AlbumsFeatured albumsRecensies

School Is Cool – Brittle Dream (★★★): Experiment met euforie

Het is misschien een gekke stelling, maar een klein stemmetje in ons achterhoofd zegt al enige tijd dat Johannes Genard een tijdreiziger is. Of waarom zou hij anders, net voordat de wereld voor twee jaar lang op slot ging, de vierde plaat van zijn band School Is Cool de titel Things That Don’t Go Right geven? Alle gekheid op een stokje, want het moet weliswaar gezegd dat, ondanks dat touren er niet echt inzat, het album wel een van de grootste commerciële successen voor de band bleek te zijn. De mix van invloeden van pakweg Bruce Springsteen, The War on Drugs en hun eigen kenmerkende sound, zorgde ervoor dat School Is Cool met onder andere “Close” en “On The Halfway Line” twee klassiekertjes aan zijn setlist mocht toevoegen.

Dat stilstaan anno 2022 achteruitgaan betekent in het muzieklandschap, weet ook dit vijftal. En dus kroop Genard terug de studio in met het idee zich niet gewonnen te willen geven aan de pandemie. Het resultaat werd een vijfde langspeler – School Is Cool behoort nu officieel tot het vast meubilair van de Belgische muziekindustrie – die de noemer Brittle Dream kreeg. Op dat album verkent de band alweer een reeks nieuwe muzikale paden, al is het geheel dit keer wel een stuk interessanter om naar te luisteren dan de vorige plaat. Dat de sfeer binnen de band naar eigen zeggen beter is dan ooit tevoren, vertaalt zich dan ook in het feit dat je nooit het gevoel krijgt dat het hokjesdenken de bovenhand neemt op het spelplezier, zoals vorige keer een beetje het geval was.

‘Insert panfluit’ stond er bijvoorbeeld te lezen toen eerste single “Comfort” werd aangekondigd, waardoor ironisch genoeg meteen weer duidelijk werd dat School Is Cool zijn comfortzone nogmaals zou verlaten. Het nummer is in dat opzicht misschien ook een beetje de ideale samenvatting van de plaat, gezien het in zijn totaliteit uitstraalt waar Brittle Dream muzikaal gezien voor staat: groots, maar toch gezellig, internationaal, maar toch volks. En misschien nog het belangrijkst van al: het blijft gigantisch hangen en tovert een glimlach op je gezicht. Dat laatste is ook iets waar “Uh-Huh” zich schuldig aan maakt. Een feelgoodgitaartje speelt de hoofdrol, waarna Genard er eigenhandig een snuifje euforie overheen strooit.

Die lijn wordt doorgetrokken in “Hell or High Water”, al zijn het even later toch de nieuwere paden die wat meer in het gehoor springen. Op “Strange Romance” horen we in de verte nog een beetje The War on Drugs, maar het is over het algemeen toch het zwoelere dat de bovenhand neemt. Ook op het daaropvolgende “Five Hundred Years” gaat het er iets meer groovy aan toe, dankzij de gitaarsolo die het einde voor zijn rekening neemt. Het tempo mag dan wel een beetje lager liggen, het nummer mag er uiteindelijk zeker nog zijn.

Dat het tempo op het grootste deel van de plaat effectief wel wat lager ligt, is op zich zeker opvallend te noemen. School Is Cool lijkt op Brittle Dream dus met regelmaat de kaart van de melancholie te trekken, en dat lukt de ene keer weliswaar wat beter dan de andere. Waar “Whisper on the Wind” bij momenten bijvoorbeeld aan een Ry X doet denken dankzij zijn minimalisme, is het bij “This Time Tomorrow” de samenzang tussen Genard en Hanne Torfs die voor het eerst in de schijnwerpers treedt. Dat de tragere nummers dus ietwat gedurfd zijn voor een feelgoodband als School Is Cool, is een understatement. Gelukkig blenden ze in dit geval mooi in het geheel, al blijft het natuurlijk met twee woorden spreken.

Zo lijkt Brittle Dream met zijn dertien nummers een standaard tracklist te hebben, maar door de lange duur van de songs, neemt de plaat een klein uur in beslag. In dat opzicht krijgen we soms het gevoel dat het allemaal net iets te lang duurt. “Touching People” kan onze aandacht bijvoorbeeld niet helemaal vasthouden en ook “Puff of Smoke” slaat op die manier geen deuk in een blikje Cola. Het voelt allemaal een tikkeltje te ongeïnspireerd aan , in tegenstelling tot pakweg “Used To Be”, waar het tempo wel weer wat hoger ligt.

School Is Cool heeft dus zitten experimenteren voor deze plaat, zoveel is duidelijk. Zeker als je even later hoort dat “Sing Along” op zijn geheel eigen manier dramatisch en euforisch hand in hand laat gaan. Op die manier zou het nummer zelfs nog kunnen uitgroeien tot een hitje, gezien het dankzij zijn – vanzelfsprekend – meezingbaarheid en strijkers makkelijk blijft hangen. Ook het afsluitende duo “Even in the Darkest Time of Year” / “Brittle Dream” volgt dat voorbeeld, gezien groots en klein mooi in elkaar overvloeien doorheen de nummers. Zeker bij die laatste is het de instrumentale grootse outro die hoge ogen gooit, waardoor School Is Cool er op een redelijk indrukwekkende manier uit gaat.

Met Brittle Dream levert het vijftal dus een degelijk vijfde langspeler af, waarmee de band ongetwijfeld een paar hitjes aan zijn palmares toevoegt. Ook in zijn geheel mag de plaat er zeker zijn, al duurt ze zoals gezegd dus iets te lang. Het neemt niet weg dat Johannes Genards experiment met euforie en melancholie over het algemeen gewoon goed uitpakt, waardoor de band het geheel nu hopelijk wel uitgebreid een live vervolg kan bieden. Samen met de hitjes van Things That Don’t Go Right ziet het er bij deze dus naar uit dat de setlist er dankzij deze Brittle Dream een tikkeltje frisser uit zal zien.

School Is Cool speelt twee releaseshows rond Brittle Dream: op 3 november in Trix te Antwerpen en op 7 november in de Ancienne Belgique te Brussel.

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

2091 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Debuutsingle Holy Hannah - "Human Touch"

‘Een beeld zegt meer dan duizend woorden’, een gezegde dat zo versleten is als dat de straat oud is, maar daarom niet…
InstagramLiveRecensies

Live /s Live 2023 (Festivaldag 1): België boven

Na die ellendige coronapauze leken de nieuwe festivals vorig jaar wel als paddenstoelen uit de grond te schieten. Sommige zijn even snel…
InstagramLiveRecensies

School Is Cool @ Het Depot: Energiepiek van begin tot einde

Als we over een tijdreismachine beschikten, dan zouden we gerust eens een legendarisch concert ergens in de jaren tachtig willen bijwonen. Tot…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.