staan.
Het project was misschien nog wat te jong om meer dan een halfuur echt te blijven boeien — getuige ook het gepraat tegen het einde, al kan dat ook aan de nationaliteit van het publiek gelegen hebben — maar mits enige groei zouden we zeker nog wel wat van deze jongens kunnen horen in de toekomst.
Vanuit Amsterdam volgde dan een halfuurtje later Marathon, een band die ook al een tijdje op onze radar staat. Het was duidelijk de bedoeling om er meteen stevig in te vliegen, maar door een matige geluidsmix miste de vlam in de pan een beetje. Gelukkig werd dat geleidelijk aan rechtgetrokken, waardoor recentste single “Mosquitoes & Flies” het gaspedaal lekker naar beneden drukte. Dat het drietal zich ook geleidelijk aan vermenigvuldigde tot een vijftal, zorgde daarnaast voor een fijne wisselwerking op het podium. Het viel overigens ook op dat de bandleden een zeer charismatische uitstraling hadden, waardoor het spelplezier duidelijk zichtbaar was. Marathon bracht de betere, donkere shoegaze/postpunk en liet zich bijgevolg bij momenten helemaal meeslepen in de muziek met enkele verschroeiende uithalen. Debuutsingle alsook afsluiter “Age” fungeerde in dat verhaal als hoogtepunt, want het bewees dat de Amsterdammers niet alleen een groot publiek kunnen aanspreken, maar dat dit zomaar eens het begin zou kunnen zijn van een mooi verhaal.
De eerste editie van 043 werd uiteindelijk afgesloten door een band die in Vlaanderen al redelijk wat faam wist te vergaren, maar dat nu ook in Nederland lijkt te gaan doen: Meltheads. Met een opkomst op de tonen van “Daar Gaat Ze” van Clouseau deed de band zijn reputatie van ‘zotte bende’ meteen alle eer aan, om daarna instant het gaspedaal tot beneden te drukken met “I Wanna Be A Girl”. Dat gaspedaal werd voor de komende drie kwartier eigenlijk allesbehalve losgelaten, want onder leiding van duracelkonijn/frontman Sietse Willems, spuwde het viertal riffs en energie op de Muziekgieterij af. Dat er bijgevolg voortdurend een moshpitje in de voorste regionen plaatsvond, is dan ook helemaal hun verdienste.
Dat het tempo zo verschroeiend hoog lag, bewijst ook het feit dat Meltheads een twintigtal nummers op een dik halfuur erdoor joeg. Eentonig werd het weliswaar nooit, want er gebeurde voortdurend wat. Zo gebruikte Sietse op “Bad Take” een rode telefoon als vocoder, liep hij een mini-marathon rond zijn bandleden en besloot hij om tijdens “I Want It All” om door de zaal te wandelen, het balkon op te klauteren, een pintje te bestellen en dat in enkele slokken leeg te drinken. Hoogtepunt bleek echter hitsingle “Naïef”, die ook in Nederland klaarblijkelijk op veel bijval kan rekenen. Als afsluiter kregen we nog een hyperkinetische cover van Wet Legs “Chaise Longue” en een al even hyperactief nummer over naar het toilet gaan met een zekere Melvin. Meltheads speelde in Maastricht een aantal nummers voor het eerst ooit live en het ziet er naar uit dat de mannen nu al een aantal opvolgers klaar hebben voor hun huidige radiohit. Dat, en het feit dat niemand ter wereld zoveel energie heeft als de frontman, zorgde voor een geslaagde afsluiter van een geslaagde avond.
Meltheads: Facebook / Instagram
Marathon: Facebook / Instagram
De Affaire: Facebook / Instagram
“ getuige ook het gepraat tegen het einde, al kan dat ook aan de nationaliteit van het publiek gelegen hebben”
Het zijn meestal de belgen die de NL popzalen vervuilen met oeverloos gelul om niks. Althans, dat is mijn ervaring.
De Ollanders hebben de naam, maar de Belgen zijn geen haar beter, helaas.