alt-J @ Vorst Nationaal: De droom doorprikt

Het succesverhaal dat alt-J heet, begon zo’n vijftien jaar geleden in de woonkamer van frontman Joe Newman met een goede kruik glühwein. Intussen heeft het Britse drietal prominente festivalweides en arena’s verrast met zijn karakteristieke muziek. De stijl van alt-J is amper in woorden te gieten: is het nu folktronica, indietronica, indierock, indiepop, artpop…? Zelfs onze favoriete zoekmachine geeft geen eenduidig antwoord en dat bewijst enkel de veelzijdigheid van de band.

alt-J beklom gisterenavond het podium van Vorst Nationaal als onderdeel van de Europese tour die het recente album The Dream introduceert. Deel van die tour was ook hun passage in The Barn op Rock Werchter afgelopen zomer. alt-J zette daar een ijzersterke show neer die pronkte met tal van hoogtepunten. De show wist zelfs bij menig festivalganger een plaatsje te veroveren in de top tien van beste optredens van de festivalzomer van 2022. Maar … De drie Britten leveren niet steeds zulk topwerk. Enkele jaren eerder was hun show op de Main Stage van Rock Werchter een grote flop. Bijgevolg hield ons één vraag bezig voor aanvang van het concert: welk pad zou alt-J in Vorst bewandelen? Het pad van de harmonie of dat van het fiasco? De waarheid ligt ergens in het midden.

Voordat alt-J aan de beurt was, mocht Portland de avond op gang trappen. De Belgische dreampopband van Jente Pironet en Sarah Pepels is dankzij hun overwinning van De Nieuwe Lichting geen onbekende bij het publiek. Klassiekers als “Killer’s Mind” en “Pouring Rain” kwamen uiteraard aan bod, maar Pironet blikte ook kort vooruit naar een nieuw hoofdstuk. Tussen de nummers door trachtte Pironet zijn enthousiasme door te sluizen naar het publiek met enkele stereotiepe oneliners (‘VORST NATIONAAL!’, ‘MAKE SOME NOISE!’, ‘IEDEREEEEN!’), maar hij slaagde daar slechts matig in. Portland is misschien wel het vanille-ijsje van de Belgische muziek te noemen: het valt bij ieder in de smaak, maar weinigen worden er wildenthousiast van.

Na een korte pauze trapte alt-J hun show af met “Bane”. Het openingsnummer van The Dream fungeerde vanavond echter ook als stemopwarming van frontman Joe Newman. De zanger zat er enkele keren behoorlijk naast en klonk minder zuiver dan dat we van hem gewoon zijn. Een valse start (letterlijk en figuurlijk), maar het kwaad was niet geschied. We schonken alt-J al snel vergiffenis met wat een van de hoogtepunten van de avond werd. “In Cold Blood” was het decor van een eerste vlaag uitbundigheid en ook de mannen op het podium genoten daar zacht van.

Nog zo’n hoogtepunt was het formalistische “Tessellate”. Niet alleen is “Tessellate” muzikaal een heel sterk nummer, het omvat ook verwijzingen naar de grondslag van de band. ‘Triangles are my favorite shape / Three points where two lines meet’, zingt Newman. Trouwe fans zullen het wel weten: ooit heette alt-J gewoon Δ. Het trio had echter snel door dat hun bandnaam lastig aan te kondigen is op de radio. Daarom kozen ze voor een bandnaam die het stappenplan representeert om het deltateken op een MacBook te typen, namelijk alt + j. alt-J was gevormd en het deltateken blijft tot op de dag van vandaag een speciale betekenis hebben in het hart van alt-J en de fans.

De show van alt-J kende hoogtepunten, maar helaas ook teleurstellingen. De vele instrumentale fouten zijn niet op twee handen te tellen. Heerst er misschien een schaarste aan repetitieruimtes in Engeland? Na vijftien jaar op de teller kunnen we althans niet meer spreken over beginnersfoutjes. alt-J blonk daarnaast uit in afstandelijkheid. Deels is dat te wijten aan hun eerder schuwe persoonlijkheid, maar gisterenavond leken de heren bij momenten ook vermoeid en onverschillig. Het onuitgebrachte en opzwepende “Montreal” bracht echter een fonkel trots in de ogen van het drietal, waardoor we toch verlangen naar wat alt-J in de toekomst nog voor ons in petto heeft.

alt-J is allesbehalve een one-hit-wonder. De band heeft immers een hele resem uitstekende nummers op hun vier ijzersterke platen staan. Hun palmares straalt pure kwaliteit uit. Maar na gisterenavond werd het wederom duidelijk: alt-J is een studioband, een groep die rijk gevarieerde muziek weet te maken en bundelen, maar op het podium moeite heeft hun eigen studiokwaliteit te evenaren. Nochtans kan alt-J het wel, getuige hun passage op Rock Werchter afgelopen zomer. Stapt het drietal te vaak met het verkeerde been uit bed? Na gisterenavond is de droom rond alt-J voor ons in elk geval (tijdelijk?) doorprikt.

Vrijdag speelt alt-J nog een intieme showcase bij Studio Brussel. Tickets voor die show zijn helaas niet te koop, enkel gelukkige winnaars kunnen de show bijwonen. Portland brengt in maart 2023 een nieuw album uit en stelt dat op woensdag 19 april voor in de Ancienne Belgique.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Setlist:

Bane
Every Other Freckle
The Actor
In Cold Blood
Deadcrush
❦ (Ripe & Ruin)
Tessellate
U&ME
Matilda
Chicago
Something Good
3WW
Bloodflood
Montreal
The Gospel of John Hurt
Delta
Philadelphia
Taro
Dissolve Me
Fitzpleasure