In een vorig leven fleurde Dermot Kennedy de straten van Dublin nog op als straatmuzikant, vandaag zijn er nog maar weinig grote podia die geheimen hebben voor de Ierse singer-songwriter. We zouden dat zeker terecht kunnen noemen, gezien hij tegenwoordig het ietwat minder commerciële equivalent is van pakweg Ed Sheeran, maar op de een of andere manier is het toch ook wel een tikkeltje jammer. De absolute muzikale hoogdagen zijn namelijk toch echt wel toe te schrijven aan de begindagen van Kennedy, die toen met nummers als “An Evening I Will Not Forget / Furthest Thing” en “A Closeness” als veelbelovende rijzende ster werd gezien. Sinds de release van zijn debuutplaat Without Fear werd echter duidelijk dat de Ier voor de gemakkelijke weg koos en het radiohitpotentieel ietsje te veel liet doorsijpelen in zijn muziek.
Dermot Kennedy is er dus niet vies van om veelvuldig op hetzelfde nageltje te blijven slaan, zo werd ook duidelijk toen hij de campagne rond zijn nieuwe plaat op gang trapte. Na een herbronningsperiode van een dik jaar zou je toch kunnen verwachten dat er een zekere muzikale evolutie hoorbaar is, maar niets bleek minder waar. Nu ja, de muziek van Kennedy mag dan wel wat anders klinken, dat is niet meteen positief te noemen. Waar de Ier bij zijn eerste plaat namelijk nog volop de kaart van de akoestische ballades koos, ziet het er op het nieuwe Sonder veelal naar uit dat hij de kluis vol B-kantjes van Ed Sheeran heeft geplunderd. Van die authentieke akoestische sound blijft er bijgevolg nog weinig over, want bij zowat elk nummer voelde de man klaarblijkelijk de drang om er een platte beat bij te pompen. Alles voor de hapklare streams, zo blijkt.
Dat Kennedy negen van de tien keer voor exact hetzelfde recept kiest op Sonder, zorgt er bijgevolg al snel voor dat onze aandacht wegebt. Het echt interessant houden lukt dus niet, maar hitjes scoren zit er zeker wel in. “Better Days” wordt bijvoorbeeld al sinds de release door ons strot geramd door de commerciële radiozender en dat zegt eigenlijk wel genoeg. Zowat elk ander nummer op deze tweede langspeler ligt dan ook in het verlengde van die single. Zo zal “Divide” – een knipoog naar Sheerans gelijknamige plaat? – ongetwijfeld een hitje worden dankzij het uiterst meezingbare (en cringe) ‘No one ever could divide us’ en schuilt ook potentieel in “One Life”, dat ondanks zijn gigantisch voorgekauwde voorspelbaarheid toch heel wat platte pophartjes sneller zal doen slaan.
Je hebt het patroon waarschijnlijk al door: elk liedje op Sonder klinkt hetzelfde, maar dan toch net dat tikkeltje anders. “Something To Someone“, “Kiss Me“, “Homeward”… als je ze alle drie na elkaar zou opleggen, verschijnt er ongetwijfeld dezelfde gelaatsuitdrukking als die van Kennedy op de albumcover op je gezicht.
Slaat Dermot Kennedy dan werkelijk alle ballen mis? Dat is ook niet het geval. Met “Innocence and Sadness” staat er toch één echt goed nummer op Sonder. Geen beats of extra elektronica, maar gewoon het rauwe stemgeluid van de Ier en zijn piano. En dan weet de man toch veel dieper te raken en oprechter binnen te komen dan op elk ander nummer op zijn tweede creatie. Hij kan het dus wél, maar het komt er gewoon nagenoeg nooit uit. Bij het afsluitende duo “Already Gone” / “Blossom” is de bedoeling ook duidelijk hoorbaar, maar waarom moet die vermaledijde popbeat daar in godsnaam dan nog bij gepompt worden? Het doet alle oprechtheid van Kennedy meteen smelten als sneeuw voor de zon.
Met Sonder levert Dermot Kennedy dus een plaat af die gericht is op de hitlijsten, en al zeker in deze donkere periode van het jaar. De Ier lijkt zijn ziel met deze tweede langspeler dan ook te verkopen aan de platte popduivel, waardoor het moeilijk wordt om de geloofwaardigheid vanuit zijn begindagen nog als referentiepunt te gebruiken. De man lijkt bij deze dus zijn veelbelovendheid ontgroeid, waardoor hij een dertiende singer-songwriter in een dozijn geworden is. Althans met deze Sonder ontpopt Dermot Kennedy zich tot de Ed Sheeran van den Aldi.
Dermot Kennedy stelt Sonder op zondag 26 maart voor in Vorst Nationaal.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
