Elder is een Amerikaanse rockband waar we al ruim vijftien jaar onze bonen te week op kunnen leggen als het om regelmaat gaat. Met hun nieuwe plaat Innate Passage zijn ze intussen aan studioalbum nummer zes toe. Doorheen die platen dikte de band zowel qua stijl als qua aantal leden aan. Waar voordien vooral doom metal en stoner rock door de ether schalde, mogen we stilaan meer gaan spreken van een progressieve rocksound. Van het originele drietal bleef enkel gitarist en vocalist Nick DiSalvo over en sinds 2017 mengen bovendien een gitaar, een keyboard en een vierde man zich in de debatten.
Die switch was vooral bij Reflections Of A Floating World een eerste grote belichaming van de evolutie in hun muziek en werd op het uit 2020 daterende Omens nog meer in de verf gezet. De gitaar bleef steeds het hoofdingrediënt van de inventieve en gelaagde ovenschotels. Hun sound werd telkens verfijnder, zonder daarbij het stevige afkruiden volledig vaarwel te zeggen. Ook op nieuwe plaat Innate Passage spoort de trein van Elder lustig in dezelfde richting verder. Grote koerswijzigingen en spoorwissels blijven dan misschien achterwege, naar inkleding en reisgevoel worden we aangenaam verrast.
Optimistische opener “Catastasis” toont meteen waar de klepel hangt op dit album. Robuuste, sch(e)urende riffs en fonkelend gitaargetokkel schieten beurtelings door ons beeld in een nummer dat bol staat van het reliëf. De synth is in deze song ook het meest prominent aanwezig, en geeft de warme klankkleur nog wat extra bijval. Die kleur wordt vooral uitgetekend in de dialoog tussen het gitaarwerk en de opvallend krachtige vocals van DiSalvo. Ook op “Coalescence” laten de vocalen zich mooi in de muzikale spaties glijden (niet evident binnen dit genre) en hebben een heel groot aandeel in de herkenbare sound van Elder.
DiSalvo klinkt vastberadener dan ooit op Innate Passage en dat mag duidelijk in de verf gezet worden. In de eerste helft van de plaat zijn het vooral de gitaarlijnen en die vocals die vooraan in de mix belanden, ten nadele van de drum en baslijn. Dat resulteert in een doffe ritmesectie, met als exponent de modderige drum op ”Endless Return”. Niet dat het daarom heel mager wordt, maar het lied laat op die manier wel wat potentieel onbenut. Een echt drumgeluid baant zich pas een weg naar voor vanaf het derde nummer “Coalescence”, dat in een psychedelisch sfeertje baadt en zelfs wat strijkers de mix in smokkelt.
Orgelpunt van de plaat is zonder twijfel het tweeluik op het eind. “Merged In Dreams – Ne Plus Ultra” gaat naadloos over in “The Purpose” en zorgt voor een ruim 20 minuten durende spanningsboog. Het eerste van beide nummers zoekt nerveus zijn weg met in het rond slaande gitaarsalvo’s en een opgejaagde drum. Die jagen elkaar in het harnas, wat een schichtige en heel energieke dynamiek oplevert. De uitsmijter kleurt een stuk minder uptempo en synths plaveien hier eerder een plaatje van postrock. De gitaren zijn hier veel evenwichtiger aanwezig dan eerder op de plaat. In “The Purpose”, een euforisch sluitstuk, mag de bas brommen als nooit eerder op dit album en liggen alle muzikale en vocale momenten mooi afgewogen met elkaar in balans. We schudden het kippenvel pas helemaal op het eind van ons af.
Innate Passage toont Elder dus in hun kenmerkende stijl, maar met een gelaat waar nog meer maturiteit van uitgaat. Op wat vreemde keuzes qua mix na, overtuigt deze plaat zeker. In lange en zorgvuldig verweven composities worden we door de band gedurende een klein uur meegezogen, en zo hebben we het graag van hen.
Facebook / Instagram / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
