AlbumsFeatured albumsRecensies

Connie Constance – Miss Power (★★★★): Tegen de verdrukking in groeien

Het gebeurt niet heel erg vaak dat er een artiest op onze radar verschijnt die er eigenlijk meteen in slaagt om onze harten te veroveren, maar Connie Constance wist dat een paar jaar terug moeiteloos te doen. In 2019 liet de Britse namelijk een enorm grote indruk op ons achter met debuutplaat English Rose. Hierop combineerde ze genres variërende van punkrock tot indiepop tot soul samen tot een boeiende mix die misschien nog een beetje ongepolijst en rommelig was, maar in ieder geval wel al ontzettend eigen en oprecht was. Het album leidde helaas niet tot de grote gedroomde en verdiende doorbraak van Connie Constance, maar het feit dat de wereld niet heel lang na de release van English Rose eigenlijk volledig stilgezet werd door een beruchte pandemie, hielp ook niet bepaald mee.

Hoewel de Engelse absoluut niet stil heeft gezeten tijdens de talloze lockdowns van de afgelopen twee jaar – ze bracht maar liefst twee ep’s uit -, was het verre van een makkelijke tijd voor haar. Net als veel anderen leefde Connie in een staat van permanente onzekerheid en angst. De stilstand van de muziekindustrie leidde ertoe dat ze genoodzaakt werd om toiletten te poetsen voor een extra zakcentje om zo haar muzikale dromen na te kunnen blijven jagen, maar echt motiverend werkte dit niet voor haar. Gelukkig besloot ze om niet bij de pakken neer te blijven zitten. Ze putte juist veel inspiratie uit haar minder leuke ervaringen en neerslachtige gevoelens, en bouwde er een heel album omheen in de vorm van Miss Power. Met haar tweede langspeler toont Connie Constance niet alleen haar creatieve groei aan, maar steekt ze ons ook een welkom hart onder de riem.

English Rose was zeer zeker wel een indrukwekkend debuut, maar zoals we eerder ook al stelden, resulteerde Connies respectabele ambitie om genres te combineren in een soms nogal rommelige plaat. Het was alsof ze toentertijd nog niet helemaal wist hoe ze al die verschillende ingrediënten in haar muzikale keuken moest combineren tot het perfecte gerecht, alsof ze nog zoekende was naar haar muzikale identiteit. Op Miss Power laat Connie Constance zien dat ze die diverse invloeden inmiddels succesvol kan combineren tot een samenhangend, uniek geheel, en dat ze een heel duidelijk beeld heeft van wat zij wil. Haar tweede album is daarmee een hele mooie, grote stap vooruit ten opzichte van dat debuut van drieënhalfjaar terug.

Met Miss Power streeft Connie ernaar om anderen minder alleen te laten voelen in moeilijke tijden. Ja, het kan allemaal behoorlijk kut zijn, maar ook het ergste gaat ooit voorbij. Zo zingt ze op “Hurt You” over de donkere levensfase die ze inmiddels achter zich heeft gelaten en hoe ze daar krachtiger uit is gekomen tegen een soundtrack van strakke gitaarlijnen en stevige drums. Ook de catchy titeltrack “Miss Power” schreef Connie om zichzelf te motiveren in die periode, maar ze slaagt erin om ook ons te motiveren om door te blijven zetten in mindere tijden. Het is het perfecte nummer om mee te blèren voor de spiegel op een slechte dag. Het lied dat het meest als een warme, troostende knuffel voelt, is ongetwijfeld “Never Get To Love You”. De track opent op minimalistische wijze met een intiem, dromerig gitaartje en Connie klinkt kwetsbaar en gebroken terwijl ze de pijn exploreert van uit elkaar groeien met iemand waarvan je houdt. Wanneer het nummer halverwege echter openbreekt met steviger snaarwerk, klinkt ze krachtiger en voelt het alsof ze geaccepteerd heeft dat het leven soms eenmaal zo loopt en dat mensen komen en gaan. “Never Get To Love You” biedt daarmee de nodige steun voor iedereen die kampt met een gebroken hart.

Anderen minder alleen laten voelen, is niet het enige dat Connie Constance doet op Miss Power. Op de plaat reflecteert ze ook op toxische liefdesrelaties die ze inmiddels achter zich gelaten heeft. Op het ijzersterke “Mood Hoover” klaagt ze onder leiding van aanstekelijke gitaarlijnen over een partner die alle energie uit haar zuigt en niet helemaal goed voor haar is, dat ze weigert te accepteren. Het hoge meezinggehalte van het repetitieve refrein maakt dat wij vermoeden dat deze zichzelf uitstekend leent voor een livesetting. Waar ze op “Mood Hoover” nog niet lijkt in te zien hoe problematisch haar relatie is, lijkt ze dat op de memorabele albumafsluiter “Red Flag” wel te beseffen. Ze blikt er verbitterd terug met slechts een akoestische gitaar, maar bouwt op naar een fantastische climax waarin het zowel instrumentaal als vocaal helemaal losbarst. ‘You’re just a red flag’, schreeuwt Connie over het drum- en gitaargeweld heen op zo’n rauwe, krachtige manier dat het nog lang in ons hoofd na blijft galmen.

Kritisch is de Engelse niet alleen op eerdere relaties, maar ook op de staat van de maatschappij. Het zou geen Connie Constance-plaat zijn zonder maatschappijkritiek, gezien het feit dat ze dit ook al deed op English Rose. Op Miss Power brengt ze haar kritiek nóg scherper, waardoor we er moeilijk omheen kunnen. Dat doet ze bijvoorbeeld met het Dry Cleaning-achtige en confronterende “YUCK!”, maar ook met albumopener “In The Beginning”. De sprookjesachtige combinatie van de natuurgeluiden, haar lieve stem en de betoverende achtergrondvocals van landgenoot Rachel Chinouriri, staat in groot contrast met de woede die ze uit over de manier waarop men met de natuur omgaat. Met “Kamikaze” uit ze haar ontevredenheid op minder sprookjesachtige wijze. Het is een hard en ruig punkrockliedje dat functioneert als een dikke middelvinger naar de patriarchale samenleving die nog teveel eist van vrouwen, en daarmee een ideaal girlpower-anthem voor de huidige generatie.

Als er iets is dat Miss Power bewijst, dan is dat wel het feit dat Connie Constance er verdomd goed in is geslaagd om te groeien in een periode vol tegenslagen. Met haar tweede album levert de Britse een ijzersterk, samenhangend werk af, waarbij ze met gemak indiepop, rock en postpunk combineert tot iets volledig eigen. Ze weet onze aandacht twaalf nummers lang schijnbaar moeiteloos vast te houden en solliciteert met Miss Power naar een plekje op de eindejaarslijstjes die binnenkort de revue weer zullen passeren. Een plaatsje op die lijsten is absoluut niet onverdiend, en wij hopen van harte dat deze plaat voor de welverdiende grote doorbraak van Connie Constance zal zorgen. Het moet ieder geval wel heel gek lopen als dat niet het geval zal zijn.

Facebook / Instagram / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

256 posts

About author
nederlandser dan ik krijg je het niet
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Connie Constance - "Hurt You"

Connie Constance, of ook wel Constance Rose Power, is een Britse indiepop-artieste met een flinke eigen wil. Zoals haar naam het ons…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Connie Constance - "Mood Hoover"

De Britse Connie Constance brengt al sinds 2015 muziek uit, maar blijft zich ontwikkelen als artiest, waardoor je steeds gebannen uitkijkt naar…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Connie Constance - "Till The World's Awake"

Of het nu aan de permanent miezerige plensbuien ligt of niet, er schuilt toch vaak iets grenzeloos rebels en rauws in de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.